uykularımı satmışım..
gecenin bu saatinde sokaklar
sessizliğin koynunda uyurken hafiften bir rüzgar sesi kulaklarımda derinden oflar çekerken pencere aralığından karanlıkları süzerim ne bir tek yıldız aydınlığı ne de ayın şavkı düşer caddelere zifiri karanlığın ortasında gözlerim... uykularımı sattığım dertler pazarında eriyip tükenirken sabahlara dek üşüyen sokaklara kendimi bırakmak öfkelerimi sıralamak isterim ayaza inat kimin umurundaki içimin yanmışlığı dertlerimin kasırgalara dönmüşlüğü... bazen deli gönül diyor işte, demesine de bir ben eksilsem şu dünyadan kıyamet mi kopacak gidişime yok be gülüm, delilik zırvalamasıdır gelen seni nasıl bırakırım yalnızlığa mahkum daha dün gibi kulaklarımda çınlar andım seni ve ülkemi bensiz bırakmıyacağım can sevdiğim, ceylan bakışlı yarim... |