KAPININ SÜRÜNGELENEMEYEN DİLİpervazıma dayanınca bir omuz diner içimi kemiren kurdun sızısı ve bir dünyaya açılırım kendime kapandığım yerden bir el uzanıp çekince kolumdan hazırım kurtulmaya beni tutan paslı menteşelerden dört ölü duvar içerde ve yetmiyor kapanmam kilit ve zincirler bir de sürgüler sürülür üç beş yerimden dışarıdayım en çok eşiğime yaprak süpürür rüzgâr duyarım çıplaklığını ağaçların incelen sızısıyla o hızarın kesildiğim yerden dışarısı soğuk, dışarısı karanlık korkunç adamlar dolaşır dışarıda üşümem, çoktan soğumuş damarlarım korkarım ama çocuklar bu yüzden alırım sizi içime gün boyu tek gözüm anahtar deliğinden tokmağımı vurun zili çalıp kaçın çocuklar olan bana olur çarpılır kırılırım en çok ne güzel olur düşerim belki peşinizden gelin, gelin daldı yine içerdekiler tokmağımı vurun zili çalıp kaçın sokakta ölüyü dirilten bir bahar çıktım çıkacağım menteşelerimden |
diner içimi kemiren kurdun sızısı
Çok anlamlı idi ...Sustum ne diyeyim ...Kutluyorum.