Ayıp Olur
Bir fırça, bir tuval ve bir boya,
hayallerime renk katıyorum aklımca. Bir iki gülüş yama yapıyorum, Cenaze evi gibi suratıma. Kahkahaların altında tüm ağlamalar, Bastırırım hep acılarımı, Sonra biri duyar, ayıp olur. Hava güzel, tatil var, Bu acılı gözlerle adamı kınarlar. Güzelliklere söver gibi dolaşılmaz ortalıkta, Her şey mümkünken mutlu olmamak lüks olur, Her şeyi mümkün çizmeliyim, Sonra bir gören olur, Ayıp olur. |