Her insan bir değerdir, yeter ki dimdik dursun
Hak doğruyu söyleyip, saati doğru kursun
Allah için yaşayıp, Allah için konuşsun
Müslümanca davranıp, tarihe mühür vursun.

Farz olanı farz saysın, tüm gerçekleri yaysın
Lanet etsin şeytana, laneti ile baysın
Sahabe dediğin kul, (SAV)Peygamber dostu olur
Ehl-i Beyt düşmanlarının, iki ayağı kaysın.

Sünnilik sünnet ise, (SAV )Peygamber’e uyandır
Söylenen her bir farzı, mutlaka ilk duyandır
(CC)Allah’a itaattir, Ali’ye tam biattır
(SAV)Peygamberi sevmeyen, Yezitliğe kayandır.

Müslüman olmak farzdır, Gadir-i Hum gibi farz
Ali canlı Kur’an’dır, Ali edilsin arz
lanet olsun Yezid’e, etmeyene de lanet
Terörist bizden ırak, bize hiç uymaz bu tarz.

"GERÇEK MÜSLÜMAN VAR, SAHTE MÜSLÜMAN VAR..!"

"O HALDE GERÇEK MÜSLÜMAN KİMDİR?" O HALDE; VERİLEN CEVAP, RESİMLERE BAKIP (37 ADET RESİM VAR) CEVAPLAYIN VE KENDİNİZİ DEV AYNADA GÖRÜN!!!

1-ALEVİ NE DEMEKTİR?
2-SÜNNİ NE DEMEKTİR?
3-ALLAH'IN TÜM EMİRLERİNE UYAN KİMLERDİR?
4-(CC) ALLAH'IN (SAV) PEYGAMBERİ'Nİ EN ÇOK KİMLER SEVİYOR?
5-GADİR-İ HUM HUTBESİ NEDİR, FARZ MIDIR?
6-GADİR-İ HUM FARZ İSE FARZIN DIŞINA ÇIKANLAR KİMLERDİR?
7-120.000 SAHEBE VARKEN, KAÇ TANESİ ALLAH'IN EMRİNE UYMADI?
8-EHL-İ BEYT DOSTLARI KİMLERDİR?
9-EHL-İ BEYT DÜŞMANLARI KİMLERDİR?
10-DİNDAR İLE DİNCİ KİMLERE DENİR?
11-ALİ'SİZ İSLAM VAR MIDIR?
12-(SAV) PEYGAMBER ZAMANINDA CAMİ VAR MIYDI?
13-ŞEYTANA LANET FARZ MIDIR?
14-MUAVİYE VE YEZİİT'E LANET ŞEYTANA BENZER FARZ MIDIR?
15-( SAV) PEYGAMBERİMİZİN SEVDİKLERİNİ SEVENLER KİMLERDİR?
16-(SAV) PEYGAMBERİMİZİN SEVDİKLERİNİ SEVMEYENLER KİMLERDİR?
17-EHL-İ BEYT'E CAMİLERDE 84 YIL 1001 AY KÜFREDENLER KİMLERDİR?
18-HZ. ALİ, AYETLERİN İNİŞ SIRASINA KUR'AN YAZDI, REDDEDEN KİMDİ?
19-EHL-İ SÜNNET EHL-İ BEYT' MİDİR
20-İMAMET DIŞINDA İMAM OLUR MU?
21- İMAM HANEFİ NEREDE YETİŞTİRİLDİ?
22-İMAM ŞAFİ NEREDE YETİŞTİ?
23-İMAM HANEFİ'Yİ ZİNDANDA İŞKENCE İLE KİM ÖLDÜRDÜ?
24-İMAM ŞAFİ'Yİ KİMLER ÖLDÜRDÜ?
25-EYYÜP EL ENSARİ (EYYÜP CAMİİ) HZ. ALİ ŞİASI MIYDI?
26-(SAV) HZ. MUHAMMED'İ KİM ZEHİRLEDİ?
27-HZ. HASAN'I KİM ZEHİRLEDİ?
28- ADIN ALLH (CC) NİN VERDİĞİ HZ.HÜSEYİN'İ KİM KATLETTİ?
29-SEKİNE (İMAM ALİ) DUASI KUR'AN'DA VAR MIDIR?
30-HZ. FATİMA'YI İLK ÖNCE EBUBEKİR İLE ÖMER İSTEDİ Mİ?
31-HZ. ALİ ÖLDÜRÜLDÜKTEN SONRA ŞÜKÜR SECDESİNE KİM YATTI?
32- (SAV) PEYGAMBERİN SEVDİKLERİ SEVMEYENLER MÜSLÜMAN MI?
33- VESİLESİZ İSLAM OLUR MU?
34- ŞEFAAT YETKİSİ EHL-İ BEYT'E MİDİR?
35-ALİ TARAFTARI OLDUKLARI İÇİN ALEVİLERİ KATLADENLER KİMLERDİR?
36-ALİ AŞIKLARI OLDUKLARI İÇİN ŞAİ'NIN KESTİĞİNİ YEMEYEN İSLAM'MI?
37-İMAMSIZ VE İMAM ALİ'SİZ CAMEATLER KİMLERDİR?
38-İMAM ALİ EN BÜYÜK BENZERİ YANİ SÜNNET EHLİ MİDİR?
39- İSLAM DA SALATANAT VAR MIDIR?
40-İSLAM DA İÇKİ İÇMEK VAR MIDIR?
41-MUAVİYE VE YEZİT KİMLERİM HALİFESİDİR?
42-HZ. FATİMA'Yİ ÖLDÜRTEN KİMDİR?
43-KERBELA VE KATİLLERİ MÜSLÜMA MIDIR?
44-KABE'Yİ MANCINIKLA YIKTIRAN YEZİD NAMAZ KILDIRDI MI?
45-AYETLER VARKEN, BİR KISMINI TANIMAYAN MÜSLİMAN MI?
46-KABE'DE DOĞAN TEK NUR KİMDİR?
47-(SAV) PEYGAMBERİ YATAĞIAN YATIP KORUYAN KİMDİR?
48- EZAN DUASINDAKİ VESİLE KİMDİR?
49-KAFİRUN SURESİNDEKİ İSLAMIN TATAMI KİMDİR?
50-ÂLİ MUHAMMED VE ÂLİ İBRAHİM AYNI SOY DEĞİL MİDİR?
51-GADİR-İ HUM FARZ İKEN, BAŞKA TÜRLÜ HALİFELİK CAİZ MİDİR?
52-12 İMAM SOYUNDAN GELMEYENLER İMAM SAYILR MI?
53- HZ. ALİ HİÇ İÇKİ İÇTİ Mİ?
54-12 İMAM İÇKİ İŞTİ Mİ?
55-İÇKİ Yİ İLK YASAKLAYAN HZ. ALİ DEĞİL Mİ?
56- DİNDAR İLE DİNCİ ARASINDAKİ FARK NEDİR?
57-ORUÇ TUTAN İLE ORUÇÇU ARASINDAKİ FARK NEDİR?
58-NAMAZ KILAN İLE NAMAZCI RASINDAKİ FARK NEDİR?
59-ALİ SEVİP İÇKİ İÇMEK DOĞRU MUDUR?
60-ALİ'Yİ SEVİP ALEVİLİK YAPMAMAK DOĞRU MUDUR?
61-KURBAN ETİ İLE İÇKİ İÇMEK DOĞRU MUDUR?
62-İÇKİ KUR'AN'DA MEKRUH YAZARKEN HARAM MIDIR?
63-KUR'AN-I KERİM'DE MESCİT Mİ CAMİ Mİ YAZILIDIR?
64-KUR'AN-ı KERİM'DE İBADET Mİ NAMAZ MI YAZIYOR?
65-KUR'AN-I KERİM'DE BESMELSİZ BAŞLAYAN SURE VAR MI?
66-ALLAH'IN ADIYLA TEKBİR GETİRİP KATLİAM YAPANLAR MÜSLÜMAN MI?
67-GAYRİ MÜSLÜMLERE HİZMET EDENLERİN NAMAZI MAKBUL MÜ?
VB..!!!
ALLAH İÇİN DOĞRUYU YAZINIZ VE YAPILAN HAKSIZLIKLARA DUYARSIZ KALMAYINIZ...!!!

ARAP ALEVİSİ MÜSLÜMANLAR (NUSAYRİ FELLAHLAR)

1. KONU: ALEVİLİK NEDİR?
Alevilik; Kaynağını Kuran’dan alan, Hz. Muhammed’in (s.a.a.v.) hadisleri ve Ehlibeyt imamlarının (a.s.) öğretileriyle şekillenen İslam’ın özüdür, sırat-ı müstakimdir. Yani doğru ve hak olan yoldur.

Alevilik, Hz. Ali’nin (a.s.) taraftarı (Şiası) olmak demektir. Onun taraftarı olmak demek Hz. Muhammed’in (s.a.a.v.) taraftarı olmak demektir; yani Allah’ın taraftarı olmak demektir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) hadis-i şerifte “Her kim Ali’yi severse, beni sevmiş olur; beni seven de Allah’ı sevmiş olur. Ali’ye kim düşmanlık ederse bana düşmanlık etmiş olur.” diye buyurmaktadır. Kur’an, Allah’ın (c.c.) kelamı; Hz. Muhammed (s.a.a.v.) Kuran’ın dili, Hz. Ali (a.s.) de konuşan Kuran’dır. Hadis-i şerifte; “Kuran Ali’yle, Ali de Kur’an’la beraberdir. Kıyamet Günü’ne kadar birbirlerinden ayrılmayacaklardır.” diye buyrulmaktadır. Hz. Ali (a.s.) Sıffin’de bir hutbesinde “Konuşan Kur’an benim.” diye buyurmuştur. Kısaca Kur’an, Hz. Muhammed (s.a.a.v.) ve Hz. Ali (Ehlibeyt) (a.s) birbirini destekleyen, insanın doğru yolda yürümesini sağlayan ana kaynaklardır. Alevilik bu kaynaklara dayandığından hak yoldur.

Hz. Muhammed (s.a.a.v.) amcasının oğlu ve damadı olan Hz. Ali’yi (a.s.) çok severdi ve Hz. Ali, kendisine en yakın kişiydi. Tebük Seferi’ne çıktığında Hz. Ali’yi kendi yerine Medine’de vekil olarak bırakması ona olan güveninin bir göstergesidir.

Hz. Peygamberin Hz. Ali’ye olan sevgi ve güvenini belirleyen birçok hadisi vardır. “Ali bedenimde baş gibidir.” ... “Her nebi için bir vasi ve varis vardır, Ali de benim vasiyyim ve varisimdir.” Gadir-i Hum’da; “Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır.” gibi hadislerle Hz. Ali’yi kendisinden sonra vasi olarak tayin etmiştir. Nusayriler, Hz. Muhammed’in (s.a.a.v.) vasiyetini dinlediği ve ona uyduğu için ALEVİDİR.

“Alevilik” Hz. Ali’ye bağlılıktır, Hz. Ali’nin yandaşı olmaktır, Hz. Ali’yi sevmektir, Hz. Ali’yi yüceltmektir. Çünkü Alevilik; Hz. Muhammed’in Hz. Ali’ye olan sevgi, bağlılık ve telkinleriyle oluştu. İslam diniyle beraber Aleviliğin tohumları ekildi. İsim “Müslümanlık” kimlik “ALEVİLİK” olduğu için Aleviyiz.

Aşağıda yazılanlar okunduğunda neden Alevi olduğumuz daha iyi anlaşılacaktır:
“Selman El Farisi” dedi ki: Resûlullah (s.a.a.v.) imam Ali’ye hitaben : “Bu vasim sırrımın yeri ve terk ettikle-rimin en hayırlısıdır.”
(Mizanul-itidal, 1/635)
“Hz. Muhammed (s.a.a.v.) Hz. Fatıma’ya: “Senin kocan dünya ve ahirette seyyiddir. Kendisi ashabım içinde İslam’a ilk gelendir. Âlem içinde en fazla ilme sahip olan ve âlem içinde en kuvvetli hilme sahip olandır.”
(El-istiab,1099 El istiab.1091)

Bir hadisinde (s.a.a.v.); “Dünya ve ahirette bayrağımı Ali taşıyacaktır.” demiştir.

İbni Abbas diyor ki:
“Ali’nin dört özelliği var ki, başkasında yoktur:
1- Kendisi Acem ve Araptan önce Resûlullah (s.a.a.v.) ile ilk namaz kılandır.
2- Her çarpışmada peygamberin (s.a.a.v.) bayrağı onun elindeydi.
3- Başkaları Peygamberi (s.a.a.v.) terk edip kaçtıklarında ancak kendisi sebat edip Peygamber’in yanında kalmıştı.
4- Kendisi Resûlullahı (s.a.a.v.) vefatından sonra yıkayıp kabrine defnedendir.”
(El-istiab, 3/1090)

Selman-ı Farisi diyor ki: Resûlullah (s.a.a.v.) şöyle buyurdu: “Ümmetimden Kevser Havuzu’nun başında bana ilk erişecek olan Ali bin ebi Talip’tir.”
(El istiab.1091)

Hz. Ali’nin bu yüce konumu ile Hz. Peygamberin bu hadisleri, Müslüman insanın "Alevi" olması için yeterlidir. Hz. Muhammed tarafından Hz. Ali’nin bu kadar yüceltildiğini gören ve Hz. Ali’nin faziletlerine şahit olan samimi Müslümanlar "Alevi" ismini aldı.

Muhammed ibn-i Nusayr’in isminden türeyen Nusayri sözcüğünün kendileri için kullanılmasını istemediklerinden Türkiye’de genelde "Arap Alevisi" denir. Nusayri ismini kullanmak istememelerinin sebebi Muhammed ibn-i Nusayr’in sadece Ehl-i Beyt öğretisini yaymış olmasıdır, yani mezhep kurmamıştır.

Anadolu Aleviliği (Bektaşilik) ile benzer yönü sadece Kur’an-ı Kerim ve Ehl-i Beyt sevgisidir. Caferiyye Şiiliği ile itikadi yönden benzemektedir.

Mezhebin kurucusu ve Muhammed ibn-i Nusayr’in isminden türeyen Nusayri tanımlaması kullanılmaktadır. Ancak, Nusayrilere göre Muhammed bin Nusayr mezhep kurucusu değil, sadece 11. İmam Hasan El Askeri’nin öğrencisi ve Ehlibeyt öğretisini yayan kişidir.
11. İmam Hasan El Askeri’nin öğrencisi Muhammed bin Nusayr’ı (ö. 883) otorite kabul ettikleri için bu adı alırlar. Ancak Nusayriler bu ismi kendileri için asla kullanmazlar.

Dil
Anadilleri Arapçadır. Yaşlı nesil hâlâ Arapça konuşmaktadır.
Türkiye’de ise Hatay’ın katılmasından (1939) sonra doğmuş olan daha genç nesil tarafından Türkçe konuşulmaktadır.
Bugün Arapça ile Türkçenin bir karışımı konuşulur.


İNANÇ VE İTİKAT
Din: Semavi dinlerin sonuncusu ve en mükemmeli, yüce Allah’ın kullarına hidayet için gönderdiği son Peygamber Hz. Muhammed’in (s.a.a.v) bildirdiği "İSLAM" dır. "Allah’ın yanında din İSLAM’dır” (Ali İmran 19), “Kim İslam’dan başka bir din ararsa onun dini asla kabul olunmayacak. O, ahirette kaybedenlerden olacaktır.” (Ali İmran 85)
İslam: İki şahadete ikrar etmektir. “Eşhedü enla ilahe illellah ve eşhedu enne Muhammeden Resûlullah” demek ve Hz. Peygamber’e (s.a.a.v), Yüce Allah tarafından emredileni tatbik etmektir.
İman: Yüce Alah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, ahiret gününe, kadere, ölümden sonra tekrar dirilmeye, Allah’tan başka ilah olmadığına ve Hz. Muhammed’in Allah’ın resulü olduğuna kayıtsız şartsız inanmaktır.
Bunun yanında Nusayrilerin inancında usul beştir. Tevhid, adalet, peygamberlik, imamet ve dirilmedir.

Bunları tahmin ve taklitle değil; delillerle, Kur’an-ı Kerim, Hz. Peygamber ve Ehlibeyt’in hadisleriyle bilmek gerekir.
1-Tevhid: Nusayrilerin İnancında, bütün âlemi Allah yaratmıştır. Allah yalnız ve tektir, ortağı yoktur. “Onun hiçbir benzeri yoktur. Hem o işitir ve görür.” (Şura 11) Kur’an-ı Kerim’de Hz. Peygamberine: “Deki; O Allah birdir. Ululuk onda nihayet bulmuştur. Doğmamış, doğurulmamıştır. Onun hiçbir eşi de yoktur.”(İhlas Suresi)
2- Adalet: Yüce Allah âdildir, hiç kimseye zulüm etmez. “Senin Rabbin hiçbir yerde zulüm etmez.” (Kehf 49) Adaletinin ispatı için de insanlara yalnız ıslahları için emir verir, kötülüklere uğramamaları için de yasak koyar “Her kim iyi iş işlerse kendisi için işler, her kim kötülük yaparsa yine kendine eder, Rabbin kulları hakkında asla zalim değildir.”(Fussilet 46)
3- Peygamberlik: Nusayri inancında, yüce Allah, lütuf ve adaletinden doğru yoldan sapmamaları için kullarına peygamberler gönderdi. Peygamberlerin ilki Hz. Adem’dir. Sonuncusu da Abdullah oğlu Hz. Muhammed’dir.
4- İmamet: İnsanların maslahatları için yüce Allah imamlara ilahî bir makam verdi. Her bir Peygamber vefatından önce kendisine bir vasi tayin etti. Peygamberlerin sonuncusu olan peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.a.v) kendisi için on iki vasi tayin etti. “Benden sonra 12 halife olacaktır, hepsi Kureyşten dir.”
(Sahihi Buhari 8/105 Sahihi Müslim 3/1452)
Bu imamlar, Peygamberin ümmetine bıraktığı dinî hükümlerin değiştirilmesini ve usulleriyle oynanmasını önlemek için yüce Allah’ın emriyle makam aldı. Yüce Allah İmamları tıpkı peygamberler gibi, insanların kendilerine inanmaları ve tutunmaları için yanılmaktan, hata yapmaktan ve günah işlemekten masum kıldı ve inanırız ki; son zamanda son imam Muhammed el-Mehdi gelecek ve dünyayı nasıl zulüm ve çirkinliklerle dolduysa, adalet ve merhametle dolduracaktır.
5- Mead (Dirilme): Yüce Allah iyilik yapanı iyilikle mükâfatlandırıp, kötülük yapanı da kötülükle cezalandırması için insanları kabirden kaldıracaktır. Yüce Allah Kur’an-ı Kerim’de kıyamet gelecektir. Onun kopmasında şüphe götürecek hiçbir şey yoktur. Allah kabirdekileri kaldıracaktır.” (Hac 7)
Yine Kur’an-ı Kerim’de; "Her kim zerre ağırlığında hayır işlerse onu görecek, zerre ağırlığında şer işleyen de onu görecektir.” (Zilzel 7-8)
Nusayrilerin, Kur’an-ı Kerim’de geçen her kelime ve ayete inancı tamdır. “Ey Rabbimiz! Bize indirdiğin kitaba inandık, Resule de uyduk, bu hâlde bizi şahitler ile beraber yaz.” ( Ali İmran 53)

Bu beş madde altında topladığımız ana din usulünde filizler (furu-uddiyn) de vardır. Bunlar;

1- Namaz Kılmak: Günde beş vakit namaz kılmaktır. Vakitleri; öğle, ikindi, akşam, yatsı ve sabahtır.
Bu beş vaktin farz rekâtları on yedidir. Yolculuk ve zaruretler de dört rekâtlı namazlar, iki rekât olarak kılınabilir. İsteğe bağlı rekâtlar ise otuz dörttür. Bunlar (Nafile) sünnettir.

2-Oruç Tutmak: Her yıl mübarek Ramazan ayında Kur’an-ı Kerim’in emrettiği şekilde otuz gün oruç tutmaktır.

3- Zekât Vermek: Yılda bir defaya mahsus her kişi malının zekâtını ehline vermesidir. Miktarı gelirinin yüzde beşidir.

4- Hacca Gitmek: İmkânlar çerçevesinde maddî, manevî ve yol emniyeti olması durumunda ömürde bir defa Mekke’ye gidip Beytullahıl Haram’ı ziyaret ve tavaf etmektir.

5- Cihad: İslam dinini müdafaa etmek, bilmek, öğrenmek, öğretmek ve peygamberlerin izini takip etmektir.

6- Marufa Emir (El-emru bil maruf): Her Müslüman kadın-erkek kendi hükmünde olabilecek Müslümanları (ailesi ve yakınları) iyi ve hayırlı işler görmeye davet etmektir.

7- Münkerlere Yasak (En-nehy anil münker): İnsanları kötü işlerden alıkoymak, haramdan sakınmaya davet etmektir.

8- Elvela (Tevella): Yüce Allah’ın tek olduğuna, Hz. Muhammed’in (s.a.a.v) onun peygamberi olduğuna inanmak ve Ehlibeyt imamlarına velayet (bağlılık) etmek ve velayet edenine de veli (kardeşlik) olmaktır. Hz. Muhammed (s.a.a.v); “Mümine vazife olan şey Allah’ın velisini bilip ona velayet etmek, düşmanını bilip de düşmanlık etmektir” buyurmuştur.

9- El-bera (Teberra): Yüce Allah’a, Allah’ın Peygamberine, Peygamberinin Ehlibeytine ve imamlara düşmanlık eden herkesi düşman bilmek ve benliğimizi onlardan arındırmaktır.

Yukarıda yazdığımız gibi dine olan itikadımız Allah’ın kitabı Kur’an-ı Kerim’de geçtiği gibidir. Kur’an-ı Kerim Allah’ın kelamıdır. “Ona ne önünden, ne de ardından batıl gelemez. O, hüküm ve hikmet sahibi, övülmeye layık olan Allah tarafından indirilmiştir.” (Fussılet 42)

İSLAMIN ŞARTLARI
Hz. Peygamberimizin hadislerinde Hz. Ali’nin şiası (taraftarı) olarak adlandırılmışız. Hz. Muhammed’den (s.a.a.v.) sonra “Alevi” ismi Hz. Ali’nin yandaşlarına (Şiası) verildi. İslam’ı sevenler İslam’ın şartlarını Hz. Ali ile yerine getirmekten büyük haz duymuşlardır. Hz. Ali, Hz. Peygamberden sonra İslam’ın kurallarını hatasız şekilde yaymıştır. Birçok rivayette İslam’ı sevenler namaz kılmayı Hz. Ali’den öğrenmek istemişlerdir. Namaz kılmaktan zevk almak isteyenler de Hz. Ali ile namaz kılmışlardır. Yüce Allah’ın Kur’an-ı Kerim’de Müslümanlara farz kıldığı ve tediyesini emrettiği vecibelere ‘İslam’ın Şartları’ denmiştir. Bu İslamî şartlar beştir.
Aşağıda gösterilen farzlar birinin edası durumunda, eda eden kişinin Müslüman olduğuna işaret eden şartlardır.

İSLAMIN BEŞ ŞARTI
Bu beş farizadan birini veya hepsini ancak Müslüman olan biri eda eder.

1- Kelime-i şahadet getirmek
2- Namaz kılmak
3- Oruç tutmak
4- Hacca gitmek
5- Zekât vermek

1-Kelime-i şahadet: “Eşhedü enla ilahe illellah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resulühü ” (“Allah’tan başka ilah olmadığına ve Muhammed’in onun kulu ve elçisi olduğuna şahitlik ederim”)

2-Namaz kılmak: Yüce Allah’ın farz kıldığı İslam’ın şartlarının en önemlisidir. Hz. Muhammed’le (s.a.a.v) ilk namaz kılan Hz. Ali’dir. Kur’an-ı Kerim’de “Namazı dosdoğru kılın, zekat verin, rüku edenler ile beraber rüku edin” (El bakara, 43) der. Ve Kur’an-ı Kerim’de namaza işaret eden ayetler elliden fazladır. Aşağıda namaz kılma şekli gösterilecektir.

3-Oruç tutmak: Yüce Allah’ın farz kıldığı İslam’ın şartlarından biridir. Ramazan ayında oruç tutmak Kur’an-ı Kerim’de: “Ey iman edenler! Sizden evvelkilere oruç nasıl farz edilmiş ise maziden sakınasınız diye size de öyle farz kılındı.” (El barka 183.) Oruç, Bakara suresinin 185-187. ayetlerinde de zikredilmektedir.

4 - Hacca gitmek: Yüce Allah’ın ömürde bir defa maddi ve manevi gücü olana farz kıldığı İslam’ın şartlarından biridir. Kur’an-ı Kerim’de “Hac” İbadeti için Ali İmran suresinin 97. Ayetinde “Onda apaçık işaretler ve İbrahim’in makamı vardır. Oraya giren güvenlikte olur. Hac için bir yol bulabilenin Beyti ziyaret etmesi ise, Allah’ın insanlar üzerindeki hakkıdır. İnkâr edenlere gelince, Allah’ın âlemlerde hiçbir şeye ihtiyacı yoktur.” diye buyurmaktadır. Kur’an-ı Kerim’de “Hac” konusunda ondan fazla ayet vardır.

5 - Zekât vermek: Yüce Allah’ın farz kıldığı İslam’ın bir şartıdır. Müslüman’ın malından gelirinin yüzde beşini zekât vermesidir. Kur’an-ı Kerim’de: “Namazı dosdoğru kılın, zekât verin, nefsiniz için evvelce ne hayır gönderirseniz onu da Allah’ın yanında bulursunuz.” (El bakara 110) Kur’an-ı Kerim’de zekâtla ilgili yirmi beşten fazla ayet vardır. Burada İslam’ın beş farzı özetle zikredilmiştir.

Şunu bilmek gerekir ki, Aleviler Müslüman’dır. Alevilikleri ise Hz. Ali’ye yandaşlıkları, taraftarlıkları ve sevgileridir. İmam Hz. Ali, Hz. Peygamberin amcasının oğlu, damadı ve vasisidir. İlk iman eden ve Müslüman olan kişidir.
Rabbimiz Allah’tır. Peygamberimiz Hz. Muhammed’dir. İmamımız Emiyrül Müminin Ali Bin Ebi Talip’tir. İslam dinine zıt olan bütün dinlerden aklanırız. Dini hükümleri İslam Dini Anayasa’sı olan Allah’ın Kitabı Kur’an-ı Kerim, sünneti nebevi ve Ehlibeyt imamlarının rehberliğinde öğrenir ve uygularız.
Müslüman Alevi olarak adlandırılan bizlerin itikadı budur. Alevi kardeşimiz bu bilgiler ışığında büyümüştür. Bizleri daha farklı görenlerin basiretleri bizleri bu şekilde görmekle açılacak ve bizi yanlış tanıyan gözlerin önünden bizi kapatan perdeler açılacaktır.
Bu bilgiler bizim gerçek kimliğimizi göstermektedir. Bu deyimler asıl inancımızı anlatmaktadır. Bin dört yüz yıldır doğrularla haykıran bu Alevilerin sesi duyulmadı. Kendilerini tanıttılarsa da onları duymak istemeyenler duymadı.
“İnsanlar bilmediklerinin düşmanıdır.” hadis-i şerifi insanların birbirlerini anlayamadıkları ve tanıyamadıkları için söylendiğine işarettir.
Yüce Allah bizleri en doğru ve gerçek yola hidayet etmiştir. Bu doğru yolda dünyanın en kutsal inancına, İslam’ın özüne sahip olmakla onurlandırıldık. Çünkü İnsanlığın en kutsal inancını en yüce kaynaklardan öğrendik. Yüce Allah’ın hidayetiyle Hz. Muhammed’in sünnetiyle, Ehlibeytin rehberliğiyle, Müslümanlığın temelinde Aleviliğimizle ne kadar övünsek azdır. Bu kutsal inanca mensup olmakla dünyanın en mesut ve huzurlu kulları olarak ahirette sevinecek ve bahtiyar olacağız. Yüce Allah’ın ve Peygamberinin emrettiği şekliyle Ehlibeyt ipine sımsıkı tutunmaya ve Aleviliğimizin gereklerini yerine getirmeye yüce Allah bizi muvaffak etsin.
Allah’ın rahmeti; Hakkı görüp Hakka tapanlara olsun.

ALLAH BİZLERİ EHLİBEYT YOLUNDAN AYIRMASIN...

:::::::::::::::::::::S O N:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

2. KONU ::::::::::::::::CANLI ÖRNEKLE NUSAYRİ FELLAH MÜSLÜMANLAR:::::::::::::::::::::



NUSAYRİLİK, çoğunluğu Suriye’de yaşayan bir Zahiri-Batinî (Açık-Gizli) olmak üzere Ehli Beyt ve Oniki İmama sadakatle bağlı Müslüman Kesimden oluşmaktadır. . Bunlara günümüzde Fellahlar (Çiftçi manasına gelen) ismi de verilmektedir. Nusayrilik, ismini kurucusu olan Muhammed b. Nusayr en-Nemiri’ den almıştır.
Bâtıni karakterli fırkalarda ortak olarak görülen husus, bunların genel olarak çift hayatları olmasıdır. Yani birisi, kendi içlerinde ve çevrelerinde yaşadıkları ve yaşattıkları hayat seyri, diğeri de toplum içinde yaşamaları itibariyle toplumsal hayatlarıdır. İşte Nusayrilik de genel anlamda bu özellikleri taşımakta olup, açık yani zahiri kabul edilen beş vakit namazı kıldıkları gibi gizli icra ettikleri batini ibadetlerini de büyük bir disiplin içerisinde icra ederler.

Nusayriliğin kurucusu İbn Nusayr, Şiî-İmamiyyenin onuncu imamı Ali en-Nakî’nin hayatında onun tarafından gönderilmiş bir peygamber olduğunu iddia ediyor; onun hakkında aşırı görüşler ileri sürerek tenasühten söz ediyordu. Bir rivayete göre de, İbn Nusayr, İmamiye’nin onbirinci imamı Hasan el-Askeri’nin (260-873) “bab”ı olduğunu ileri sürmüş ve onun vefatıyla da oğlu Muhammed b. el-Hasan’ın mehdiliğini kabul etmiştir
Genellikle Suriye bölgesinde yayılmış bulunan Nusayriler, Eti Türkleri olup, şeyhleri ise Ehl-i Beyt Soyundandır. Fellahların Eti Türkleri oldukları Atatürk Zamanında yapılan araştırmalarla ortaya çıkmıştır. Eti Türkleri+ Şeyhler= Nusayriler, diyebiliriz. Karmatilerin 291 (903) yılında Suriye’yi ele geçirmesi üzerine, bir kısmı Suriye’de kalırken bir diğer kısmı ise, Antakya civarına çekildiler. Özellikle Nusayrilik Hamdanilerin Suriye’ye egemen olmasıyla bu dönemde büyük bir güç kazandılar. Zira Hamdani emirleri bu mezhebe girmiş ve yaygınlaşması için uğraşmışlardır. Selçuklular döneminde Malazgirt savaşını (463/1071) takiben de Nusayriler Antakya’yı ele geçirmişlerdi. Nusayriler, bölgede sırasıyla hüküm süren, Selahaddin Eyyubi, Haçlılar, İsmaililer ve Moğollar’dan sonra Yavuz Sultan Selim’in 922 (1516) yılındaki Mercidabık Zaferi ile Suriye’yi ele geçirmesi ile daha sonraki devirlerde de aynı bölgede varlıklarını sürdürürler. Nusayrilerin hemen hemen her devirde ve özellikle Osmanlı Döneminde varlıklarını sürdürmelerindeki en önemli faktör, Osmanlı Devletinin, hükmü altındaki bölgelerde her inanç ve ırktan olan kavimlere gösterdiği müsamaha anlayışı ve tavrı gösterilmektedir. Zira Osmanlı Devleti, bu tavrını devletin bağlayıcı ve birleştirici bir felsefesi olarak telakki etmekte idi. Zaman zaman Osmanlılara karşı isyan etmelerine rağmen II. Abdülhamid onları resmen bir mezhep olarak kabul etmişti.

Bugün Suriye’de çeşitli bölgelerde ve Hatay, Tarsus, Adana, Mersin Fırat boyları ile Lübnan’da yaygın olarak yerleşmiş bulunan Nusayrilerin sayısı bir kısım araştırmacılara göre bu yörelerden göç etmiş ve kendini gizlemek durumun kalanlar dâhil yaklaşık 2-3 milyon kişi civarındadır

Nusayrilerin itikadi görüşlerine gelince:
Nusayri inancı kısmen İslâm’dan kaynaklanmış olsa da Hz. Ali’nin Camide öldürülmüş olması veya kendilerinden olmayan bir hocanın arkasında namaz kılmak istemediklerinden büyük bir çoğunluk beş vakit namazlarını bulundukları herhengi temiz mekanda kılmaktadır. Bunun yanında ibadetleri ağırlıklı olarak batini inanışa dayanmaktadır. Gizli kılınan Batıni namazlarına sadece Nusayri olanlar katılır. Türkiye sınırlarında yaşayan bu kesim Türk devletine, Türk bayrağına, Türk milletine ve özellikle kurucusu Mustafa Kemal ATATÜRK’ e sadakatle bağlı olup, gizli kılınan bu namazlarını vatan, bayrak, millet ve kurucusuna bağlılıklarını ifade eden cümlelerle bitirirler. Nusayrilerin görüşlerinin temelini de Hz. Ali teşkil etmektedir. Bu inanışa göre; Günümüzde Mustafa Kemal Atatürk’e ait olan “Hayatta En Hakiki Mürşit İlimdir” cümlesini ilk kullanan Hz Ali’ ye bilimin (%90’ı) yani 9/10’u, beşeri insanlığa ise (%10’u) 1/10’u verilmiştir. İnanış derki: İlk Peygamberde Ali Son Peygamberde Haz Ali’dir. İnanışa göre; İki Peygamberimiz var ki; Birisi Allah iler konuşan Hz. Musa ve Allah’ın Habibi son peygamberimiz Hz. Muhammed (SAV) ayrı özellikler taşımaktadır. İnanışa göre, Hz. Musa Konuşmuştur, Ancak Son Peygamber Olan Allah’ın Habibi Hz. Muhammed (SAV) ise Arşa çıkmıştır ve Allah ile Görüşmüştür. Allah’ı çıplak gözle görmüştür. Tasavvur Ederken yaradan Allah Hz. Ali olarak tasavvur etmiş olduğuna inanılır ki: “Allah Hiç Görünmedi ve Kimse Görmedi, Haşaa!..” denilir ve gören tek kişi nur kabul edilen Allah Habibi Hz. Muhammed olmuştur. Bu nedenle, Yüce Allah için sayılan sıfat ve özelliklerim bir kısmı bilimin %90 kendisine verilen Hz. Ali için sayılmaktadır. Buna göre Hz. Ali gerçekte görünmediğine ve görülmediğine inanılır. Tüm peygamberlerin nur olduğuna inanıldığı gibi Hz Ali nuru itibariyle gizlidir. O manadır. Görünüşte imam olmasına rağmen, batını cihetiyle O, nurdur. Buna göre onların şahadet kelimesi “Ben Allah’tan başka ilah bulunmadığına şahadet ederim “şeklindedir.
Allah Muhammed’i, O da Selman-ı Farisî’yi yaratmıştır. Ali “mana”, Muhammed “isim”, Selman ise “bab”dır. Bu üçlü A(ayn), M (Mim) ve S (Sin) sembolleriyle ifade edilir Ayrıca Selman’dan sonra beş tane de kutsal vardır ki, bunlar; Mikdad b. el-Esved (Tabiat olayları ve zelzeleyi yürütür), Ebû Zerril-Gifâril-Gifâri (Yıldızların hareketini idare eder), Abdullah b. Revâha (Canlıların hayatlarıyla uğraşır), Osman b. Maz’un (Rızık ve hastalıklarla uğraşır) ve Kanber b. Kadân ed-Devrî (Ruhları cesetlere gönderir). Bu beş kutsal varlık, aynı zamanda beş büyük yıldızdır. Hz. Muhammed veda Hutbesinde Hz. Ali’yi vekil tayin etmiştir denilir. Bu nedenle, bu inanışla göre hileyle halifeliği ele geçirenler kabul görmemektedir. Hz. Ali’ nin doğduğu gün Nusayriler tarafından en büyük bayram olarak kabul edilir. Ğıdıl Ğadır yani Kadir Bayramı olarak her yıl on gün ileri olavcak şekilde kutlanır. İslamiyetin doğuşu olarak kabul edilen bu bayramda Cehennem Ateşi bie söner ve bu mübarek günde öelenler direkt Cennete gider. Mümkünse o gün tamamen namz kılmakla geçmelidir. Tatil olması halinde bu inanışta büyük bir memnuniyet yaratacaktır.
Ayrıca, Nusayriler Peygamber (SAV) zamanında kullanılan Hicr-İ Takvime sadık kalmışlardır. Bu nedenle; Türkiye’ de kullanılan takvim ile 14 (OnDört) gün fark vardır. Ayrıca Allah’ın evi kabul edilen CAMİ isminin dört Büyük Melek Cebrail, Azrail, Mikail ve İsrafil adının başharflerinden meydana geldiğine inanılır. Nusayrilerin bir kısmı Hz. Ali’nin Cami’de öldürüldüğü için Cami namazına gitmez. Ama gerçekte, cami Namazıda hak batıni namaz da haktır. Bu konu da Nusayri şeyhlerine büyük görev düşmektedir. Gelecek nesillere bu önemle aktarmalıdır.

Nusayriler ruh göçüne inanırlar. İnanışa göre, insanlar ilk kez semavi varlıklar olarak yaratılmışlar; Âdem ile Havva şeytan tarafından kandırılıp cennetten kovulmalarının bir sonucu olarak bu günkü şekillerini kabullenmek zorunda kalmışlardır. Sürekli tenasüh ve ruh göçü, insanların tekrar semavi varlıklara dönmesiyle son bulacaktır. Kendileri Ali’nin ilimsel gücüne inanmak ve onun yüceliğinin nimetine ermek şerefine ulaşan kişilerdir. Aliye inanan Nusayrilerin ruhla, hareket yoluyla yıldızlar haline dönüşerek nurlar âlemine yükselir. Nusayri olan ve olmayanların ruhları ise, imtihan edildikten sonra cennet veya cehenneme gider. Nusayrilere göre kadınların namaz zorunluluğu yoktur. Bu bakımdan kadınlara Nusayri mezhebinin sırları açıklanmaz. Kadınlar isterlerse ancak ve ancak Sünni inanışında olduğu gibi beş vakit namazı icra edebilirler. Kur-anı Kerim Hatmi okuyabilirler. Beden ve ruhen temiz olmak adına yıkanırken Kelime-i Şahadet getiriler. Bu taassuplarından ötürü Fâtıma’nın ismini kullanmayıp, metinlerinde bu kelimenin müzekkeri olan Fâtır’ı kullanmayı tercih ederler. Ayrıca onlara göre, diğer halifelerle birlikte bir kısım sahabe ile Muaviye, Yezid ve Haccac da şeytanın sembolleridir ve lanetlidirler.

İlimin %90 kısmına sahip olduğuna inanaılan Hz Ali’nin bulunduğu yer konusunda iki gruba ayrılırlar. Haydariler’ e göre Ali, göktedir. Güneş Muhammed’i, ay da Selman’ı temsil eder. Ali güneşte oturmaktadır. Bu yüzden bunlara “Şemsiler” de denilmektedir. İkinci kol olan Kilaziler’ e göre ise Hz. Ali’nin yeri ay’dır. Bu yüzden bunlara da “Kameriler” ismi verilmektedir. Nusayrilere göre dualarla hazırlanan kuru üzüm suyu, ulûhiyetin sembolüdür.

Evlilik ve Nikah: Nusayriler resmi nikaha olmazsa olmaz olarak bakarlar; Ancak, bundan önce mutlaka dini nikah kıyılır. Kız isteme törenleri "ALLAH’ın İzni Peygamberin Kavliyle" olur.

Cenaze Törenleri: Nusayriler tıpkı Müslüman Sünni inanışında olduğu gibi Kur-anı Kerim Hatmi eşliğinde kaldırılır ve Cenaze Namazları kılındıktan sonra yine Kur-anı Kerim Hatmi eşliğinde toprağa verilir. Cenazeyi getiren cemaat iki gruba ayrılır; abdestli olanlar katılırken olmayanlar bir kenara çekilir ve cenaze namazının bitmesini bekler. Namaz bittikten sonra musalla taşından alınan naaş görevliler tarafında açılmış olan mezara defnedilir. Toprak atılırken orada bulunan tüm şeyhler saf tutar ve en kıdemlisi tarafından Kur-anı Kerim hatmi okunur. Kur-an okunurken hocanın önünden geçilmemesi gerekir. Toprak atma işleminden sonra tekrar Kur-anı Kerim Hatmi okunur ve topluca Fatiha okunduktan sonra dağılırlar. Saf tutan cenaze sahiplerine baş sağlı dilenerek mezarlıktan ayrılırlar. Defin sırasında kadınların mezarlığa gelmemeleri esastır. İnanışa göre, kadınlar cenaze evinden sonra mezarlıklara gelmeleri ölümlerin çoğalmasına sebep olur. Daha sonra yedinci güne kadar her akşam taziye ziyaretleri devam eder ve Kur-an okunur. İkinci ve yedinci gün törenleri çok kalabalık geçer. Yedinci gün yemeği batıni namaz ile eda edildikten sonra, tüm halka açık bir şekilde tören düzenlenir ve Sünni inanışına uygun bir şekilde Kur-anı Kerim Hatmi okunur. Kadınlar ayrı erkeler ayrı bir grup oluşturur. Gelen kadınların başörtüsüyle gelmeleri gerekir. Cenazenin toprağa verilmesini takip eden günün ilk sabahı şeyhler eşliğinde Kur-anı Kerim Hatmi Okunur. Ayrıca yedinci günün sabahı da tekrar edilir bu tören.

On İki İmam Mezhebine tâbi olanlar, Hz. Peygamberden sonra imamların on iki tane olduğu hususunda ittifak etmişlerdir.

On iki imamın isimleri şöyledir:
1- İmam Hz. Ali ibn-i Ebi Tâlib (r.a.) (ö: 661).
2- İmam Hz. Hasan bin Ali (r.a.) (625-669).
3- İmam Hz. Hüseyin bin Ali (r.a.) (626-680).
4- İmam Zeynel Âbidin (r.a.) (659-719).
5- İmam Muhammed Bâkır (r.a.) (677-733).
6- İmam Câfer-i Sâdık (r.a.) (699-765).
7- İmam Mûsâ el-Kâzım (r.a.) (745-799).
8- İmam Ali Rıza (r.a.) (770-?).
9- İmam Muhammed Cevad Takî (r.a.) (811-835).
10- İmam Ali Nakî (r.a.) (829-868).
11- İmam Hasan Askerî Zekî (r.a.) (846-874).
12- İmam Muhammed Mehdî (r.a.).

İnanışa göre, yatır ve ziyaret yerlerine gerekli önemin verilmesi ve bu mekanlara birer Görevli tahsis edilmesi gerekir. Bunların Allah katında kabul gören ve zamanında Allah tarafından hayırlar işlemek adına gönderilen Evliyalar olduğu vurgulanması İle bu işin Putperestlik olmadığı anlaşılacaktır. Bunların huzurunda Allah’a dua etmek Nusayrilerde büyük kabul görmektedir. Adana adaklar genellikle buralarda icra edilmektedir. Bohurlar yakılır ve semaya yükselen bu dini kokular eşliğinde dualar okunur. Bohurlar Allah için yakılır.

KERBELA OLAYI
Hz. Muhammed`in kızı Hz. Fatma`nın ve Hz. Ali`nin oğlu Hz. Hüseyin, haksız olarak Şam`da iktidarı ele geçirmiş olan Muaviye`nin oğlu Yezid`e biat etmeyi –onu halife olarak tanımayı- reddetti. Kufe halkının kendisini desteklemesi ve Kufe`ye davet etmeleri üzerine Hz. Hüseyin, 680 yılında yaklaşık 100 kişi ile birlikte, İslam adına çeşitli zulüm ve haksız uygulamalar yapan Yezid`e karşı durmak üzere Mekke`den Kufe `ye hareket etti. Bugün Irak sınırları içinde olan Kerbela`da Yezid`in askerleri, Hz. Hüseyin ve taraftarlarının önünü keserek onları günlerce susuz bıraktılar. Fırat Nehri`nden su almak isteyen kafileye engel olundu. Su almaya gidenler oklarla öldürüldü. 10 Muharrem günü, Hz. Hüseyin`in 18. yaşındaki oğlu Ali Ekber ve beşikteki Ali Asgar oklanarak öldürüldüler. Sonunda Hz. Hüseyin Kerbela savaş meydanına çıktı. Yezidin 40 askerini yendikten sonra sağ kalan yakınları ile helalleşti ve yeniden meydana döndü. O anda her taraftan gelen oklarla Hicretin 61. yılının 10 Muharrem cuma günü (10 Ekim 680) öğleden sonra Hz. Hüseyin şehit oldu. Gövdesi Kerbela`da bırakıldı. Mübarek başı Kufe`ye oradan da Şam`a götürüldü. Yezid, Hz. Hüseyin`in başını gördüğünde “Peygamber`den borçlarımı geri aldım.” diye Ehl-i Beyt düşmanlığını ilan etti.

Kerbela Katliamı, Anadolu Alevilerinde her yıl Muharrem ayında anılır ve lanetlenir. Nefeslerle ve gülbenklerle anılır. Hz. Hüseyin`in haksızlığa karşı bu cesur direnişi ve ölümüne mücadelesi, Anadolu Alevilerinde çocuk eğitiminde „haksızlığa karşı gelmek, haksızlık yapmamak, haksızlığa uğrayanların yanında olmak“ şeklinde önemli bir yer tutar.
Hz. İmam Zeynel Abidin`in bu katliamda hasta olması nedeniyle kurtulması ve Hz. Ali`nin soyunun bu güne kadar devam etmesi nedeniyle de Aleviliğin tüm kesimlerinde Allah`a şükredilir. Gelenek olarak Muharrem orucu, Kurban Bayramından 20 gün sonra Muharrem`in 1. günü başlar. 2007 yılında 20. Ocak tarihi Muharremin başlangıcıdır. Bu nedenle; İslamiyet’in tüm mezheplerinde Aşure yapılır ve dağıtılır. Dikkat edilirse; Muhammet, Ali, Hasan, Hüseyin, Fatma isimleri her kesimde isim olurken, bütün Yezit, Muaviye isimleri çocuklara verilmemektedir.

MÜSLÜMANLIK ’TA ESHAB-I KEHF
Eshab-Kehf hadisesi Kur’anı Kerim’ de ve diğer semavi kitaplarda Bas-ü badel mevt ( Yeniden dirilme ) inancının delilleri arasında gösterilir. Buna göre;
Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus ( Dakyus ) adında bir zalim hükümdar halkı kendisine ve putlarına taptırırmış. Allah’ ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkarlarmış. Bunu haber alan Dakyanus’ tan kaçan gençler, kendileri gibi inançlı bir çobana rastlarlar. Çoban ve Kıtmir adındaki köpeği de onlara katılır. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan Eshab-Kehf burada uykuya dalarlar Kralın vezirleri mağarayı bulurlar. Ancak korkularından içeri giremezler. Eshab-Kehf, burada ise çıkamayıp helak olsunlar diyerek mağaranın ağızını ördürürler.

Eshab-Kehf, bir rivayete göre 309 sene bu vaziyette kalırlar. Uyandıklarında, acıktıklarından bahisle içlerinden Yemliha’ yı şehire ekmek almaya gönderirler.
Şehirde, Dakyanus zamanından kalma para ile alışveriş yapmak isteyen Yemliha’ dan şüphelenen halk, onu mahkemeye çıkartır. Mahkemede halini anlatan Yemliha, delil için kalabalığı mağaranın olduğu yere getirir. Ancak, mağarada kendisini bekleyen arkadaşlarının korkabileceğinden bahisle, içeriye yalnız girip onlara durumu anlatacağını söyleyerek ayrılır ve sır olup gider. Bu olay, zalim Dakyanus’ tan yüzyıllarca sene sonra Allah’ a inanmakla beraber ahirete ve yeniden dirilmeye inanmayan halk için müthiş bir mucize olur. Devrin kralının duaları da böylece kabul olmuş olur.

Kur’an’ı Kerimde yer alan Kehf Suresi’nde de Yedi Uyurlardan ayrıntılı olmasa da bahsedilmektedir. İslamiyet inancında “Eshab’ül-Kehf” olarak adlandırılan bu dinsel olay aynı şekilde anlatılmakta, yalnız yedi gencin kardeş olduğu rivayet edilmektedir. İslamiyet inancına göre de Yedi Uyurlar’ın isimleri şöyledir : Yemliha, Mekselina, Mislina, Mernuş, Debernuş, Şazenuş, Kefeştatayuş. Kıtmir ise çoban olan Kefeştatayuş’un köpeğidir. Bazı dini kaynaklara göre ise Hazreti Muhammed de saklandığı mağarada Kıtmir ile uyumuştur.


İslam’ın beş şartı ise şöyle bir tevil esasına göre anlaşılır:
1. Şehadet: Nusayriliğe girişte yukarıda sözü edilen şahadet kelimesi tekrar edilir. Sonra da “Nusayri dininden, Cundebî görüşünden, Cunbulanî tarikatından, Hasibî akidesinden, Cillî inancından, Meymunî fıkhından olduğuma şehadet ederim” şeklindeki söz söylenir.
2. Batıni Namaz: Namaz sesle yapılan bir ibadet olup, sadece duadır. Namazın başında “Ali, Muhammed ve Selman’ı yüceltiriz” demek, namazı eda etmek olarak anlaşılır. Namaz Ali’ye açılan bir kalbin niyazı olarak anlaşıldığından ferdi yapılır, ancak, bayram ve mukaddes günlerde cemaat hafinde de yapılabilmektedir. Namazdan önce mutlaka abdest alınır. Namazın şartları beştir:

a) Beş seçkini bilmek, Bunlar; Muhammed, Fâtır, Hasan, Hüseyin ve Muhsin’dir.
b) Gülmeden ve konuşmadan dua etmek,
c) Namazı, Abbasi rengi olduğu için siyah takkesiz kılmak,
d) İbadeti başkaları görmeden gizli yapmak,
el Namazı, “Ey Yüce, Büyük ve Arıların Efendisi Allah, bize merhamet et” diyerek bitirmek.

Namazın sayısı yine beştir ve beş masuma tahsis edilmiştir. Namazda Kıble’ye dönmek şarttır.

3. Oruç: Oruç, Resulullah’ın babası Abdullah b. Abdulmuttalib’in sessizliğini temsil eder. Buna göre Ramazan Abdullah, Kur’an Hz. Muhammed’dir. Ramazan günleri ise, Nusayrilerin kutsal kişilerini temsil eder. Oruç zamanı Allah’ın Habibi Peygamber Hz. Muhammed (SAV) zamanında tespit edildiği gibi orijinal şekliyle ay hareketlerine göre başlar ve 30 (Otuz) gün tutulduktan sonra Ramadan (Ramazan) Bayramı ile biter.

4. Zekât: Zekâtın manası dini öğrenmek ve aktarmaktır. Her aile malî şartlarına göre, şeyhe para vermek zorundadır. Bu zekât yerine geçer. Atası şeyh olmayan şeyh olamaz ve zekat alamaz. Ancak, gerçekten muhtaç olanlara hiçbir şart gözetmeksizin kurbanlar kesen bayram sahibinin gönlünden kopan miktar oranında para yardımı yapılır. Bu para yardımına hayır işlemek manasında verilir. Yani Bayram hayırları içerisinde barındırmaktadır.

5. Yatır veya Ziyaretler: Yatır veya Ziyaret yerleri çok önemlidir. Buralar beyaza boyanır ve içleri İslam dinimizin sembolü yeşil bezler ile süslenen aynı zamanda ibadet yerleridir. Ziyaret yerleri ya su kenarlarında ya da ağaçlık yerlerdedir. Bu yatır ve ziyaretler, zamanında Allah tarafından bu bölgelere gönderilip kendini doğaüstü olaylarla kanıtlamış kişilerden kabul edilmektedir. Bu kutsal varlıkların huzurunda Allah’tan af ve şifa dilemek çok önemlidir. Adaklar adanır, kurbanlar kesilir ve bu kutsal varlıkların huzurunda en az yedi kişinin katılımıyla namazlar eda edilir, dualar okunur ve dilekler dilenir.

Nusayrilerde, şeyhler tabir edilen din işlerini organize eden dört ayrı sınıf vardır ki, bunlar onlara göre büyük önem arz etmektedir.
Bunları da sırasıyla şöyle sıralayabiliriz;
A- Büyük Şeyh: Ali’nin yeryüzündeki gölgesi durumunda olup, geniş ve büyük bir otoritesi vardır. İnsanüstü gücü bulunduğuna inanılır, bu yüzden büyük itibar görür. Vazifesi, şeyh ve imam adaylarını seçmektir. Her bölgede ancak bir büyük şeyh bulunur.
B- Şeyh: Cemaatin manevi önderleri durumunda bulunan şeyhlerin sayıları çoktur ve atalarının melekler olduğuna inanılır. Melekler onlara hulul etmiştir. Ahiret aleminde şefaat hakkına sahiptirler. Merasim ve ziyaretleri idare edip, hastalara dua ederler. Evleri herkese açıktır. Şeyh olabilmek için şeyh ailesinden gelmek şart olduğu gibi geniş bir kültüre de sahip olmak zorunludur.

C- Nüvvab: Bir nevi şeyh yardımcısı durumundadırlar. Şeyh olabilmeleri büyük şeyhin kararına bağlıdır. Bunun için geniş bir tecrübeden geçmesi gereklidir, şeyh olabileceği kanaati oluşuğunda bir başka bölgeye şeyh olarak atanır.
D- İmam: Daha alt tabakadan görevlilerdir.

Nusayriliğe giriş bir kaç merhaleden oluşmaktadır. Kadınlar bu mezhebe giremezler. Erkekler ise mezhebe girmekle yükümlüdürler. Giriş için, esas şart ana-babanın Nusayri olmasıdır. Erkek, sağlığı yerinde, 8-10 yaşından büyük ve ölümle karşı karşıya kalsa bile sır saklayabilecek kabiliyet ve olgunlukta olmak da Nusayriliğe giriş için gerekli şartlardandır.

Nusayriliğe giriş genel olarak üç merhaleden oluşmaktadır.

Sırasıyla bu merhaleleri görmeye çalışalım;

Birinci merhale: Mezhebe girecek yaşa gelen çocuğu babası, güvendiği bir Nusayri’ ye götürür ve ona tavassut etmesini ister. O şahıs onun manevi babası (Din Amcası) haline gelerek onu iyice tanır. Din amcasının eşi bir ana, çocukları ile birer kardeş olurlar. Bu bağ çok kutsaldır. Bu nedenle, bundan böyle kardeş sayıldığından bu kişiler arasında evlilik kesinlikle yasaktır. Çocuğun durumu hakkında şahitler ve şeyhin huzurunda teminat alınır, çocuk eğer sır verirse düşkün ilan edilir. Daha sonra o kişi çocuğun eğitimini sağlar. Müslümanların gözünde iyi bir Müslüman intibası bırakmak için namaz kılıp, oruç tutmasına özen göstermesi istenir. Zira bu safhada o çocuk bir nevi ilk imtihandan geçmektedir.
Bu ön hazırlık safhasından sonra çocuk, “Meşveret Cemiyeti” adı verilen bir toplantıya alınır ki, bu toplantı şeyhin veya ileri gelen bir Nusayri’nin evinde yapılır. Çocuk içeri alınır ve nefsini alçaltma, itaatkâr olmanın bir nişanesi olarak, şeyhin ve orada bulunanların ayakkabılarını başına koyar. Ulûhiyet sembolü olan ve dualarla hazırlanmış bir kadeh kuru üzüm suyunu içtikten sonra, o, “Abdu’n-Nur” (Nurun kulu) adını alır. Bu arada a(ayın), m(mim), s(sin) harfleri, manaları anlatılmadan bir mühür şeklinde tekrar ettirilir, tekrar el ve ayaklar öpülür. Sonunda da bu merasimin ay, gün ve senesi kaydedilir.

İkinci merhale: İlk merhaleden kırk gün sonra yapılan bu toplantının adı “Melik Cemiyeti”dir. Çok zengin ve görkemli bir toplantıdır. Nakib, çocuğa tekrar bir kadeh kuru üzüm suyu sunar ve a(ayın), m(mim), s(sin) harflerinin sırrını öğreterek bunları her gün 500 defa tekrar etmesini emreder. Bu arada “Kitâbül-Mecmu” dan da bazı bölümler kendisine öğretilir.

Üçüncü merhale: Bu ikinciden daha görkemlidir. Nusayriliğe giren çocuk eğer ileri gelen bir aileden veya şeyh ailesinden birisi ise ikinciden yedi ay, eğer halktan birisi ise dokuz ay sonra icra edilir. Geniş bir salonda yapılan bu merasim bir hayli kurallara bağlıdır. Salonda ortada büyük şeyhi temsilen bir imam oturur, sağında nakib, solunda ise necîb vardır. Bu şekil aynı zamanda a(ayın), m(mim), s(sin) harflerini yani Ali, Muhammed ve Selman üçlüsünü temsil etmektedir. Nakibin sağında da Ehl-i Beyt’ i temsilen on iki kişi bulunur. Necibin solunda ise yirmi dört kişi yer almaktadır. Bu kişiler Kitabul-Mecmu’un beş defa tekrar edildiğine şahitlik ederler. Merasimin başında imam tekrar, sır saklayacağına dair söz ister, havariler de onun sözüne şahitlik ederler. Bu sırada on iki havari önlerindeki on iki bardaktan birer yudum kuru üzüm suyu alırlar, aday da alır ve böylece ulûhiyete erilmiş olur.

Nusayrilere göre kutsal kabul edilen bayram ve merasimler şunlardır:
1. Fıtr (Ramazan) 2. Adhâ (Kurban) 3. Gadîr (18 Zilhicce; Hz. Peygamberin Hz. Ali’yi imam tayin ettiğine inanılan gün) 4. Mubahale (21 Zilhicce, Necranlı Hristiyanlarla Hz. Muhammed arasındaki lânetleşme olayı) 5. Firaş (29 Zilhicce; Hz. Peygamberin Medine’ye hicret ettiği gece Hz. Ali’nin O’nun yatağına yatması) 6. Aşüre (10 Muharrem; Nusayrilere göre Hz. Hüseyin, Kerbela’da ölmemiş, Hz. İsa gibi göğe çekilmiştir). 7. 9 Rebiulevvel (Hz. Ömer’in şehid edildiği gün) 8. 15 Şaban (Selman’ın ölümü) 9. Nevruz ve Mihrican bayramları 10. 24/25 Aralık gecesi Hz. İsa’nın doğumu ve “son yemek” ayini. Toplamda ise 152 (YüzElliİki) Bayramları Bulunmaktadır. Adaklar, Bayramlar, Cumalar, Mevlitler ile birlikte yaklaşık yılın 2/3 ü ibadetle geçmektedir.
Onlar bayramlarda özellikle uluhiyetin sağlanması için kuru üzüm suyu içer ve buhur yakarlar. Onlara göre bu hareket bir ulûhiyet göstergesidir. Zira dualarla kutsanan bu kuru üzüm suyu kutsaldır.

Nusayriler, burada görüldüğü üzere, kendilerince kutsal kabul ettikleri bir takım bayram ve merasimlere çok bağlıdırlar ve bunları dikkatlice icra ederler. Zira birçok batıl fırkada görüldüğü gibi, onlar kendi otorite ve ağırlıklarını ancak bu şekildeki resmi ve görkemli merasimlerle ve mensupları huzurundaki söz vermelerle sağlamaktadırlar. Yani bunun ancak ve ancak kolektif şuurla sağlanabileceği kanaatindedirler. Kolektif şuur, bir bakıma oldukça önemli ve zaman zaman da kullanılması lüzumludur. Ancak, bunun bir taassup ve hedef şeklinde kullanılması yanlış kanaat ve izlenimlere götürmektedir. İslâm’da da bir takım merasim ve kolektif şuura götüren vesileler vardır, fakat bunların hiç birisinde esas itibariyle bir aşırılık gözlenmediği gibi daima itidal tavsiye ve tasvip edilmiştir. Ayrıca akıl ve mantık ölçüleri hiç bir şekil ve surette ihmal edilmemiştir. Önemli olan da budur ve bu tür merasimlere taassup ve ifrat-tefritin karışmamasıdır. Ve bu tür merasimlerin hiç bir şekilde hedef ve amaç olarak görülmemesidir.

Nusayrilerin buraya kadar anlatılan inanış, davranış, hal ve hareketleri dikkatlice izlenip göz önüne alındığında, yaratılıştan bu yana gelmiş geçmiş tüm peygamberlere kutsal bir bağ ile biat ettiklerini görmek ve müşahede etmek mümkündür. Bu inanış biçimi ve tezahürleri aynı zamanda bâtınilik perdesi ile de örtülerek bir gizlilik içinde, takdim edilmiştir. Zira, sözü edilen görüş ve inanç biçimleri ancak bu şekilde idame ettirilebilmiştir. Dikkat edilirse mezhebe ilk girenden, ilk alınan söz, sır saklama hususudur.

Şu ana kadar inançlarını özetlemeye çalıştığımız Nusayriler, aslında inançlarını son derece gizli tutarlar. Öyle ki, büyük bir çoğunluğu inançların tamamı ve sırları hakkında bilgi sahibi olamazlar. Bu, ancak seçkin bir zümreye aittir. Öğretiler uzun bir üyeliğe kabul süreci içinde öğretilir. Bu, ancak uygun görülen 19 yaşına basmış erkekler için başlar. Sırlarını, başkalarına açma korkusuyla kadınlara öğretmedikleri gibi, kadınlar namazlara da de katılamazlar.

Nusayrilere Fransız işgalcileri Eylül 1920′de Alevî ismini verdiler. Dolayısıyla o günden bu güne Alevî ismiyle çağrılmalarına rağmen Nusayrilik bugüne kadar hiç bozulmadan gelebilmiştir.

Bu gün Suriye azınlık olan Nusayriler tarafından idare edilmektedir.
Sonuç olarak; gerçekte bir mezhep gibi görünmesine rağmen Nusayrilik, İslamiyet’in Ehl-i Beyt ve Oniki İmama sıkı sıkıya bağlı; gerek inanç, gerekse ibadet yöntemleriyle hem Sünni inanışını barındıran zahiri hem de batini (gizli) olmak üzere iki namazı şeklini içinde ayrı bir mezhep olarak ortaya çıkmaktadır Nusayrîler Suriye halkının dörtte biri olmalarına rağmen 1971′den beri Hafız Esad tarafından yönetilmektedir. Yönetimde bulunan Esad’ lardan yararlanmak ve konuya açıklık getirmek Mersin, Adana, Hatay, İskenderun, Tarsus, Kazanlı, Karaduvar, Karacailyas, Adanalıoğlu, Yeşiltepe, Yeşiltepe gibi yerleşkelerde ve bu yerleşkelerin dışında yerleşen kesimlerde büyük bir kabul görecektir.

Dilek ve Temenniler:

*Zorunlu Din Derslerinin Kaldırılması ve Seçmeli Olması ve Literatürde Yani Okul Kitaplarında Nusayrilik Konusunun İşlenmesi Yakıştırtmaların ve Haksız Yorumların Önünü Kesecektir.

*Diyanet İşleri Başkanlığında Nusayrilere Temsilcilik Verilmesi ve Aynı Oranda Bütçeden Pay Aktarılması.

*Her Mahalleye En Az Bir Cami ve Hemen Ekinde Yine En Az 1500-2000 Kişiyi Barındıracak Caneze Yıkama Yerleri Dahil Bir Taziye Evi. Bu Camilere Kesinlikle Nusayri Olan Müezzin Hocaların Görevlendirilmesi Gerekmektedir.
*Nusayrilerin Tanınması Bâtıni Namazlarını Korkmadan ve Rahatlıkla Kılabilecekleri Yasal Düzenlemelerim Yapılması.

*Halka Açık Başsağlığı Törenlerine Her İnanç ve Etnik Kökenden Katılımların Sağlanarak Gerçek Olmayan Yakıştırmaların Önlenmesi.
*Her Mahalleye En Az Bir Okul Yaptırılması ve Kütüphane Yaptırılması Din ve Kültür Eğitimine Hitap Edecektir.

*Hz. Ali (rA) Doğum Günü Olan En Büyük Bayram Kabul edilen Ğidıl Ğadir (Kadir Bayramının) Tatil İlan Edilmesi İle İnanılmaz Bir Memnunluk Yaratacağı Gibi Blok Halinde Memnuniyet Getirecektir. (Nusayri, Alevi, Sünni ve Diğer Tüm Kesimlerde.) Bu Konu 25 (YirmiBeş) Milyon Civarında Olan Tüm Alevileri Kapsamaktadır. Toplumsal Barışa İnanılmaz Derecede Hizmet Edecektir.

Yatır ve Ziyaret Yerlerine Gerekli Önemin Verilmesi ve Bu Mekanlara Birer Görevli Tahsis Edilmesi Gerekir. Gerekli Tanıtımın Yapılması Halinde İnanç Turizmi Yönünden İnanılmaz Maddi ve Manevi Kazanımları Beraberinde Getirecektir.
Her Etnik Köken ve İnançtan İnsana Saygı Duymak ve Sadece Allah İçin Allah ile Kul Arasında Kalmak Üzere İbadeti Gizli Kılmaktır Nusayri Arap Alevi’ sinin (Fellah) Felsefesi derki: Allah ile Kul Arasındadır En Makbul İbadet. Yaratandan Ötürü Etnik Köken ve İnancı Ne Olursa Olsun Yaratılanı Sevmek Zorundayız.
Sevgi ve Saygılarımla.

İMAM ALİ (SEKİNE) DUASI:
Aslı vahye dayanan yüksek, sırlı, tılsımlı, feyizli ve kuvvetli duâlardan biri de sekinedir. Hazret-i Cebrail Aleyhisselâm Peygamber Efendimizin (asm) huzurunda bir sayfa indiriyor Allah’ın altı ismi yazılı bulunan bu esrarlı ve tılsımlı duâ sayfası, Hazret-i Ali’ye (ra) tebliğ ediliyor Hazret-i Ali (ra), bu hâdiseyi şöyle anlatıyor: “Ben Cebrail’i gökkuşağı gibi semayı kuşatmış olarak gördüm Sesini işittim Sayfayı ondan aldım Sayfada Allah’ın Ferd, Hayy, Kayyum, Hakem, Adl ve Kuddûs isimlerini yazılı buldum”1


Sekine ile bildirilen ve Allah’ın Ferd, Hayy, Kayyum, Hakem, Adl ve Kuddûs isimlerinden ibaret olan bu altı ismi, Hazret-i Ali (ra) için ism-i azamdır Bu isimlerden Hakem ve Adl isimleri İmam-ı Azam için ism-i azamdır Hayy ismi, Abdülkadir-i Geylânî için ism-i azamdır Kayyum ismi, İmam-ı Rabbânî için ism-i azamdır2 Kezâ bu isimlerin tamamının asrımızda bir meyvesi zuhur etmiştir: Risâle-i Nûr3

Üstad Bedîüzzaman Hazretleri Risâle-i Nûr’u bu altı ismin mazhariyetinde telif etmiş, Otuzuncu Lem’a’yı da özel olarak bu altı ismin izah ve tefsîrine ayırmıştır

Bu isimlerin mânâları kısaca şöyledir:

Ferd: Allah birdir, tektir, yegânedir, biriciktir, istiklâl ve infirad Sahibidir

Hayy: Allah sonsuz diridir, ezelî, ebedî ve ölümsüz hayat Sahibidir Her şeye hayatı veren, her şeyi dirilten O’dur

Kayyûm: Allah dâimâ kâimdir, tabir câizse dâimâ ayaktadır, yarattığı her şeye hâkimdir, varlıkları dilediği gibi idâre eder, sevk eder ve yönlendirir, her şey O’nunla var olur, O’nunla ayakta durur, O’nunla devam eder Allah’ı ne bir uyuklama, ne bir uyku ve ne bir gaflet hâli almaz Göklerde ve yerde ne varsa, O’nun irâdesiyle ve kayyûmiyetiyle varlığını sürdürür ve ayakta kalır

Hakem: Allah hüküm Sahibidir, hikmet Sahibidir, yarattığı her şeyde bir hikmet ve bir fayda gözetmesi O’nun yüksek âdetindendir Faydasız ve boşu boşuna bir şeyi yaratmaz Yarattıklarını gözetler ve denetler Kullarından haklıyı ve haksızı ayırır, aralarında hak ve adâletle hükmeder

Adl: Allah adalet Sahibidir, her yarattığına hakkı olan her şeyi verir, hiç kimseye hiçbir zaman haksızlık yapmaz, mahşerde adaletle hükmeder, cezası zulüm veya haksızlık değil, adaletten ibârettir Allah kendisi adalet Sahibi olduğu gibi, kullarına da her işlerinde adaleti emreder

Kuddûs: Allah paktır, temizdir, noksanlıklardan, kusurlardan, âcizliklerden, küfür ve dalâlet ehlinin düşündüğü her türlü eksik sıfatlardan münezzehtir Allah kemâl sıfatlar Sahibidir O’nun her sıfatı, her ismi, her işi, her fiili mükemmeldir Varlıkları mükemmel, kusursuz, temiz ve pâk yaratır Temizliği sever, temizliği emreder, işlediklerinden pişman olan ve tövbe eden kullarını günahlarından arındırır ve temiz kılar

Sekînede bu isimlerin zikrinden sonra on dokuz harfli on dokuz âyetle Allah’tan istimdat edilir, Allah’a sığınılır, muhtelif isimleri ile Allah zikredilerek dünyevî ve uhrevî her sıkıntımızı aşmamız için bu isimlerin feyiz ve bereketi istenir

(19 ayet aşağıda mevcut)

Üstad Hazretleri on dokuz Kur’ân âyetinden alınan on dokuzar harfli bu yüksek ve öz metinlerin besmeleden itibaren on dokuz defa okunmasını önermiştir4 On dokuz rakamı Kur’ân’dan alınan bir şifredir Bilindiği gibi, Kur’ân’da ebedî âlemlerle ilgili verilen bir haberde on dokuz adedi telâffuz ediliyor5

Seksen yılı aşkın hayatı boyunca karşılaştığı dehşetli fitnelerden harika bir sûrette korunmuş olan Üstad Saîd Nursî Hazretlerinin, İmam-ı Gazali yoluyla Hazret-i Ali’den (ra) ders aldığı sekine gibi yüksek esrarlı evradı kendisine daimî bir vird edinerek hiç terk etmeden okumuş olması6, bize, her sıkıntı ve fitne ânında sığınacağımız açık ve koruyucu bir kapı olduğunu göstermeye yeterlidir

Nasıl Okunur?

1- Niyet( ne için ve ne maksatla okunduğuna niyet etmek)
2 İstiğfar (7 DEFA)
3 Salavat-ı Şerife ( 7 DEFA)
4 Allah-u Ekber (10 DEFA)
5 Altı Esma her ayetle beraber okunacak(19 DEFA)

Yani besmele çekilir sonra FERDÜN, HAYYUN, KAYYUMUN, HAKEMUN, ADLUN, KUDDÛSUN"denir ve 1 ayet okunur bu sırayla 19 kere tekrarlanırsonra tekrar besmele ,6 esma ve 2 ayet okunur19 ayet bitene değin aynı şekilde okunur

6 esma:FERDÜN, HAYYUN, KAYYUMUN, HAKEMUN, ADLUN, KUDDÛSUN"

1Ayet: Seyec ‘alullahu ba’de ‘usru-y yusra”
2Ayet:Anetil vucuhü lil hayyil kayyum
3Ayet:Ve innallahe biküm lera ufün rahimu
4Ayet:İnnallahe kane tevvaben rahime
5Ayet:innallahe kane gafuran rahime
6Ayet:fe innallahe kane afüvven kadira
7Ayet:innallahe kane semian besira
8Ayet:innallahe kane alimen hakime
9Ayet:innallahe kane aleyküm rakibe
10Ayet:İnnâ fetâhnaleke fethan mübiyna
11Ayet:ve yen surakellahu nesran azize
12Ayet:İnne hızballahi humül gâlibûn
13Ayet:innallahe huvel kaviyyül aziz
14Ayet:innallahe huvel ganiyyül hamid
15Ayet:Hasbiyallâhu lâ ilâhe illâ HU
16ayet:Hasbünallâhu veni'mel vekîl
17ayet:la yeh zünühümül fezeul ekber
18ayet:iyyake na'budü ve iyyake nestain
19Ayet:velhamdü lillahi rabbil alemin

Ayetlerin Mealleri

1- Allah her sıkıntıdan sonra kolaylık lütfedecektir
2- Yüzlerin sıkıntısı Hayy-ı Kayyûm içindir
3- Allah size karşı çok şefkatli, çok merhametlidir
4- Allah tövbeleri çok kabul edici ve kullarına çok merhamet edicidir
5- Muhakkak ki, Allah çok bağışlayıcı ve çok merhamet edicidir
6- Muhakkak ki, Allah her şeye gücü yettiği halde çok bağışlayıcıdır
7- Şüphesiz Allah her şeyi hakkıyla işitir ve her şeyi hakkıyla görür
8- Şüphesiz Allah her şeyi hakkıyla bilir ve her işi hikmetle yerine getirir
9- Muhakkak ki, Allah sizin üzerinizde gözeticidir ve her halinizi görür
10- Biz sana apaçık bir fetih yolu açtık
11- Ve Allah sana pek şerefli bir zaferle yardım etsin 12- Şüphesiz Allah’a tâbi olan topluluk gerçek gâliplerin tâ kendisidir
13- Muhakkak ki Allah, azabında pek kuvvetlidir ve kudreti her şeye galip olandır
14- Muhakkak ki hiçbir şeye ihtiyacı olmayan ve her türlü övgüye lâyık olan ancak Allah’tır
15- Allah bana yeter O’ndan başka ibâdete lâyık hiçbir ilah yoktur
16- Allah bize yeter O ne güzel vekildir
17- En büyük korku olan kıyâmetin dehşeti onlara üzüntü vermez
18- Ancak Sana kulluk eder ve ancak Senden yardım isteriz
19- Ve âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd olsun
Allah kabul etsin


Okunuşu:
Allahüekber Allahüekber Allahüekber Allahüekber Allahüekber
Allahüekber Allahüekber Allahüekber Allahüekber Allahüekber
Bismillahirrahmanirrahim*
Ferdun hayyun kayyumun hakemün adlün kuddusun*Seyec’alüllahü ba’de üsri yusra* ve anetil vücuhu lil hayyil kayyum* Ve innellahe biküm le raufur rahiym* İnnellahe kane tevvaben rahiym* İnnellahe kane ğafuran rahiym* Fe innellahe kane afüvven kadir* İnnellahe kane semian basiyr* İnnellahe kane aliymen hakiym* İnnellahe kane aleyküm rakiyb* İnne fetehna leke fethan mübiyna* Ve yensürakellahü nasran aziyze* İnne hizbellahi hümül ğalibun* İnnellahe hüvel kaviyyul aziyz* İnnellahe hüvel ğaniyyul hamiyd* Hasbiyellahu la ilahe illa hu* Hasbünellahu ve ni’mel vekiyl* La yahzünühümül fezaül ekber(19 defa)* İyyake na’budü ve iyyake nestain* Velhamdü lillahi rabbil alemiyn*

"GERÇEK DİNDAR İSE; HER ALEVİ SÜNNİ’DİR, HER SÜNNİ DE ALEVİ’DİR ALİ GİBİ..!"

"ALEVİLİK, FARZ KILINMIŞ İMAMETİN BAŞI İMAM ALİ İLE EHL-İ BEYT (SAV HZ. MUHAMMAED-HZ. FATIMA- HZ. ALİ HZ. HASAN-HZ. HÜSEYİN) VE 12 İMAM GİBİ GERÇEK DİNDAR OLMAYA ÇALIŞMAKTIR;SÜNNİLİK İSE (SAV) PEYGAMBERİMİZİN İSTİSNASIZ TÜM YAPTIKLARINI YAPMAK, YİNE İSTİSNASIZ OLMAK ÜZERE TÜM YASAKLADIKLARINI YAPMAMAKTIR; BU NDENLE GERÇEKTEN SÜNNİ OLAN HER KUL ALEVİDİR; ÇÜNKÜ (SAV) PEYGAMBERİMİZİN EN BÜYÜK BENZERİ İMAM HZ. ALİ'DİR; AYRICA İMAM ALİ'NİN EN BÜYÜK ŞİA'LARI SÜNNİ MEZHEPLERİNİN BAŞI VE KURUCULARINDAN İMAM HANEFİ VE İMAM ŞAFİ'DİR; ÇOOK İYİ DÜŞÜNMEK GEREKİR..!"

İŞTE KANITI:
Tebliğ ayeti
"Ey Peygamber! Rabbinden sana indirilen mesajı ilet. Eğer bunu yapmazsan, O'nun elçiliğini ulaştırmış olamazsın. (Hiçbir şeyden korkma) Allah seni insanlara karşı koruyacaktır" (1)
Bu ayetin beyan üslubundan Hz. Resulullah'ın insanlara ulaştırmak üzere önemli bir mesaj almış olduğu, ancak onu açıklamaktan çekindiği anlaşılmaktadır.
Bu ayette Allah Teala, Resulü'ne ihtar edercesine kendine verilen mesajı halka iletmesini emretmekle birlikte, Hazret'i bizzat kendi koruması altına aldığını da bildirmiştir.
Burada şu soru ortaya çıkıyor: Acaba o mesaj neydi ki, Hazret onu insanlara iletmekten çekiniyor ve Allah Teala da onu iletmeyi risaleti yerine getirmek ve iletmemeyi de risaleti terk etmek kadar önemsiyordu?
Bütün bunları, bu ayetin ne zaman indiğine ve bu ayetin nazil olmasından sonra Hz. Resulullah'ın ümmete ne mesaj ulaştırdığına baktığımızda anlayabiliriz.
Ehl-i Sünnet alimlerinin de tasdik ettiği üzere bu ayet, Hz. Resulullah'ın Veda Haccı'nı yerine getirdiği sırada Gadirihum denilen yerde nazil olmuş ve Hazret bu ayet nazil olduktan sonra meşhur Veda Hutbesi'ni okuyarak, Hz. Ali (a.s)'ı kendi yerine mü'minlerin velisi olarak tayin etmiştir.
Örneğin, Ehl-i Sünnet'in büyük müfessir ve tarihçisi hafız Ebu Cafer Muhammed bin Ceriri Taberi şöyle diyor: "Bu ayet Gadirihum'da indikten sonra Peygamber-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyurdu: "Cebrail, burada durup, bütün hacılara Ebu Talip oğlu Ali (a.s)'ın, benim kardeşim, vasim, halifem ve benden sonra imam olduğunu duyurmam için Allah tarafından emir getirdi." (2)
Olay kısaca şöyle gelişmiştir: İslam Peygamberi (s.a.a) hicretin onuncu yılında Hac farizesini yapmak gayesiyle Mekke'ye doğru yola çıkar. Bu hac, aziz Peygamber'in ömrünün son yılında yapıldığından, ona Haccet-ül Veda (Veda Haccı) denilmektedir. Hazret'le birlikte olan hacıların sayısı, tarihi kaynaklarda 120 bin olarak rivayet olunmuştur. Hac merasimi bittikten sonra, Medine'ye dönerken, Zilhicce ayının on sekizinci günü, Gadirihum denilen yerde bahis konusu olan, "Ey Peygamber! Rabbinden indirileni tebliğ et, bunu yapmazsan, onun elçiliğini yapmamış olursun, Allah, seni insanların zararından koruyacaktır" (3) ayeti nazil olur.
Bu ayetin inmesiyle Allah tarafından gelen bu önemli emri herkes merak etmeye başlar. Bu sırada Peygamber-i Ekrem (s.a.a), hacıların durmasını ve uzaklaşanların dönmesini emreder. Öğlen vakti gelip çattığı için, Hazret hacılarla, o susuz ve yakıcı sahrada öğle namazını kılar ve develerin eğerleriyle yüksek bir yer yapılır. Peygamber hazırlanan o yüksek yere çıkar. Halk, Allah tarafından gelen bu önemli mesajın ne olduğunu sabırsızlıkla beklerken, Allah Resulü söze başlar, Allah'ı medh-ü sena ettikten sonra şöyle buyurur:
"Ey insanlar! Sizin içinizden ayrılmam ve Rabbime kavuşmam yaklaşmıştır. Bunu bana her şeyden haberdar olan Cenab-ı Hak bildirmiştir. Ben de sorumluyum siz de sorumlusunuz. Ne diyorsunuz?"
Ashap: "Biz senin tebliğ ettiğine ve bu yolda ne kadar çok çalıştığına şahidiz. Allah mükafatların en iyisini sana versin."
Hazret: "Allah'ın birliğine ve kulu Muhammed'in peygamberliğine, cennet ve cehennemin, ölüm ve kıyametin, ölümden sonraki hayatın hak olduğuna şahitlik ediyor musunuz?
Ashap: "Şehadet ediyoruz."
Hazret: "Ey Allah'ım! Şahid ol" dedikten sonra konuşmasına şöyle devam eder:
"Ey insanlar! Kevser'in yanında birbirimizi göreceğiz. Benden sonraki iki değerli cevhere karşı nasıl davranacağınıza dikkat edin."
Ashap: "Ey Allah'ın Resulü! Nedir o iki cevher?"
Hazret: "Allah'ın kitabı ve benim Ehl-i Beyt'im. Allah bana haber vermiştir ki, bu ikisi Kevser'in yanında bana varıncaya kadar, bir birlerinden ayrılmayacaklar. Onlardan öne geçmeyin, çünkü helâke uğrarsınız. Onlardan geri de kalmayın ki, hüsrana uğrarsınız."
Sonra herkesin görüp tanık olacakları şekilde Hz. Ali (a.s)'ın elini kaldırarak, olduğu yerde kendi halifesi olduğu hakkında inen semavi haberi iletir: "Ey insanlar! Mü'minlere kendilerinden daha üstün ve onlara velayet ve nezareti olan kimdir?"
Ashap: "Allah ve Peygamberi daha iyi bilir."
Hazret: "Allah'ın bana ve benim de mü'minlere velayetim var. Ben mü'minlere kendilerinden daha evlayım. O halde: Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır. (Ahmet bin Hanbel'in rivayet ettiğine göre, Hz. Peygamber bu cümleyi dört defa tekrarlar) Allah'ım! Onu sevenleri sev, düşmanlarıyla düşman ol. Ona yardımcı olana yardım et ve onunla savaşanı kahret. Hakkı onunla sağlamlaştır. Burada hazır bulunanlar, olmayanlara bunu iletsinler."
Bunun üzerine, halk henüz dağılmadan şu ayet iner:
"Bugün dininizi kamil ettim, size nimetimi tamamladım ve din olarak sizin için İslam'ı seçtim." (4)
Daha sonra Peygamber (s.a.a): "Allah'ın dini kamil oldu. Allah benim peygamberliğime ve benden sonra Ali'nin imametine razı oldu" buyurur.
Hazret'in bu konuşmasından sonra herkes mü'minlerin emiri Hz. Ali (a.s)'ı tebrik etmeye başlarlar. Kutlayıcılar arasında Ebu Bekir ve Ömer de bulunmaktadır. Hatta onlar herkesten önce Hz. Ali'yi kutlayıp şöyle derler: "Ne mutlu sana, ey Ali! Bizim ve her mü'min erkek ve kadının mevlası oldun." (5)
Ehl-i Sünnet'in gerek hadis, gerek tarih yazarları ve gerekse müfessirleri Gadirihum olayını bir çok tarikle kendi kitaplarında kaydetmişlerdir. Onlardan 350 kişi "El-Gadir" kitabında zikredilmiştir. Gadirihum hadisinin senedinde en küçük bir kuşku ve şüphe yoktur.
Ancak Gadirihum hadisinin senedinde en küçük bir kuşkunun olmadığını gören Ehl-i Sünnet ulemasından bazıları, bu hadisin kendi inançlarıyla bağdaşmadığını görünce, onu başka anlamlara yorumlama yoluna gidiyorlar.

--------------------------------------------------------
(1)- Maide : 67
(2)- El Gadir c.1 s.214 El-Velayet kitabından naklen.
(3)- Maide, /67
(4)- Maide: 3
(5)- El-Gadir c.1 s. 9-11-14 Dürr-ül Mensur c.2 s. 259, Tarih-ül Hülefa s. 114, Tarih-i Hatip Bağdadi c. 8 s. 290

SAYIN ÇOK BİLGİLİ SÜNNİ YANİ SÜNNET2E UYAN KUL:

"SÜNNİLİĞİN KURUCULARI İMAM HANEFİ, İMAM ŞAFİ VE AYRICA DA EYYÜP EL ENSARİ (İSTANBUL EYYÜP CAMİİ) İMAM ALİ'NİN ENBÜYÜK ŞİA'LARIDIR..!"

"YÜCE YARADAN ALLAH (CC), HZ. ADEM'İ YARATIRKEN ÇAMURDAN YANİ TOPRAKTAN, TÜM MELEKLERİ TOPLADI VE SECDE ETMELERİNİ İSTEDİ; SADECE BAŞ MELEK KARŞI GELDİ VE KİBİRLENDİ DİYE ŞEYTAN SAYILDI VE CENNET'TEN SONSUZA DEK KOVULDU; BU YÜZDEN, 220 SÜNNİ KAYNAK (İMAM ŞAFİ İLE İMAM HANEFİ DAHİL) TARAFINDAN DA KABUL EDİLEN GADİR-İ HUM HUTBESİ 'NE KARŞI GELENLER VE BU DA YETMEZMİŞ GİBİ FARZ KILINMIŞ EHL-İ BEYT'E HER TÜRLÜ İŞKENCEYİ YAPMIŞ VE YAPMAYA DEVAM EDENLER İLE ŞEYTANI KARŞILAŞTIRDIĞIMIZDA, YEZİT İLE ŞEYTAN ARASINDAKİ BENZERLİK HATTA YEZİD KARŞI GELMEKLE KALMAYIP PEYGAMBERİMİZİN SEVDİKLERİNİ ÖLDÜRMEKLE ŞEYTANDAN DAHA AZILI OLDUĞU İBRETLİK FARK İLE BELLİ OLACAKTIR..!"

"ALİ'Yİ TUTMAK DEMEK OLAN ALEVİLER, BÜYÜK TAKVA SAHİBİ GERÇEK MÜSLÜMANLARDIR; GERÇEK SÜNNİ DE EHL-İ BEYT VE GADİR-İ HUM'U KABUL EDER; YANİ GERÇEK SÜNNİ AYNI ZAMAN DA GERÇEK (ALİ TARAFTARI) ALEVİDİR..!" :) ALLAH'A EMANET OL, ÇOK DEĞERLİ SÜNNİ KARDEŞİM..!" :) :) :)

ÇOK DEĞERLİ SÜNNİ (SÜNNETE UYAN) KARDEŞİM:
"GADİR-İ HUM HUTBESİNİ TEBLİĞ ETMESEYDİ, ALAH'IN RESULÜ (SAV) HZ. MUHAMMED'İN BİLE PEYGAMBERLİĞİ KABUL EDİLMEYECEKKEN; İMAM HANEFİ 12 İMAMLARIN YANINDA YETİŞMİŞ VE GADİR-İ HUM HUTBESİNİ İNKAR ETMEDİĞİ İÇİN ZİNDANLARDA İŞKENCE İLE ÖLDÜRÜLMÜŞKEN; GERÇEKLERİ ARAŞTIRMAK VE BU GERÇEKLERİ SONRAKİLERE DE SÖYLEMEK, İLETMEK HEPİMİZ İÇİN FARZDIR..!"

"(SAV) PEYGAMBERİMİZ BEN İLMİN ŞEHRİYİM KAPISA DA İMAM ALİ..!"

DEDİKTEN SONRA VE FARZ KILINMIŞ İMAM ALİ'SİZ NASIL İLMİN ŞEHRİ İSLAM'A GİRECEKSİN..?; ŞEFAAT YETKİSİ DE EHL-İ BEYT'E VERİLMİŞTİR; SOYUNU KURUTMAYA ÇALIŞANLAR NASIL ŞEFAAT İSTEYECEK..!"




"İMAM ALİ'SİZ MÜSLÜMAN, EHL-İ BEYT'SİZ İMAN OLMAZ..! ; VARDIR..!, DİYEN (DİYENLER) VARSA, İSTEDİĞİ KADAR İBADET ETSİN, ANCAK VE ANCAK ŞEYTAN MİSALİ LANETLİ YEZİD VE YEZİD SOYUNA HİZMET EDER..!"

"YÜCE YARADAN ALLAH (CC), HZ. ADEM' YARATIRKEN ÇAMURDAN YANİ TOPRAKTAN, TÜM MELEKLERİ TOPLADI VE SECDE ETMELERİNİ İSTEDİ; SADECE BAŞ MELEK KARŞI GELDİ DİYE ŞEYTAN SAYILDI VE CENNET'TEN SONSUZA DEK KOVULDU; BU YÜZDEN, 220 SÜNNİ KAYNAK VE İMAM ŞAFİ İLE İMAM HANEFGİ TARAFINDAN DA KABUL EDİLEN GADİR-İ HUM HUTBESİ 'NE KARŞI GELENLER VE BU DA YETMEZMİŞ GİBİ FARZ KILINMIŞ EHL-İ NEYT'E HER TÜRLÜ İŞKENCEYİ YAPMIŞ VE YAPMAYA DEVAM EDENLER İLE ŞEYTANI KARŞILAŞTIRDIĞIMIZDA; YEZİT İLE ŞEYTAN ARASINDAKİ FARK İBRETLİK OLACAKTIR..!" ALEVİLER TAKVA SAHİBİ GERÇEK MÜSLÜMANLARDIR; GERÇEK SÜNNİ DE EHL-İ BEYT VE GADİR-İ HUM'U KABUL EDER; YANİ GERÇEK SÜNNİ AYNI ZMÖAN DA GERÇEK ALEVİDİR..!" :) ALLAH'A EMANET OL, ÇOK DEĞERLİ SÜNNİ KARDEŞİM..!" :) :) :)

ÜÇ NUR-6666 AYET
Asırlardır can yakar, Yezitler hep kör bakar
Farz olanı tanımaz, tanımaza şilt takar
Sahabe dost demektir; (SAV) Resul kanı akıtmaz
Ayet, hadis, sure var, Allah’a doğru akar.

Yüzlercesi Ali’ye, binlerce ayet (6666) indi
Cebrail (AS) secde etti, İslam en iyi dindi
Âli Muhammed getir, sonra katlet soyunu
Farzı yok say ve dışla; Yezit bu yüzden hindi..!

Şeytan bir baş melekti; Allah’a karşı geldi
Lanetlendi bu yüzden, hep aklımızı çeldi
Allah(CC) ile (SAV) Muhammed, emir verdi bizlere
İmamet farz kılındı, Ali nurlu tek-eldi.

Müslüman olmak zordur; Allah’ı seveceksin
Ehl-i Beyt dostu olup, Yezid’e söveceksin
Lanetler edeceksin, lanetli şeytanlara
Allah-Muhammed-Ali; "Üç Nur" dur, öveceksin..!

SAYIN SÜNNİ KARDEŞİM, SÜNNİ SÜNNET DEMEKTİR Kİ İMAM ALİ'DE EN BÜYÜK SÜNNET EHL-İ EHL-İ BEYT'TEN OLDUĞUNA GÖRE, SEN DE ALİ VE HZ. MUHAMMAED VE ALİ SOYU 12 İMAMI SEVMEK ZORUNDASIN; ÇÜNKÜ PEYGAMBER VE PEYGAMBER SOYUNU SEVMEYENLER, ALLAH (CC) YE KARŞI GELMİŞ VE PEYGAMBER SOYUNU KURUTMAYA ÇALIŞMIŞLARDIR..!"

"GADİR-İ HUM HUTBESİ 220 SÜNNİ KAYNAK TARAFINDAN DOĞRULANIP FARZ KILINDIĞINA GÖRE; İMAMET DIŞINDA BİR SAFSATA KABUL ETMEK DİNDEN ÇIKMAK MIDIR ACABA..?!"

İŞTE SANA GERÇEK BİR SÜNNİ ALİM VE DİNDAR ADAM GİBİ ADAM YAZISI..!


Prof. Dr. Haydar Baş
22 Ekim 2013/YENİ MESAJ GAZETESİ
Gadir-i Hum Bayramı



İslam âleminde Zilhicce’nin 18. günü bayram olarak kutlanmaktadır. Bu bayrama Gadir-i Hum Bayramı denilmektedir.

Buna göre yarın İslam âleminin Gadir-i Hum Bayramı’dır. Mübarek olsun.

Hac vazifesinden dönerken Gadir-i Hum denilen mevkide Peygamber Aleyhisselam 124 bin sahabesine Hz. Ali’yi müminlerin emiri olarak tanıtmıştır.

Resulullah, Arafat’ta irad ettiği hutbede iman ve İslam esaslarını anlatmış, insan haklarını İslam açısından beyan etmiştir.

Gadir hutbesi ise Allah’ın emri ile Hz. Ali’yi imam tayin ettiğini ümmetine bildirdiği hutbedir. Gadir hadisi, bugünün Sünni dünyasında siyasi gerekçelerle tartışılmak istense de hadiste hiçbir şüpheye yer yoktur. Bu hadis, 220 Sünni âlimin eserinde yer almaktadır.

Resulullah hac farizasını yerine getirip Medine’ye doğru yola çıktı. Cuhfe’ye varmadan, Gadir-i Hum denilen yere gelindiğinde Cebrail nazil olup, Ey Muhammed, Allah (Azze ve Celle) sana selam ediyor ve şöyle buyuruyor: “Ey Resûl! Rabb’inden sana indirileni tebliğ et (duyur). Eğer bunu yapmazsan, o takdirde O’nun risaletini (sana gönderdiğini) tebliğ etmemiş (duyurmamış) olursun. Ve Allah seni insanlardan korur.”

Maide 67. ayetin nazil olması ile Hz. Peygamber sahabelerinin önde olanlarının geriye çağrılmasını, geridekilerin orada toplanmalarını emretti.

Orada bulunanlara ağaçların altının temizlenmesi ve minber şeklinde taşların üst üste toplanmasını emir buyurdu. İnsanların iyi görebilmesi için üzerine çıktı. Allah’a hamd-ü sena ederek başladığı hutbesinde altı yerde Hz. Ali Efendimizin müminlerin emiri olduğunu buyurdu.

Yani Maide 67. ayetin nazil olmasından sonra irad edilen bu hutbe göstermektedir ki, Hz. Ali’nin halife oluşu bizzat Allah’ın emri iledir. Bu hutbenin altı yerinde imamlığın Hz. Ali’nin olduğu belirtilmiştir.

1- “Ali b. Ebi Talib, benim kardeşimdir, vasimdir, halifemdir ve benden sonraki halifemdir.”

2- “Allah Resulünün (sav) halifesi odur. Müminlerin emiri odur. Allah tarafından tayin edilen hidayet imamı odur.”

3- “Ey insanlar! Bu Ali’dir! O benim kardeşimdir, vasim, ilmimi toplayan ve ümmetim arasında iman eden kimseler üzerindeki halifemdir.”

4- “Ey insanlar! Ben hilafet emrini kıyamet gününe kadar imamet veraseti olarak neslime emanet ediyorum.”

5- “Ali, Allah tarafından tayin edilen imamdır.”

6- “Benden sonra Ali, Allah’ın emri ile sizin veliniz ve imamınızdır. İmamet makamı ondan sonra da Allah ve Resulü ile görüşeceğiniz güne kadar O’nun evlatlarından olan benim neslimin hakkıdır.”

Gadir-i Hum hadisinin yer aldığı 220 Sünni kaynaktan bazıları şöyledir:

1- Zemahşeri, Rebi’ul-Ebrar adlı eserinde.

2- İmam Fahr-i Razi, Erbain’de bütün ümmetin bu hadis üzerinde icma ettiğini söylemektedir.

3- İbn-i Haldun, ‘Tarih’ kitabının mukaddimesinde.

4- Hatib-i Bağdadi, Tarih-i Bağdadi eserinde.

5- Nişaburi, Tefsiru’l-Garaib’ul-Kur’an eserinde.

6- Mir Seyyid Ali Hemadani, Meveddet’ül Kurba eserinde.

7- İbn-i Kesir, Bidaye, cilt 5, sayfa 212’de.

8- Ahmed İbn-i Hanbel, Müsned, cilt 4, sayfa 164, 165, 281’de.

9- Celaleddin Suyuti, Durrü’l-Mensur’da.

10- İbn-i Cevzi, Tezkiret’ül-Havass’il-Ümme, sayfa 17’de.

11- Nesai, Hasais, hadis no: 66, 95, 96’de.

12- Buhari, Tarih, cilt 1, sayfa 375’de.

13- Nişaburi, Sahih, cilt 2, sayfa 325’de.

Sadece Taberi, “El - Velayet fi tarik-i Hadis’il Gadir” adlı eserinde, 70’den fazla şekilde Hz. Peygamber’den (sav) Gadir-i Hum hadisini nakletmiştir.

Bu kaynakların hepsi Sünni eserlerdir.

Bütün bu delillerden sonra “Peygamber Aleyhisselam yerine halife bırakmamıştır” şüphesine kesinlikle gerek kalmamıştır.

Zira İslam itikadında halife tayini nasp iledir. Din kurumunun başındaki kişinin, insanların veya bir şahsın iradesi ile seçilip tayin edilmesi mümkün değildir.

Böyle bir şeyi kabul edersek, her insan kendi iradesinin üstündeki iradeyi tayin ve tespit edecektir ki, burada bir keyfiyet ortaya çıkar. Bu usul de demokratik bir usul olur.

İtikadi konularda böyle bir keyfilik söz konusu olamaz.

Dinimize göre, imamet makamı bir imamı diğerine Allah’ın emri ile miras bıraktığı bir makamdır.

Nitekim Ehl-i Beyt imamlarının bu konuda pek çok hadisleri vardır: Birini aktaralım...

Amr b. Eşas şöyle rivayet etti:

“İmam Cafer’in şöyle dediğini duydum: Siz bizden birinin imamlığı dilediği kimseye vasiyet ettiğini mi sanıyorsunuz? Hayır! Vallahi bilakis bu Allah’tan Peygamberine verilen bir ahiddir. Ehl-i Beyt’ten emaneti alan kişi kendisinden sonrakine aktarmıştır. Derken emir gelip sahibini bulmuştur.” (Kuleyni, Usul-ü Kafi)

İmametin Hz. Ali’nin ve onun evlatlarının hakkı olduğu ile ilgili İmam Gazali’nin görüşü ile konuya son verelim: “Fakat hilafet hususunda delil bütün açıklığı ile ortaya çıktı. Ve konu aydınlandı. Cumhur (Müslümanların tamamına yakın çoğunluğu) Gadir-i Hum hutbesindeki hadisin metninde şeksiz şüphesiz tam icma ve ittifak ettiler. Orada Resulullah şöyle buyuruyor: Ben kimin idarecisi isem, Ali de onun idarecisi ve velisidir.” (İmam Gazali’nin Sırr’ul Alemeyn ve Keşfi ma fi’d Dareyn, sayfa 16-18)

“... Dolayısıyla icmaya ve icma ile sabit naslara aykırı olarak teviller üretmek batıldır. Eğer onun hilafetini kurtarmak için ‘icma hâsıl olmuştu’ derseniz, şüphesiz bu da doğru değildir. Çünkü onun hilafetinde icma yoktur. Nasıl olsun ki? Hz. Abbas ve evlatları, Hz. Ali ve zevcesi Hz. Fatıma ve evlatlarının hiç birisi biat halkasında bulunmadılar. Dahası, Sakife’de bulunanların bile birçoğu muhalefet ederek oradan ayrıldılar.” İmam Gazali, Sırr’ul Alemeyn ve Keşfi ma fi’d Dareyn, sayfa 16-18)

Yarın Hz. Peygamberin Allah’ın izni ile yerine “halifem” diyerek bıraktığı Hz. Ali Efendimiz hakkında bilgiler vereceğiz…

SAYIN SÜNNİ, SANA YAZDIĞIM MESAJLARI LÜTFEN DİKKATLİ OKU; (-İMAM ALİ EZAN SAV PEYGAMBERİMİZİN KULAĞINA OKUMUŞTUR- DİYE BİR ŞEYİN YAZILI OLMADIĞINI GÖRECEKSİN) ..!!! SÜNNİ DEMEK: (SAV) PEYGAMBERİMİMİZN YAPTIĞINI YAPMAK YAPMADIĞINI YANİ YASAKLADIĞINI YAPMAMAKTIR; SEVDİĞİNİ SEVMEK SEVMEDİĞİNİ İSE SEVMEMEKTİR..!" EN BÜYÜK BENZERİ VE KORUYUCUSU İMAM ALİ ALLAH EMRİ OLDUĞUNA GÖRE FARZDIR; İMAM ALİ'YE BİAT ETMEYENLER, KUR'AN-I KERİM'İ REDDETMİŞ OLUR; DOLAYISIYLA DA DİNDEN ÇIKMIŞ OLUR..!"

İMAM ALİ KIBLEMİZ KABE'DE DOĞMUŞ VE BÜYÜMÜŞTÜR,
İMAM ALİ ADINA MİNİMUM 300 AYET İNMİŞTİR,
İMAM ALİ ALLAH EMRİYLE (S.A.V.) PEYGAMBER VEKİLİDİR,
İMAM ALİ GÜNDE EN AZ 1000 (BİN) REKAT NAMAZ KILARDI,
İMAM ALİ AYETLER İNERKEN HZ. MUHAMMED SAV İLE BERABERDİ,
İMAM ALİ KONUŞAN KUR'AN-I KERİM' DIR,
İMAM ALİ S.A.V. PEYGAMBERİMİZİ KORUYAN HIZIR A.S.' DIR,
İMAM ALİ TIPKI KIRK PEYGAMBERİMİZİN EVVELİ VE SONUNCUSUDUR,
İMAM ALİ TIPKI TÜM PEYGAMBERLER GİBİ NUR'DAN YARATILMIŞTIR,
İMAM ALİ YÜCE YARADAN ALLAH EMRİYLE SONSUZ İLİMDİR,
İMAM ALİ PEYGAMBER EFENDİMİZİN CENAZESİNİ BİZZAT YIKAMIŞTIR,
İMAM ALİ PEYGAMBERİMİZ TARAFINDAN BÜYÜTÜLMÜŞTÜR,
İMAM ALİ HİÇBİR ZAMAN YARALANMAMIŞTIR,
İMAM ALİ SECDE EDERKEN ÖLDÜRÜLMÜŞTÜR,
İMAM ALİ DÖRT BÜYÜK MELEK TARAFINDAN SECDE İLE KUTSANMIŞTIR,
İMAM ALİ PEYGAMBERİN AMCA OĞLUDUR VE DAMADIDIR,
İMAM ALİ DOĞAR DOĞMAZ PEYGAMBERİMİZİN KULAĞINA KUR'AN OKUMUŞTUR,
İMAM ALİ SONSUZ İLMİN 9/10' DUR VE DİĞER 1/10'NU YİNE EN İYİ BİLENDİR,
İMAM ALİ "İSLAMİYET'TE İÇKİ HARAMDIR" DİYEN VE BU SÖZÜN SAHİBİ İLK KİŞİDİR,

*SAYIN SÜNNİ, SÜNNİ DEMEK NE DEMEK..?
*ALEVİ NE DEMEK ..?
*GAİDİR-İ HUM HUTBESİ NE DEMEK..?
*KAFİRUN SURESİ NE DEMEK..?
*ALLAHUMME SALLİ, ALLAHUMME BARİK NE DEMEK...?
*EZAN DUASI NE DEMEK..?
*HANEFİ MEZHEBİNİN KURUSU NASIL VE NE ŞEKİLDE İŞKENCE İLE EMEVİLER TARAFINDAN ZİNDANLARDA NASIL ÖLDÜRÜLDÜ..?
*YEZİT İEL MUAVİYE'NİN NASIL (AYETLER İLE9 LANETLENDİĞİNİ ÖĞRENDE SONRA BANA ZAMAN AYIRMAYA ÇALIŞ..!"

"SENİN AZAMANIN ÇOK DEĞERLİ İSE BANA ZAMAN AYIRMASIYDIN HİÇ, ZAHMET OLMUŞ?"

"ALLAH HERKESİN KALBİNDEKİNE GÖRE VERSİN..!"

Toplumda zavallı çok, kendini bilmez de çok
Çıkar olunca konu, kimsede din iman yok
İki yüzlülere bak, oynaktır her yerleri
Bu sanki maharetmiş, fırlatır zehirli ok.

Lanet okumak vardır, şeytan gibisine hak
Konu Yezit olunca, o daha net bir hak
Şeytan karşı geldi de, Yezit ise çirkefti
Yezit şeytandan beter, tek yanı değildir ak.

Sahabe dediğin dost; Ehl-i’ ne zarar vermez
(SAV)Peygamber’i sevenler, torunlarını yermez
Sünnet şartsız uymaktır, tıpkı Ali gibi net
Allah emrine zıt kul, tek hidayete ermez.

Ehl-i Beyt tüm İslam’dır; sureler ayetler var
Bir Müslüman ise kul, taşır gerçek namus ar
İmam Ali tek kapı, Ali’ siz olmaz iman
İbadet çeşitlidir, kalplerde hep "ALLAH" var..!

GADİR-İ HUM'U EMEVİ ZİHNİYETİ GİZLEDİ

Yazar: Ali Bestami Kepekçi 11.11.2013 23:13 Köşe Yazıları 182 gösterim



Bugün yazıma aslında biraz sesli düşünerek başlamak istiyorum. Şöyle bir düşünüyorum da şu anda İslam aleminde huzur var mı? Libya'da mı huzur var? Irak'ta mı? Suriye'de mi? Ülkemizde mi? Müslümanların yaşadığı hangi ülkede huzur var? Büyük bir çoğunluğunuzun hiçbirinde, dediğini duyar gibiyim. Aslında tüm dünyanın huzurunu sağlayacak İslam dinini yaşamak değil mi?

Sizinle bir analiz yapalım. Prof. Dr. Haydar Baş Beyin İmam Hasan adlı eserinden bir alıntı ile başlayalım[i]:

"Müslim, Sahih'inde kendi senediyle Hz. Aişe'den şöyle naklediliyor: " Resulüllah, üzerinde siyah kıldan dokunmuş bir aba olduğu halde dışarı çıktı. O sırada Hasan b. Ali yanına geldi. O'nu abanın altına aldı, Hüseyin b. Ali yanına geldi onu da abanın altına aldı. Sonra Fatıma geldi, onu da abanın altına aldı. Daha sonra Ali geldi, Resulüllah onu da abanın altına alarak, "Allah ancak ve ancak siz Ehl-i Beyt'ten her türlü çirkinliği def etmek ve sizi tertemiz kılmak ister[ii]" ayetini okudu."[iii]

Tathir ayetinin nuzülü sırasında Peygamberimizin Mübarek Abaları altındaki 5 kişinin hepsine birden Hamse-i Al-i Aba denilir. Yüce Allah (c.c.) Ehl-i Beyt'den her türlü çirkinliğini def ettiğini ve Onları tertemiz kıldığını bizlere bildirmektedir. Bu kişiler o kadar özel kişilerdir ki; Şura Suresi 23. ayeti kerimesinde "Deki Muhammedim ben peygamberliğime tebliğe karşılık sizden Ehl-i Beyt'imi sevmenizden başka hiçbir ücret istemiyorum" buyrulmaktadır. Prof. Dr. Haydar Baş Hocamızın konuşmalarında sıkça bizlere hatırlattığı gibi; İmam Şafii (ra) "Bu ayeti kerimeye göre her Müslüman'ın Ehl-i Beyt'i sevmesi farzdır." demiştir.

Bu kadar net ve açık olarak Allah (c.c.) bizlerden isteğini ifade etmişken; bazı İslam alimlerinin Ehl-i Beyt'e bakış açısına anlam vermek gerçekten güç.

Allah aşkına; İmam-ı Rabbani adıyla meşhur birinin Redd-i Revafıd adlı kitabındaki şu ifadelerine bir bakar mısınız :

"... Bunun için diyebiliriz ki, hadis-i şeriflerdeki (incitmeyiniz!) emri, nefsin isteklerine ve şeytana uyarak incitmeyiniz, demektir. Yoksa, islamiyetin, hakîkatin yerine getirilmesi için üzmek yasak olmaz. Fatımanın Ebu Bekirden incinmesi, kendisine Fedekten miras vermediği içindi. Bir hadis-i şerifte, (Biz Peygamberler, miras bırakmayız. Bıraktıklarımız, fakirlere sadaka olur) buyurulduğu için halîfe Ebû Bekir, Resûlullahın hurmalıklarının gelirini fakirlere dağıttı. Bu hadis-i şerife uyarak, Fatımaya vermedi. Yoksa, nefsine, şeytana uyarak yapmadı. Bunun için, suç olmaz. Eğer, sorulursa ki, hadis-i şerife uyularak yapılan işten, Fatıma niçin incindi? Cevabında deriz ki, Onun incinmesi, düşünerek ve isteyerek incinmek olmayıp, insanlığın zayıf tarafı, yaratılış îcabı idi. Elinde olmayarak incindi. Böyle incitilmesi ise, yasak olmaz. "

Evet, tertemiz oldukları ve onları sevmemizin farz olduğu ayetlerle sabit olan Ehl-i Beyt'ten Hz. Fatıma (a.s.)'ın gazabı "amacına ulaşamayan her duygusal insanın gösterdiği gazap hali" imiş. Bu uygulama ile, Hz. Fatıma (a.s.)'ın incinmesi yaratılışı icabı imiş. Resulüllah (s.a.v.) 'in "O benim parçamdır. Göğsümün içindeki kalbimdir."[iv] dediği Hz. Fatıma nefsi davranmış yani.

Soruyorum size, böyle düşünen kişileri alim olarak görüp, dini temelleri bu kişilerin görüşlerine oturtursak İslam aleminde nasıl huzur olsun.

Aman Allah'ım; bizi affet, bizi ayıktır ! Biz dini kimlerden öğrenmiş yaşamışız. Bu nasıl bir zihniyet. Bu zihniyet Peygamberimizin bu dünyadan göçünden 30 yıl kadar sonra; oğlum dediği, gözbebeğini, torununu; İmam Hüseyin (a.s.) 'i şehit eden zihniyetin devamı değil mi? Hep gözyaşları ile dinlediğimiz şu ilahinin mısralarında o günü yeniden hatırlatmak isterim:

"İmam Hüseyin'i vurdular

Kolun kanadın kırdılar

Al kanlara boyadılar

Kerbelada, Kerbelada.

İmam Hüseyin susamıştı

Bir yudum su aramıştı

Ana yüreği yanmıştı

Kerbelada, Kerbelada.

İmam Hüseyin şehit oldu

Gül bahçemde güller soldu

Topraklar kan ile doldu

Kerbelada, Kerbelada.

Kerbelanın dağı taşı

Yerde Hüseyin yoktur başı

Fatımanın gözü, yaşı

Kerbelada, Kerbelada"

İşte yürekleri dağlayan Kerbela'yı yaşamıştır İslam Alemi.

Bakınız Prof. Dr. Haydar Baş Hocamız 6 Kasım 2013 tarihli makalesinde İslam Aleminde asırlardır yaşananları ne güzel özetliyor:

"Emevi zihniyeti ise, Resulullah’ın “oğlum” dediği İmam Hüseyin Efendimizi, Allah’ın rızasını kazanacaklar umudu ile kandırdığı Müslümanlara öldürten zihniyettir.

Hakkın batıl ile örtüldüğü, yanlışın yalanlar ile gizlendiği dönemler gördü İslam tarihi.

Gadir-i Hum günü hilafeti ilan edilen, 120 bin sahabenin duyduğu vasi tayininin 3 ay sonra unutulmasına şahit oldu.

Resulullah’ın Ehl-i Beyt’im dediği, Hz. Fatıma’nın Hz. Ali’nin, Hz. Hasan’ın ve Hz. Hüseyin’in ümmetin nazarında yok sayıldığı günlerden geçti.

İşte, İmam Ali Efendimizin velayetinin unutturulması bir Emevi zihniyetidir.

İşte, Ehl-i Beyt’in gizlenmesi bir Emevi zihniyetidir.

İşte, camilerden Hz. Ali’ye küfredilmesi bir Emevi zihniyetidir. Ve masum imamları koltuk elden gidecek kaygısı ile hapislerde süründüren, can endişesi içinde yaşatan da bir Emevi zihniyetidir.

Hz. Hüseyin Efendimizi, 70’e yakın ok ve kılıç darbesi ile şehit ettikten sonra, O’nun mübarek vücudunu çırılçıplak bırakan, başını gövdesinden ayıran, mızrağa takan ve bedenini atlara çiğneten de Emevi zihniyetidir.

Dini, halifelik koltuğu uğruna kullanan zihniyetin ta kendisidir, Emeviler.

...

Evet, Hz. Hüseyin mazlumdu. Çünkü 72 yareni ile çıktığı yolculukta, öleceğini bile bile Yezid’in 30 bin kişilik ordusu ile savaşmış, kanını yanlışları ikaz için esirgememiştir.

Üstelik O’nun kanı, sadece Yezid gibi din ile alakası olmayan bir kişinin iktidarına kıyam değil, Sakife ile başlayan sapmayı durdurmanın tek yolu olmuştur.

Şahadete yürüyeceği günün sabahında karşısındaki Yezid ordusuna bir konuşma ile Ehl-i Beyt’in önemini ve onlara itaati anlatmıştır.

Bu konuşmanın netice vermeyeceğini gören İmam şu duayı buyurmuştur:

"Allah’ım! Biz Peygamberin (sav) Ehl-i Beyt’i, O'nun torunları ve yakınlarıyız. Allah’ım! Bize zulmeden ve hakkımızı gasp eden kimseleri zelil ve mahvet." (Maktel-i Harezmi, c.1, sayfa 249)

Mazlum olan hakkı gasp edilen Ehl-i Beyt’tir."[v]

Emevi zihniyetinin hakim olduğu İslam dünyasında nasıl huzur olsun ki ! Peki bunun farkında mıyız? Tabii ki değiliz. Hz. Mevlana'nın Mesnevisinde anlatılan gül kokusunu alınca bayılan hep içinde yaşadığı pislik kokusu ile yeniden ayılan kişi gibi; biz de halimizden bihaberiz.

Ben kendi adıma söylüyorum; bu olayları kendi kendime anlamam; analiz etmem imkansız. Üstadımız bize; olaylara Ehl-i Beyt gözü ile bakmayı öğretti. Gözümüzün önündeki Emevi zihniyetinin takmaya mecbur ettiği gözlükleri attırdı. Asırlardır; bizlerden gizlenen Gadir-i Hum gerçeğini, önümüze serdi. Yıldönümü vesilesi ile düzenlenen Gadir-i Hum Bayramı Programında yaptığı konuşma ile Prof. Dr. Haydar Baş; bize Gadir-i Hum'u yaşattı; adeta İmam Ali (a.s.) 'in hilafetinin ilanına şahitlik etmemize vesile oldu.

Çocukluk yıllarımda; Hz. Ali (a.s.) ile Muaviye arasındaki diyalogun sebebi nedir? diye sorduğumda; "İkisi de haklıdır, bu konuda konuşulmaz" diyerek sanki şahsi bir mücadelenin içindelermiş gibi bana imada bulunan sözde Hocalara hakkımı helal etmiyorum. 220'nin üzerinde sünni eserde de geçen Gadir-i Hum olayını bana bu soruyu sorduğum Hocalar neden anlatmadılar, neden benden gizlediler? Ve benden bu olayla ilgili araştırma yapmamı da engelleyerek ne yapmak istediler. Yoksa onlar da mı bilmiyordu Gadir'i Hum'u ? Şunu çok iyi biliyoruz ki; Hak hiçbir zaman gizlenemez. Bizi adeta narkozdan uyaran Üstadımıza ne kadar müteşekkir olsak az.

"Onlar, inananlar ve kalpleri Allah'ı anmakla huzura kavuşanlardır. Biliniz ki, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur."[vi] şeklindeki ayet-i kerimede bizlere vade dilen huzuru bulmak istiyorsak; Ehl-i Beyt yolunda olmak zorundayız. Gerek kendi nefisimizde, gerekse İslam Aleminde huzurun adresi Ehl-i Beyt'tir.

Yeni Mesaj Gazetesinin düzenlediği Gadir-i Hum Bayramında konuşan Irak'ın kıymetli alimlerinden Hz. Hasan (a.s.) Efendimizn soyundan Seyyid İzzettin El-Hekim "Gadir-i Hum İslam dininde tarihi bir dönüm noktasıdır. Eğer bugün İslam dünyası çok büyük sıkıntılar çekiyorsa, hepsinin sebebi Ehl-i Beyt'in haklarının gasp edilmesidir." diyerek olayı özetliyordu aslında.

Unutmayalım ki; Haklıya hakkını teslim etmek birlikteliği sağlayacaktır.

Dr. Ali Bestami Kepekçi / 11.11.2013




--------------------------------------------------------------------------------


[i] Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Hasan, s.24


[ii] Ahzab Suresi, 33


[iii] Sahih-i Müslim, Fezail'us-Sahabe, c. 4, s.1883/2224


[iv] El-Fusulu'l-Muhimme, s.144; El-Muhtasar; Tefsir'us-Salebi, s.133


[v] Prof. Dr. Haydar Baş; Yenimesaj Gazetesi 6 Kasım 2013 tarihli makalesi


[vi] Ra'd Suresi,28

Prof. Dr. Haydar Baş
6 Kasım 2013/YENİ MESAJ GAZETESİ
Hz. Hüseyin'in yüzüne bakabilmek



Elini kaldırıp yine Rabia işareti yaptı Sayın Başbakan. Ve ekledi, "Maalesef insanlık Kerbela’yı Hz. Hüseyin’i anlayamamıştır."

Rabia işaretinin, zulmün karşısında direnişi gösterdiği iddia edilse de baş parmağın içeri alınıp dört parmağın gösterilmesi ile ortaya çıkan bu şekil, dört halife döneminden sonraki Emevi devletini anlatır.

Emevi zihniyeti ise, Resulullah’ın “oğlum” dediği İmam Hüseyin Efendimizi, Allah’ın rızasını kazanacaklar umudu ile kandırdığı Müslümanlara öldürten zihniyettir.

Hakkın batıl ile örtüldüğü, yanlışın yalanlar ile gizlendiği dönemler gördü İslam tarihi.

Gadir-i Hum günü hilafeti ilan edilen, 120 bin sahabenin duyduğu vasi tayininin 3 ay sonra unutulmasına şahit oldu.

Resulullah’ın Ehl-i Beyt’im dediği, Hz. Fatıma’nın Hz. Ali’nin, Hz. Hasan’ın ve Hz. Hüseyin’in ümmetin nazarında yok sayıldığı günlerden geçti.

İşte, İmam Ali Efendimizin velayetinin unutturulması bir Emevi zihniyetidir.

İşte, Ehl-i Beyt’in gizlenmesi bir Emevi zihniyetidir.

İşte, camilerden Hz. Ali’ye küfredilmesi bir Emevi zihniyetidir. Ve masum imamları koltuk elden gidecek kaygısı ile hapislerde süründüren, can endişesi içinde yaşatan da bir Emevi zihniyetidir.

Hz. Hüseyin Efendimizi, 70’e yakın ok ve kılıç darbesi ile şehit ettikten sonra, O’nun mübarek vücudunu çırılçıplak bırakan, başını gövdesinden ayıran, mızrağa takan ve bedenini atlara çiğneten de Emevi zihniyetidir.

Dini, halifelik koltuğu uğruna kullanan zihniyetin ta kendisidir, Emeviler.

Sayın Başbakan bu Emevi zihniyetini hatırlatan işareti yaparken, mazlumun yanında olmazsa Hz. Hüseyin’in yüzüne bakamayacağından bahsetti. Üstelik kadrosundakiler, “Biz Yezid’in yanındayız” derken…

Hz. Hüseyin’den bahsederken dahi, O’nu katledenlerin işaretini yaparken nasıl samimi bulunabilir?

Evet, Hz. Hüseyin mazlumdu. Çünkü 72 yareni ile çıktığı yolculukta, öleceğini bile bile Yezid’in 30 bin kişilik ordusu ile savaşmış, kanını yanlışları ikaz için esirgememiştir.

Üstelik O’nun kanı, sadece Yezid gibi din ile alakası olmayan bir kişinin iktidarına kıyam değil, Sakife ile başlayan sapmayı durdurmanın tek yolu olmuştur.

Şahadete yürüyeceği günün sabahında karşısındaki Yezid ordusuna bir konuşma ile Ehl-i Beyt’in önemini ve onlara itaati anlatmıştır.

Bu konuşmanın netice vermeyeceğini gören İmam şu duayı buyurmuştur:

"Allah’ım! Biz Peygamberin (sav) Ehl-i Beyt’i, O'nun torunları ve yakınlarıyız. Allah’ım! Bize zulmeden ve hakkımızı gasp eden kimseleri zelil ve mahvet." (Maktel-i Harezmi, c.1, sayfa 249)

Mazlum olan hakkı gasp edilen Ehl-i Beyt’tir.

Bugünün mazlumları da tek suçları Hz. Ali’yi, Hz. Fatıma’yı, Hz. Hasan’ı ve Hz. Hüseyin’i sevmek olan Alevi kardeşlerimizdir.

Çünkü onlar tarihte Emevi zihniyetinin devamı olan çevrelerce, haklarından mahrum edildiler, sürgün edildiler ve katliamlara tabi tutuldular.

İslam âleminin yumuşak karnı Şii-Sünni ayrılığı gündem edildikçe, Müslüman dünya kendini kendi kanında boğmaya mahkûm edildi. Sivas, Çorum ve Maraş katliamları halen hafızalardadır.

İmam Hüseyin’i şehit edenlerle, O’nun izinden gidenlere eziyet edenlerin bizce farkı yoktur. Hz. Hüseyin’in yüzüne bakabilmek, işte bu acı akıbetin devamını günümüzde yaşayan kardeşlerimize sahip çıkmakla olabilir.

Azınlıkların mabetlerini ibadethane kabul ederken, Alevilerin Cemevini bu dairenin dışında bırakmak, onlara yaklaşımda samimi bulunmamaktadır.

Ya da 3’üncü köprünün adını Alevi kıyımı yapan Yavuz’un adını koymak…

Açıklanan beyanlar yapılanları, Alevileri kimliğinden uzaklaştırıp, asimile etmek olarak değerlendirilmiştir.

Hz. Hüseyin Efendimizin yüzüne bakabilmek, Ehl-i Beyt’i sevmekle ve Ehl-i Beyt’i sevenlere sahip çıkmakla olabilir.

Bu sahip çıkış kendini icraatlar ile onlara haklarını vermekle, öteki değil, bizden muamelesi yapmakla gösterecektir.

Hz. Hüseyin’in yüzüne de ancak bu şekilde bakılabilir…

SA Sayın Embiye,

"ALEVİ DEMEK ,ALİ TARAFTARI DEMEKTİR
SÜNNİ DEMEK, (SAV) PEYGAMBERİMİZ HZ. MUHAMMED'İN YAPTIĞINI YAPMAYA ÇALIŞMAK, YASAKLAYIP YAPMADIĞINI YAPMAMAKTIR, SEVDİĞİNİ SEVMEK DÜŞMANINA DÜŞMAN OLMAKTIR; BU DURUMDA İMAM ALİ SÜNNİ VE SONSUZ İLİM OLAN İSLAMIN TEK GİRİŞ KAPISIDIR..!"

Çok şükür hepimiz Müslüman kullarız; AYET ile sabit olan bir durumda aksini iddia etmek mümkün değildir; ALLAHUMME SALLİ VE BARİK İLE KAFİRUN SURESİ- BİRDE EZAN DUASI VAR AYRICA YANİ EHL-İ BEYT vesiledir ve şefaat yetkisi EHL-İ BEYT'e verilmiştir; (SAV) PEYGAMBER VE PEYGAMBER SOYU'NA DOST OLAN İLE DÜŞMAN OLAN BİR OLUR MU..?! EK OLARAK SİZE: İMAM HANEFİ İLE İMAM ŞAFİ, 12 İMAMLARIN YANIDA YETİŞTİ VE CANLI KUR''AN-I KERİM İMAM ALİ'NİN EN BÜYÜK ŞİALRINDAN OLDUKLARI İÇİN VE GAİDR-İ HUM VELAYET HUTBESİ'Nİ KABUL ETTİĞİ İÇİN (İMAM HANEFİ ZİNDANLARDA YEZİT EMEVİLER TARAFINDAN İŞKENCE İLE ÖLDÜRÜLDÜLER; EYÜP EL ENSARİ YANİ EYÜP CAMİİNE SİMİNİ VEREN KİŞİ DE HZ. ALİ ŞİA'SIDIR YANİ AŞIĞIDIR..!"

"ALLAH'A EMANET OL DİN KARDEŞİM..!

"MÜSLÜMAN OLMANIN TEK BİR YOLU-TEK BİR KAPISI VAR: İMAM ALİ VARSA KALBİNDE MÜSLÜMAN'SIN, YOKSA MÜSLÜMAN DEĞİLSİN; ŞEFAAT YETKİSİ DE HAMSA-İ ABA'YA YANİ (SAV)PEYGAMBER VE PEYGAMBER SOYU EHL-İ BEYT'E VERİLMİŞTİR..!"





Tebliğ ayeti


"Ey Peygamber! Rabbinden sana indirilen mesajı ilet. Eğer bunu yapmazsan, O'nun elçiliğini ulaştırmış olamazsın. (Hiçbir şeyden korkma) Allah seni insanlara karşı koruyacaktır" (1)
Bu ayetin beyan üslubundan Hz. Resulullah'ın insanlara ulaştırmak üzere önemli bir mesaj almış olduğu, ancak onu açıklamaktan çekindiği anlaşılmaktadır.
Bu ayette Allah Teala, Resulü'ne ihtar edercesine kendine verilen mesajı halka iletmesini emretmekle birlikte, Hazret'i bizzat kendi koruması altına aldığını da bildirmiştir.
Burada şu soru ortaya çıkıyor: Acaba o mesaj neydi ki, Hazret onu insanlara iletmekten çekiniyor ve Allah Teala da onu iletmeyi risaleti yerine getirmek ve iletmemeyi de risaleti terk etmek kadar önemsiyordu?
Bütün bunları, bu ayetin ne zaman indiğine ve bu ayetin nazil olmasından sonra Hz. Resulullah'ın ümmete ne mesaj ulaştırdığına baktığımızda anlayabiliriz.
Ehl-i Sünnet alimlerinin de tasdik ettiği üzere bu ayet, Hz. Resulullah'ın Veda Haccı'nı yerine getirdiği sırada Gadirihum denilen yerde nazil olmuş ve Hazret bu ayet nazil olduktan sonra meşhur Veda Hutbesi'ni okuyarak, Hz. Ali (a.s)'ı kendi yerine mü'minlerin velisi olarak tayin etmiştir.
Örneğin, Ehl-i Sünnet'in büyük müfessir ve tarihçisi hafız Ebu Cafer Muhammed bin Ceriri Taberi şöyle diyor: "Bu ayet Gadirihum'da indikten sonra Peygamber-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyurdu: "Cebrail, burada durup, bütün hacılara Ebu Talip oğlu Ali (a.s)'ın, benim kardeşim, vasim, halifem ve benden sonra imam olduğunu duyurmam için Allah tarafından emir getirdi." (2)
Olay kısaca şöyle gelişmiştir: İslam Peygamberi (s.a.a) hicretin onuncu yılında Hac farizesini yapmak gayesiyle Mekke'ye doğru yola çıkar. Bu hac, aziz Peygamber'in ömrünün son yılında yapıldığından, ona Haccet-ül Veda (Veda Haccı) denilmektedir. Hazret'le birlikte olan hacıların sayısı, tarihi kaynaklarda 120 bin olarak rivayet olunmuştur. Hac merasimi bittikten sonra, Medine'ye dönerken, Zilhicce ayının on sekizinci günü, Gadirihum denilen yerde bahis konusu olan, "Ey Peygamber! Rabbinden indirileni tebliğ et, bunu yapmazsan, onun elçiliğini yapmamış olursun, Allah, seni insanların zararından koruyacaktır" (3) ayeti nazil olur.
Bu ayetin inmesiyle Allah tarafından gelen bu önemli emri herkes merak etmeye başlar. Bu sırada Peygamber-i Ekrem (s.a.a), hacıların durmasını ve uzaklaşanların dönmesini emreder. Öğlen vakti gelip çattığı için, Hazret hacılarla, o susuz ve yakıcı sahrada öğle namazını kılar ve develerin eğerleriyle yüksek bir yer yapılır. Peygamber hazırlanan o yüksek yere çıkar. Halk, Allah tarafından gelen bu önemli mesajın ne olduğunu sabırsızlıkla beklerken, Allah Resulü söze başlar, Allah'ı medh-ü sena ettikten sonra şöyle buyurur:
"Ey insanlar! Sizin içinizden ayrılmam ve Rabbime kavuşmam yaklaşmıştır. Bunu bana her şeyden haberdar olan Cenab-ı Hak bildirmiştir. Ben de sorumluyum siz de sorumlusunuz. Ne diyorsunuz?"
Ashap: "Biz senin tebliğ ettiğine ve bu yolda ne kadar çok çalıştığına şahidiz. Allah mükafatların en iyisini sana versin."
Hazret: "Allah'ın birliğine ve kulu Muhammed'in peygamberliğine, cennet ve cehennemin, ölüm ve kıyametin, ölümden sonraki hayatın hak olduğuna şahitlik ediyor musunuz?
Ashap: "Şehadet ediyoruz."
Hazret: "Ey Allah'ım! Şahid ol" dedikten sonra konuşmasına şöyle devam eder:
"Ey insanlar! Kevser'in yanında birbirimizi göreceğiz. Benden sonraki iki değerli cevhere karşı nasıl davranacağınıza dikkat edin."
Ashap: "Ey Allah'ın Resulü! Nedir o iki cevher?"
Hazret: "Allah'ın kitabı ve benim Ehl-i Beyt'im. Allah bana haber vermiştir ki, bu ikisi Kevser'in yanında bana varıncaya kadar, bir birlerinden ayrılmayacaklar. Onlardan öne geçmeyin, çünkü helâke uğrarsınız. Onlardan geri de kalmayın ki, hüsrana uğrarsınız."
Sonra herkesin görüp tanık olacakları şekilde Hz. Ali (a.s)'ın elini kaldırarak, olduğu yerde kendi halifesi olduğu hakkında inen semavi haberi iletir: "Ey insanlar! Mü'minlere kendilerinden daha üstün ve onlara velayet ve nezareti olan kimdir?"
Ashap: "Allah ve Peygamberi daha iyi bilir."
Hazret: "Allah'ın bana ve benim de mü'minlere velayetim var. Ben mü'minlere kendilerinden daha evlayım. O halde: Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır. (Ahmet bin Hanbel'in rivayet ettiğine göre, Hz. Peygamber bu cümleyi dört defa tekrarlar) Allah'ım! Onu sevenleri sev, düşmanlarıyla düşman ol. Ona yardımcı olana yardım et ve onunla savaşanı kahret. Hakkı onunla sağlamlaştır. Burada hazır bulunanlar, olmayanlara bunu iletsinler."
Bunun üzerine, halk henüz dağılmadan şu ayet iner:
"Bugün dininizi kamil ettim, size nimetimi tamamladım ve din olarak sizin için İslam'ı seçtim." (4)
Daha sonra Peygamber (s.a.a): "Allah'ın dini kamil oldu. Allah benim peygamberliğime ve benden sonra Ali'nin imametine razı oldu" buyurur.
Hazret'in bu konuşmasından sonra herkes mü'minlerin emiri Hz. Ali (a.s)'ı tebrik etmeye başlarlar. Kutlayıcılar arasında Ebu Bekir ve Ömer de bulunmaktadır. Hatta onlar herkesten önce Hz. Ali'yi kutlayıp şöyle derler: "Ne mutlu sana, ey Ali! Bizim ve her mü'min erkek ve kadının mevlası oldun." (5)
Ehl-i Sünnet'in gerek hadis, gerek tarih yazarları ve gerekse müfessirleri Gadirihum olayını bir çok tarikle kendi kitaplarında kaydetmişlerdir. Onlardan 350 kişi "El-Gadir" kitabında zikredilmiştir. Gadirihum hadisinin senedinde en küçük bir kuşku ve şüphe yoktur.
Ancak Gadirihum hadisinin senedinde en küçük bir kuşkunun olmadığını gören Ehl-i Sünnet ulemasından bazıları, bu hadisin kendi inançlarıyla bağdaşmadığını görünce, onu başka anlamlara yorumlama yoluna gidiyorlar.

--------------------------------------------------------
(1)- Maide : 67
(2)- El Gadir c.1 s.214 El-Velayet kitabından naklen.
(3)- Maide, /67
(4)- Maide: 3
(5)- El-Gadir c.1 s. 9-11-14 Dürr-ül Mensur c.2 s. 259, Tarih-ül Hülefa s. 114, Tarih-i Hatip Bağdadi c. 8 s. 290

Asırlardır can yakar, Yezitler hep kör bakar
Farz olanı tanımaz, tanımaza şilt takar
Sahabe dost demektir; (SAV) Resul kanı akıtmaz
Ayet, hadis, sure var, Allah’a doğru akar.

Yüzlercesi Ali’ye, binlerce ayet (6666) indi
Cebrail (AS) secde etti, İslam en iyi dindi
Âli Muhammed getir, sonra katlet soyunu
Farzı yok say ve dışla; Yezit bu yüzden hindi..!

Şeytan bir baş melekti; Allah’a karşı geldi
Lanetlendi bu yüzden, hep aklımızı çeldi
Allah(CC) ile (SAV) Muhammed, emir verdi bizlere
İmamet farz kılındı, Ali nurlu tek-eldi.

Müslüman olmak zordur; Allah’ı seveceksin
Ehl-i Beyt dostu olup, Yezid’e söveceksin
Lanetler edeceksin, lanetli şeytanlara
Allah-Muhammed-Ali; "Üç Nur" dur, öveceksin..!

Muaviye ve Yezid’in Lanetlendiğine Delalet eden Ayet ve Hadisler..
________________________________________
ALLAH-u Teala İsra suresi 60. ayette şöyle buyuruyor:

1- “Sana gösterdiğimiz o rüyayı ve Kur’ân’da lanetlenen ağacı, ancak insanları sınamak için meydana getirdik. Biz de onları korkuturuz da, bu onlara, büyük bir azgınlıktan başka bir şey sağlamaz.”

İmam Sa’lebi, imam Fahr-u Razi ve diğer müfessirlerinizin rivayet ettiğine göre Peygamber (s.a.a) rüya aleminde Beni Ümeyye’nin maymunlar şeklinde kendi minberine çıkıp indiğini gördü, Cebrail bunun üzerine mezkur ayeti nazil etti. (Bu ağaçtan kasıt Beni Ümeyye soyudur.)

ALLAH-u Teala, başı Ebu Süfyan ile Muaviye olan Beni Ümeyye’yi lanetlenmiş bir ağaç olarak zikretmiştir; dolayısıyla bu ağacın bir dalı olan Muaviye de mel’undur.

2- MUHAMMED Suresi 22 ve 23. ayetlerde şöyle buyurmaktadır:

“(Ey münafıklar!) Artık iş başına gelir de yeryüzünde bozgunculuk eder ve yakınlarınızı kestirip doğratır mısınız? İşte bunlar, ALLAH’ın kendilerini lanetlediği, sağır kıldığı ve gözlerini kör etmiş olduğu kimselerdir.”

Bu ayet açıkça yeryüzünde fesat çıkaranları ve yakınları kestirip doğrayanları lanetlemektedir. Muaviye’den daha büyük bozgunculuk eden ve yakınları kestirip doğratan kim vardır? Onun hilafeti zamanında çıkardığı fitneler herkesçe bilinmektedir. Ayrıca lanetli olduğunun diğer bir delili de yakınları kestirip doğratmasıdır.

3- Ahzap suresi 57. ayette de şöyle buyuruyor:

“ALLAH ve Resulünü incitenlere ALLAH, dünyada ve ahirette lanet etmiş ve onlar için horlayıcı bir azap hazırlamıştır.”

Şüphesiz Hz. Ali’ye ve Peygamber (s.a.a)’in iki reyhanı Hasan ve Hüseyin’e ve has sahabesi Ammar ve diğerlerine eziyet etmek de Peygamber’e eziyettir. Dolayısıyla bu ayete göre de o mukaddes insanlara eziyet eden Muaviye, dünya ve ahirette lanetlenmiştir.

4- Mümin suresi 52. ayette de şöyle buyurmaktadır:

“O gün zalimlere özür dilemeleri hiçbir fayda sağlamaz. Artık lanet de onlarındır, kötü yurt da onlarındır!”

5- Hud Suresi 18. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“Bilin ki ALLAH’ın laneti zalimlerin üzerinedir!”

6- Araf suresi 44. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“...Ve aralarında bir çağrıcı ALLAH’ın laneti zalimlerin üzerine olsun diye bağırır.”

Zalimler hakkında inen bu ve benzeri ayetler açıkça her zalimin mel’un olduğunu buyurmaktadır. Dost ve yabancı hiç kimse, Muaviye’nin apaçık zulümlerini inkar edemez. Zalim olduğu için de ALLAH’ın lanetine uğramıştır, dolayısıyla ALLAH’ın lanet etmiş olduğu kimseye biz de lanet edebiliriz.

7- Nisa Suresi 93. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“Kim bir mümini kasten öldürürse cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. ALLAH ona gazap etmiş, onu lanetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.”

Bu ayet, bir mümini bilerek öldürenin ALLAH’ın lanetine uğradığını ve onun yerinin cehennem olduğunu bildirmektedir. Lütfen insafla söyleyiniz, Muaviye müminleri katletmekte ortak olmamış mı? Hucr bin Adiy ve yedi arkadaşını, onun emriyle katletmediler mi? Abdurrahman bin Hassan el-Ğanzi’yi diri diri mezara gömdürmedi mi?

Nitekim İbn-i Asakir ve Yakub bin Sufyan kendi Tarih’inde ve Beyhaki Delail’de İbn-i Abdurrahman İstiab’da ve İbn-i Esir Kamil’de rivayet etmiş olduğu üzere sahabenin büyüklerinden olan Hucr’u, Muaviye’nin emriyle işkence ederek öldürdüler. Hucr’un tek suçu ise Hz. Ali (a.s)’a lanet etmemek ve ondan olmadığını söylememekti.

Acaba Peygamber (s.a.a)’in büyük torunu ve Ashab-ı Kisa’nın beşincisi olan Hz. Hasan (a.s), müminlerin büyüklerinden ve cennet ehli gençlerin iki efendisinden biri değil miydi? Mes’udi, İbn-i Abdulbirr, Ebu’l- Ferec İsfahani, MUHAMMED bin Sa’d (Tabakat’ta), Sibt bin Cevzi (Tezkire’de) ve diğer birçok büyük alimlerin kendi kitaplarında yazmış olduklarına göre Muaviye, Cude için bir zehir gönderdi ve ona, “Hasan bin Ali’yi öldürecek olursan sana yüz bin dirhem verir ve seni oğlum Yezid’le evlendiririm.” diye vaatte bulundu. Hz. Hasan’ın şahadetinden sonra Muaviye ona yüz bin dirhem verdi, ama oğluyla evlendirmedi.

Hz. Hasan’ın şahadeti, bir müminin katlinden de öte Peygamber (s.a.a)’i üzen bir olaydır. Mezkur iki ayetin açık hükmüne rağmen henüz Muaviye’ye lanet etmekte tereddüt mü ediyorsunuz? Büyük sahabeden olan Ammar da Sıffin’de Muaviye’nin emriyle öldürülmedi mi? ehlisünnettin Büyük alimlerin de ittifak etmiş olduğu üzere Peygamber (s.a.a) Ammar hakkında şöyle buyurmamış mıydı?:

“Ey Ammar, seni baği ve tuğyan ehli bir grup öldürecektir.”

Büyük müminlerden binlerce insanın Muaviye tarafından katledildiğinden şüpheniz mi var? Dinin keskin kılıcı ve temiz yürekli bir mümin olan Malik Eşter de Muaviye’nin emriyle zehirlenmedi mi? Muaviye’nin Mısır’daki iki adamı Amr bin As ve Muaviye bin Hudeyc, Hz. Ali (a.s)’ın Mısır valisi MUHAMMED bin Ebi Bekir’i işkenceyle öldürüp ölmüş eşeğin karnında ateşe vermediler mi? Eğer Muaviye’nin öldürdüğü müminlerin listesini verecek olsam, bir gece değil, kim bilir kaç gece sürer.
__________________
LAİLAHEİLLALLAH, MUHAMMEDEN RASULULLAH, ALİYYENVELİYULLAH

İMAM HÜSEYİN ve ŞEHİTLERE RAHMET, YEZİT ve ZALİMLERE LANET!
- 25/12/2010 - 11:45

“Her Gün Aşura ve Her Yer Kerbela’dır.” İmam Cafer-i Sadık (A.S)

İnsanlık tarihinin kanayan en büyük yarası ve asırlardır dinmeyen acısı, İmam Hüseyin (A.S), Kerbela şehitleri ile tüm şehitlerimizi anmak için, burada toplanmış bulunuyoruz. Bildiğiniz gibi Hz. Hüseyin (A.S); Hz. Muhammed Mustafa (S.A.A)’in göz bebeği, Emirulmuminin Hz. Ali ile Fatıma-ı Zehra’nın ciğer pâresi, cennet gençlerinin efendisi ve masum 12 E. Beyt İmamlarımızın üçüncüsüdür. Kerbela Şehidi İ. Hüseyin, melun Yezid’in emriyle, melun Ömer b. Sad b. Ebi Vakkas komutasında, melun Şimr b. Zilcevşen tarafından 71 aile efradı ve yaranıyla beraber, kundaktaki bebekler de dâhil olmak üzere, tarihin benzerini görmediği, aç - susuz ve en feci bir şekilde, Kerb-u bela çölünde, 10 Muharrem Hicri 61 yılında şehit edilmiştir. İşin en garip tarafı da, Seyyid-i Şüheda İ. Hüseyin (A.S)’ın, müşrikler veya gayr-i müslimler tarafından değil de İslam halifeliğini gasbeden, sözde beş vakit namaz kılan ve her namazında da sözde Hz. Muhammed ve E. Beytine salât-u selam gönderen bir toplum tarafından şehit edilmesidir.

Kur’an-ı Kerimde Yüce Mevlanın tabiriyle lanetlik ağaç olan Emeviler, Aşura gününde kimi şehit ettiler biliyor musunuz? K. Kerimin Dehr Suresinde övülen, Ahzap Suresinin 33. ayetinde mutahhar ve masum kılınan, Şura Suresinin 23. ayetinde sevgi ve itaati farz kılınan, Âl-i İmran Suresinin 61. ayetinde de Necran Hıristiyanlarıyla bizzat Allah tarafından Mübâheleye mazhar olan ve Âl-i Aba beşlisinden biri olan Kerbela Şahı Hz. Hüseyin (A.S)’dan başkası değildir. Hz. Muhammed (S.A.A) Onun hakkında; “şüphesiz ki Hüseyin, hidayet meşalesi ve kurtuluş gemisidir. Hüseyin benden, ben de Hüseyin’denim. Allah’ım! Hasan’la Hüseyn’i seviyorum, sen de Onları sev, Onları sevenleri de sev.” buyurduğu o nuru söndürmek istediler. O melunlar aslında Aşura gününde Bedir’le Uhut savaşında Peygamberimiz (S.A.A) ile yüce İslam dinine karşı savaşan ataları Kureyş putlarının intikamını almak istediler. Dün Ebu Süfyan İslam Peygamberine, Muaviye de İmam Ali’ye kılıç çekip savaştı, bugün de melun şecerenin temsilcisi Yezid zamanını imamı Hz. Hüseyn’e kılıç çekiyor. O öyle bir Hüseyin ki; Peygamberimiz (S.A.A)’in dizinden kaldırmadığı, sevip öpmeğe doyamadığı, mübârek sırtına bindirdiği, namazının secdesinde bile omzuna çıktığında, O inene kadar sırf rahatsız olmasın diye başını secdeden dahi kaldırmadığı ve kendiliğinden inene kadar secdesini uzattığı, kılınan her namazda Allahumme Salli - Bârik dualarıyla kedisine salavat göndermenin dini bir emir olduğu ve mahşer gününde şefaati umulan Şehitler Serdarı İ. Hüseyin (A.S)’dır. Zalimler zahiren görünürde İ. Hüseyn (A.S)’ı öldürdüklerini sandılar, oysa bilmedikleri bir gerçek vardır, o da: “Hüseyinler ölmez ve asla öldürülemezler!” Zira Allah-u Teâlâ, kâfirlerle zalimlerin işine gelmese de nurunu tamamlayacaktır.

Aşura Gününde, İ. Hüseyin (A.S), Yezit’in tüm dünyevi ve şaşaalı tekliflerini geri çevirmiş, Ceddinin gerçek İslam dini için, mukaddes canını, kanını ve aile efradını seve seve feda etmiştir. Şayet bunu yapmasaydı, Emevi saltanatının başındaki melun Yezid’in sayısız rezaletleri dinmiş gibi algılanacak ve gerçek Muhammedi İslam Dini, Süfyaniler tarafından beşiğinde boğulmuş olacaktı. O gün mazlumlar serdarı Hz. Hüseyin (A.S), asırlar boyunca hürriyet aşığı mazlumlara ilham kaynağı olacak şu tarihi sözlerle kıyam etmiş ve melun Yezid’e karşı çıkmıştır: “Onlar bizden zillet mi beklerler, heyhat?! Şüphesiz ki, ben ölümü mutluluk, zalimlerle beraber yaşamayı da alçaklık bilirim! Eğer Ceddim Muhammed’in dini, kanımın akmasından başka bir şeyle ayakta durmayacaksa ey kılıçlar, gelin beni doğrayın!..” İşte görüldüğü gibi Kerbela ekolu, tüm insanlığa adalet, onur, fedakârlık ve zalimlere karşı - ölüm pahasına da olsa - kıyam etmeği öğretmeğe devam edecektir. Nitekim o gün görünürde Hz. Hüseyin yenilip şehit düşmüştü. Oysa gerçekte mazlumlar zalime, azınlık çoğunluğa, iman küfre, kan da kılıca galip gelip zafer kazanmıştır. Onun içindir ki tarihle beraber tüm insanlık, İmam Hüseyin ve şehitleri daima selam ve rahmetle, Yezit ve zalimleri de nefret ve lanetle, kıyamete kadar anmaya devam

İMAM ALİ KIBLEMİZ KABE'DE DOĞMUŞ VE BÜYÜMÜŞTÜR,
İMAM ALİ ADINA MİNİMUM 300 AYET İNMİŞTİR,
İMAM ALİ ALLAH EMRİYLE (S.A.V.) PEYGAMBER VEKİLİDİR,
İMAM ALİ GÜNDE EN AZ 1000 (BİN) REKAT NAMAZ KILARDI,
İMAM ALİ AYETLER İNERKEN HZ. MUHAMMED SAV İLE BERABERDİ,
İMAM ALİ KONUŞAN KUR'AN-I KERİM' DIR,
İMAM ALİ S.A.V. PEYGAMBERİMİZİ KORUYAN HIZIR A.S.' DIR,
İMAM ALİ TIPKI KIRK PEYGAMBERİMİZİN EVVELİ VE SONUNCUSUDUR,
İMAM ALİ TIPKI TÜM PEYGAMBERLER GİBİ NUR'DAN YARATILMIŞTIR,
İMAM ALİ YÜCE YARADAN ALLAH EMRİYLE SONSUZ İLİMDİR,
İMAM ALİ PEYGAMBER EFENDİMİZİN CENAZESİNİ BİZZAT YIKAMIŞTIR,
İMAM ALİ PEYGAMBERİMİZ TARAFINDAN BÜYÜTÜLMÜŞTÜR,
İMAM ALİ HİÇBİR ZAMAN YARALANMAMIŞTIR,
İMAM ALİ SECDE EDERKEN ÖLDÜRÜLMÜŞTÜR,
İMAM ALİ DÖRT BÜYÜK MELEK TARAFINDAN SECDE İLE KUTSANMIŞTIR,
İMAM ALİ PEYGAMBERİN AMCA OĞLUDUR VE DAMADIDIR,
İMAM ALİ DOĞAR DOĞMAZ PEYGAMBERİMİZİN KULAĞINA KUR'AN OKUMUŞTUR,
İMAM ALİ SONSUZ İLMİN 9/10' DUR VE DİĞER 1/10'NU YİNE EN İYİ BİLENDİR,
İMAM ALİ "İSLAMİYET'TE İÇKİ HARAMDIR" DİYEN VE BU SÖZÜN SAHİBİ İLK KİŞİDİR,

"BU NEDENLE,
İSLAMİYET=ALLAH+ HZ. MUHAMMED (S.A.V.) + DİN+ KUR'AN-I KERİM + EHL-İ BEYT + İMAMET DEMEKTİR; BİR TEKİNİ DAHİ AYIRAN VEYA EKSİLTEN YEZİD'E HİZMET EDER VE MÜSLÜMAN DEĞİLDİR..!"

YA ALLAH
YA MUHAMMED
YA ALİ
KORU BİZLERİ..!

HZ. ALİ’NİN MUCİZELERİ -1

ZUHURUNDA PUTLARIN YIKILMASI

1- Hazret-i Câbir bin Abdüllah “radıyallahü teâlâ anh” tan nakledilmiştir:

Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve âlihi ve sellem” hazretlerinden, Alî bin Ebî Tâlib (as)’in doğumundan soruldu.

Buyurdu ki: “Doğan evlâdın iyiliğinden sorunuz. Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri, Alî “kerremallahü vecheh” ile beni aynı nûrdan yarattı. Her ikimiz bir nûrdanız. Gökleri ref’ etmeden evvel ve yerleri sermeden önce, bizi yarattı. Biz, Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin huzûrunda tespih ederdik. Yok olmadan bir nesilden bir nesle intikâl ettik. Tâ Abdülmuttalib’e eriştik. Sonra ben, Abdüllah’a intikâlden sonra, Âmine’de vedî’a olundum.

Alî, Ebû Tâlibe intikâlden sonra, Fâtıma binti Esed katına vedi’a olundu. Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretleri bizi pâk ve tâhir vücûda getirdi. Sonra hazret-i Alî’yi Fâtıma binti Esed’de karâr tuttu. Melekler müjde verdiler. O zamân bir adam rü’yâsında gördü. Süâl etti: “Bu doğan kimdir?” Dediler: “O, Alî’dir.” O vücûda geldiği vakit, Mekke-i Mükerreme’de zelzele oldu. Putların hepsi yüz üstü düşüp, ehl-i Mekkenin cümlesi korkup, dediler ki: “Bu gece bir yeni hâdise zuhûr etti.” Onlar bu hâlde iken bir nidâ edici nidâ etti. Hâlbuki hiç kimseyi görmediler. Hazret-i Alî anası Fâtıma binti Esed’den doğdu. Gök onun nûru ile ışıklandı. Yıldızlar arttı. Kureyşliler bundan bir acaiplik, hayret edicilik gördüler. Nidâ olundu: “Müjdeler olsun size ki, bu gece, müşrikleri kahredici, münâfıklara gazap edici, âbidlerin süsü, Resûl-i Rabbil âlemînin mührü, imâm-ül Hüdâ, göklerin yıldızı, karanlıkların lâmbası zuhûra geldi”

(Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, Otuzüçüncü Menakıp)

SARSINTIYI DURDURMASI

2- “Yer, o şiddetli sarsıntı ile sarsıldığı, ağırlıklarını dışarıya çıkardığı ve insan: ‘Buna ne oluyor?’ dediği zaman, o gün yer, Rabbinin telkin buyurduğu vahiy ile, bütün haberlerini anlatacaktır.” (Zilzal Süresi 1-5. Ayetler)

Hz. Fatıma ez-Zehra anamız anlatıyor: Ebu Bekir’in halifeliği zamanında Medine’de bir sarsıntı oldu. Bundan korkan halk, Ebu Bekir ve Ömer’in yanına geldiklerinde, hepsi Hz. Ali’nin evine doğru gittiler. Onlar daha Hz. Ali’nin evine varmadan önce, kendisi onları dışarıda karşıladı ve onlarla yüksek bir yere çıktı. Hz. Ali yere oturduktan sonra onlara hitaben buyurdu ki: ‘Şu gördüğünüz mü, sizi korkuttu?’ hepsi dediler ki: ‘Bu gördüğümüz bizleri nasıl korkutmasın ki, şimdiye kadar böyle bir sarsıntı görmedik.’ Hz. Ali, dudaklarını kıpırdatıp, eli ile yere vurduktan sonra şöyle buyurdu: ‘Sana ne oluyor? Sakin ol!’ Yer, bunun üzerine hemen sakin oldu. Orada bulunanların hepsi de olanlara şaşırdılar. Hz. Ali buyurdu ki: ‘Sizler, şimdi yapmış olduğumdan mı şaşırıyorsunuz?’ Dediler ki: ‘Evet’ Hz. Ali buyurdu ki: ‘Şanı Yüce olan Allah’ın: “Yer, o şiddetli sarsıntı ile sarsıldığı, ağırlıklarını dışarıya çıkardığı ve insan: ‘Buna ne oluyor?’ dediği zaman…” buyurmuş olduğu o insan benim. Daha sonra yer bana bütün haberini söyleyecektir.’

(Tefsir’üs Safi C.5, S.357-358)

GÜNEŞ’E SELAM VERİP GÜNEŞİN ONUNLA KONUŞMASI

3- İmam Hasan el-Askeri, babası, dedelerinden naklen, Resulullah (saa) İmamı Ali’ye şöyle buyurdu: “Ey Hasan’ın babası Güneş’e hitap et, o sana cevap verecektir.” Müminlerin Emiri şöyle hitap etti: “Selam olsun sana ey Allah’ın itaatkar kulu.” Güneş şöyle cevap verdi: “Selam senin üzerine de olsun ey Müminlerin Emiri, takva sahibi olan insanların imamı ve ak yüzlülerin komutanı.” (el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde” 140 İstanbul Bas.)


4- Resulullah (saa) İmam Ali bin Ebi Talib (as)’ye şöyle buyurdu: “Ey Hasan’ın babası! Güneş ile konuş, kendisi sana cevap verecektir.”

İmam Ali şöyle buyurdu: “Sana selam olsun, ey salih ve Allah’a itaatkar olan kul”

Bunun üzerine güneşten şöyle bir nida geldi: “Sana da selam olsun ey Müminlerin Emiri, takva ehlinin imamı, ak yüzlülerin komutanı. Ey Ali, sen ve şian (yandaşların) cennettesiniz. Ey Ali, toprak ilk olarak Muhammed (saa)’in üzerinden yarılacak, sonra da senin üzerinden, ilk gelecek olan Muhammed’tir, sonra da sen, ilk olarak giydirilecek olan Muhammed’tir, sonra sen.”

Bunun üzerine İmam Ali (as) secdeye kapanır ve ağlamaya başlar. Bunu gören Resulullah (saa) İmam Ali’nin yanına gelip şöyle buyurdu: “Ey kardeşim ve habibim, başını kaldır, Allah seninle yedi gök ehline övünür.”

(Menakıb-ı Hüvarezmi s.63-64; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” s.470-471)

5- Bir gün Resulullah (saa) meclisinde iken İmam Ali (as)’ye buyurdu ki: “Ey Ali! Yarın Baki dağlarına git. Güneş çıkınca onu selamla. Allah’ın izniyle sana cevap verecektir.”

Orada bulunan cemaat hayrete düşer. Ertesi gün Emir’ül Müminin Ali, muhacirlerden ve Ansarlardan oluşan büyük bir kalabalıkla Baki dağlarına çıkar. Kalabalığın içinde Ebu Bekir, Ömer ve Osman da vardı. Güneş doğunca İmam Ali ona: “Essalamü aleyki ya halkullahil cedid elmuti” “Sana selam olsun, ey Allah’ın yeni doğan ve ona itaatkar mahluku?”

Hazır olanlar gökten cevap şeklinde şöyle bir nida duydular: “Aleyküm esselâm yâ Evvel, ya Âhir, yâ Zâhir, yâ Bâtin, yâ men hüve bi külli şey’in aliym” “Sana selam olsun ey İlk, ey Son, ey Açık ve ey Gizli olan. Sen her şeyin bilginisin.”

Ebu Bekir, Ömer, Muhacir ve Ansar Güneş’ten bu sesi duyduklarında haykırıp bağırdılar. Sonra bir mühlet sonra oradan ayrıldılar. Resulullah (saa)’ın yanına geldiklerinde ona dediler ki: “Ey Resulullah! Sen bize ‘Ali bizim gibi bir beşerdir’ diyordun. Oysa Güneş ona Allah’ın kendi nefsine hitap ettiği gibi ona hitap etti.” Resulullah (saa) onlara: “Ondan ne duydunuz?” diye sordu. Onlar dediler ki: Güneş’in ona: “Sana selam olsun, ey İlk, ey Son, ey açık ve ey gizli. Sen her şeyi bilensin.” Şeklinde hitap ettiğini duyduk. Resulullah (saa) onlara buyurdu ki: “Doğru söyledi. O (yani Ali) İlk’tir; bana ilk iman eden kişi demektir. O Son’dur; beni yıkayacak, kefenleyecek ve mezarıma koyacak Son kişi demektir. O Açık’tır; O benim bütün ilmimi açıklayandır. O Gizli’dir; o gizli ilmimin sahibidir. O her şeyin bilginidir. O helal, haram, farz ve sünnetlerde bilgin olandır. Bunda sorun nedir?” Sonra onların hepsi mescitten çıkıp mahcup halde oradan ayrıldılar.

(Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.87-88 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; el-Meclisi “Bihâr’ül Envâr” C.41, S.179-180 Müesseset’ül Vefa 1404 H Beyrut Bas./ Şâzân bin Cibrîl el-Kummi “el-Fedâil” S.69-70 Dar’ür Radiy 1363 H. Kum Bas. / Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.14-15 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas. / Kitâb Selim bin Kays (Ö. 80 H.) S.933-934, Hadis No: 72 Dâr’ül Hâdi 1415 H.Kum Bas./ Süleyman Daşkapan “Kuran’da Ehl-i Beyt ve Soru-Cevap S.55-56 Onur Ofset-Antakya)

Menakıb sahibi Ebi Cafer el-Bakır’dan, Cabir bin Abdullah’tan nakleder ki: Güneş, İmam Ali’ye yedi kere hitap etti. (Süleyman el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ül Mevedde”Sayfa: 141)

GÜNEŞ’İ BATTIKTAN SONRA GERİ ÇEVİRMESİ

6- İmam Muhammed’ül Bâkır’dan, o da babasından, o da dedesi Hüseyin bin Ali’den:

Emir’ül Müminin Hz. Ali (as) Nehrivan ehliyle yaptığı savaştan dönerken Babil toprağına geçtiler. İkindi namaz vaktiydi, namaz kılmaları vacip oldu. Müslümanlar nida ettiler: “Ey Emir’ül Müminin, ikindi vakti oldu.” Emir’ül Müminin dedi ki: “Bu yer lanetlenmiştir, Allah burayı üç kez lanetledi, dördüncü kere de lanet edecektir. Burada ne peygambere ne Vasi’ye namaz kılması helal olmaz. Sizden burada namaz kılmak isterse kılabilir.” O anda münafıklar Nehrivan ehlini (Hariciler) kastederek dediler ki: “Doğru o namaz kılmaz, ama namaz kılanları öldürür.”

Cüveyriyye bin Mesher el-Abdi dedi ki: “Yüz farisle onu takip ettim. Ve dedim ki: Allah’a ant olsun ki, o namaz kılmadan ben de namaz kılmayacağım. Bugünkü namazımda onu taklit edeceğim. Emir’ül Müminin Babil toprağını geçince güneş batmaya yüz tuttu, sonra battı ve ufuk kızıllaştı. Sonra bana iltifat ederek buyurdu ki: “Ey Cüveyriyye! Suyu ver” Ona malzemeleri takdim edince abdest aldı ve: “Ey Cüveyriyye! Ezan oku” dedi.

“Gece namazı vakti gelmedi” dedim. İmam Ali: “İkindi vakti için ezan oku” dedi. Kendi kendime dedim ki: İkindi için ezan oku dedi, halbuki güneş battı, ama bana ona itaat etmek düşer ve ezan okudum. Bana: “Kalk” dedi, kalktım. Ben ikametteyken anlamadığım kelimelerle dudakları kıpırdadı. O anda hemen güneş ikindi vakti yerini alacak şekilde

geri döndü. Sonra İmam kalktı, tekbir getirdi, namaz kıldı, biz de arkasından namaz kıldık. Namazını bitirdikten sonra güneş sanki leğende ışık kayar gibi kaydı, battı ve yıldızlar dizildi. Sonra bana iltifat ederek: “Akşam ezanı için ezan oku, ey bilinci zayıf olan” buyurdu.

(Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.77-78 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.11-13 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas.; Şazân bin Cibril el-Kummi “el-Fedâil” S.68-69 Dâr’ür Radıy H.1368 Kum Bas.)

Ehlibeyt Şairi El-Himyeri tanınmış el-mezhebe kasidesinde

Hz. Ali hakkında şöyle demiştir:

“Ruddet aleyhişşemsu lemma fatehü

vaktussalati ve kad denet lil mağribi

hatta tebellece nuruha min vaktiha

lil asri sümme hevet heviyel kevkebi

ve aleyhi kad ruddet bi Babil’in merreten

uhra ve ma ruddet lihalkin mağribi

illa li Yuşaa ev lehu velihabsiha

veliraddiha tevilu emrin mu’cibi”

Açıklaması:

“Hz. Ali, ikindi namaz vaktini geçirdiği zaman güneş akşam vaktinden ikindi vaktine geri döndü, döndüğünü de herkes görmüştü. İkindi namazını kılınca güneş, yıldız kayar gibi kayarak akşam vaktine dönüverdi. Babil’de bir kez daha kendisine dönmüştü. (1) Başkasına ise sadece Yuşa’ya dönmüştü. Güneşin geri dönmesine acaip teviller vardır.”

(Eş-Şerif er-Radıy “Hasâis el-Eimmeh” S.52; Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.11-13 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas.; Şazân bin Cibril el-Kummi “el-Fedâil” S.68-69 Dâr’ür Radıy H.1368 Kum Bas.;; en-Nisaburi “Ravdat’ül Vahizin S.131; eş-Şeyh Müfid “el-İrşad” C.1, S.347; İbn-i Hamzi et-Tusi “es-Sakib fil-Menakıb” S.254-255; Menakıb Âl Ebi Talib C.2, S.144-145; Allamet’ül Hilli “el-Müstecad Min-el İrşad” S.138; eş-Şeyh el-Mâhuzi “el-Erbain” S.424; el-Erbeli “Keşf’ül Gumme” C.1, S.282-283; eş-Şeyh et-Tıbrisi “İlam el-Vera bi A’lam’ül Hüda” C.1, S.351; eş-Şeyh Abbas el-Kummi “el-Künye vel-Elkâb” C.2, S.191; eş-Şeyh Cafer en-Nakdi “Envar el-Aleviyye” S.137)

7- Müminlerin Emiri Hz. Ali Babil toprağına geçtiğinde güneş batıp namaz kılmamıştı. Bunun üzerine dizlerine çöküp uzun bir müddet duada bulundu ve güneş tekrar ikindi makamına geldi. Namaz kılındıktan sonra tıpkı yıldızın kaydığı gibi kayıp, tekrar gece oldu.

(Ali Bin Hüseyn el-Mesudi “İsbât el-Vasiyya Li Ali Bin Ebi Tâlib” S.116 Seyyid Murtada Yayını 1902 Tahran Bas.; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” S.508)

Güneş’in Onun İçin Geri Dönmesi

8- Esma bint Amis buyurdu ki: Bir gün Resulullah (saa) Ali (as)’nin kucağında yattığı halde vahiy alıyordu. Bu durum o kadar uzadı ki, ikindi namazını kılmadan güneş battı. Resulullah (saa) vahiyden fariğ olunca İmam Ali’ye şöyle sordu: “Ey Ali, namaz kıldın mı?” İmam Ali: “Hayır, kılmadım” buyurdu. Bunun üzerine Resulullah (saa) şöyle buyurdu: “Ey Allah’ım! Ali senin ve Resulünün taati üzere idi. Güneşi ona geri çevir.”

Esma dedi ki: “Battığını gördüğüm gibi yine de doğup, Müminlerin Emiri Ali’nin namaz kıldığını gördüm.”

(Menakıb-ı Lil Hüvarezmi S.217; Enis Emir “Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah” S.491; Meğazeli s.96

9- Resulullah (saa)’a vahiy inerken İmam Ali’nin kucağına başını koymuştu. Vahiy bitince Resulullah İmam Ali’ye: “Namaz kıldın mı, ey Ali?” diye sordu. İmam Ali buyurdu ki: “Hayır kılmadım” Bunun üzerine Resulullah şöyle buyurdu: “Ey Allah’ım, güneşi Ali için geri çevir!” Güneş geri döndü, hatta mescidin ortasına kadar vardı.

(Muhibeddin et-Tabari “Riyad’un Nadara” C.2, S.179-180)

10- Menakıb-ı Muhammed’te diyor ki: Hayber’de Hz. Peygamber (saa)’in duası ile Hz. Ali, Güneş’i battıktan sonra ikindi vaktine geri getirdi.

(Eş-Şeyh Abdurrahman eş-Şafii “Nezhet’ül Mecâlis ve Muthaf’un Nefâis” Cz.2, S.384)

ÖLÜLERİ DİRİLTMESİ

11- Ebu Cafer Meysem es-Semmar şöyle anlatıyor :

Bir gün Emir’ün Nahıl (Arıların Emiri) Ali’ nin huzurunda idim. Ben ve bir cümle halk kitlesi onun vaazını dinliyorduk. Bir de baktım ki, bir Arap kafilesi geldi. Kapıdan bir adam içeri girdi. Tam zırh kuşanmıştı. İki tane de kılıcı vardı. Selam vermedi ve sesini çıkarmadı. Herkes ona hayretle bakıyordu. Mevlamız Emir’ül Müminin de başını kaldırıp adamın yüzüne bakmadı. Gelen adam şöyle söze başladı : Sizin en kahramanınız kimdir,

Cesareti müşteba, fazileti ilim ve cemal ile sargılı olan, kerametlerle vasıflandırılan, Kabe-i Muazzama’da doğan hanginiz? Ebu Talib’in oğlu, Muhammed’in halifesi ki, kendi zamanında onu koruyarak onun şanını yükseltip gücünü arttıran, hanginiz 2 Amru’yu öldüren?

O zaman Emir’ül Müminin: Ey Ebu Said Fadıl’ın oğlu, Eş’as’ın oğlu, Samirri’nin oğlu benim. İstediğini sor? Melhuf olan kimselerin kinzi (sığınağı) benim. Marufla vasfedilen benim. Kâf ve Kuran’il Mecid benim. Nebe’ül Azim benim, Sırat’ul Müstakim benim. Alim benim. Hakim benim, hafiz benim, rafi benim. Faziletimle bütün kitaplar konuştu ve benim ilmime akıl sahipleri tanıklık ederler. Ben Resulullah’ın kardeşi ve kızının kocasıyım.

O zaman Arap dedi ki : Rumuzlarınla ve isimlerinle değil.

Hz. Ali: Ey Arap kardeş, O yaptıklarından sorulmaz. Onlar hesaba çekilirler.

Arap şöyle dedi: Senin ölüyü diriltebileceğini, dirileri de öldürebileceğini, bir kimseyi zengin ve yoksul yapabileceğini ve her türlü müşkülatı çözebileceğini haber aldık. Ey kavminin genci, bunlar doğru mudur?

Hz. Ali: Ey Arap, maksadın nedir, sor. O zaman Arap dedi ki:

Ben sana altmış bin nüfuslu Akime kabilesi tarafından elçiyim. Benimle bir ölü gönderdiler. Bundan bir müddet evvel öldürüldü. Öldürülme sebebinde büyük bir ihtilaf oldu. Bu yüzden öldürüleni sana getirdik. Şu anda mescidin kapısı önündedir. Eğer onu diriltirsen senin necip asıllı sadık olduğuna inanırız. Senin Allahın yeryüzündeki hucceti olduğundan haber ettiler. Yok eğer diriltemezsen onu kavmine geri götüreceğiz buna gücün yetmediğine kanaat edeceğiz ve gücün olmadığı şeylere nefsinden konuşuyorsun. O zaman Hz.Ali Meysem’e : Ey Meysem, kalk da Kufe sokaklarında,

Kim ki, Muhammed’in damadı ve kardeşi olan Ali’ye Allahın kendisine verdiği fazilet ve ilmi görmek isterse yarın Necef’e buyursun.

Meysem döndüğü zaman Emir’ül Müminin ona Arabiyi evine konut etmesini emreder. Meysem dedi ki: Arabiyi ve ölüyü…. aldım. Menzilime götürdüm ve ailem ona gereken hizmeti karşıladılar.

Bir sonraki gün Emir’ül Müminin Sabah namazını kıldıktan sonra onunla gittim, Küfede iyi kötü hiçkimse kalmadı herkes Necef’e geldi.

Bunun üzerine Kufeliler toplandılar. Hz. Ali Arabiye ve bir kısım ahaliye cenazeyi devenin üzerinden indirmelerini söyledi. Cenazeyi indirdiklerinde üstündeki örtüyü çıkarttılar. Hz. Ali sordu : Kaç günden beri ölmüş?

- Kırk bir gün oldu ey Ali.dediler.

- Peki niçin bu adamı kestiler?

- Bilmiyoruz. Gece sağ salim yattı. Sabahleyin ise kulaktan kulağa kesilmiş vaziyette görüldü, dediler.

Hz. Ali, Araba ve gelen heyete : Bunu kesen kayınbabasıdır. Çünkü kızının üzerine bir daha evlendi. Kızına bakmaz oldu. İşte bundan hiddetlenen kayınbabası gece yatarken kesti. Arap ve gelen heyet : ya Emir’ül Müminin, biz senin söylemene razı olsak bile kabile razı olmaz. Bunu dirit de kabileye gitsin kendisi anlatsın. Yoksa kabile tamamen ayaklanmış, kılıçları çekip birbirine düşecektir. O zaman Hz. Ali, Hz. Muhammed’ül Mustafa (saa)’ya birçok salavatlar getirip ölünün ayağını salladı ve : Kalk dedi, ey Hanzileh oğlu Mudrik, seni Allahın izniyle dirilten Ali’dir. Gülam derhal dirilip oturur ve : Buyurun, ey çürümüş ve dağılmış kemikleri dirilten. Hz. Ali ona : Seni kim öldürdü? Diye sordu. Adam: Beni öldüren kayınbabamdır. İsmi de Haris’tir, babası da Remat’tır. Hz. Ali yine sordu: Kabileye akrabalarının yanına gider misin?…

Adam: “Hayır, gitmem ey Müminlerin Emiri, çünkü kayınbabamın beni tekrar öldürmesinden korkuyorum. Orada sen de olmazsan beni kim tekrar diriltecek?. O zaman Hz. Ali Araba ve onunla gelen heyete : “Gidin kabileye, gördüğünüz ve işittiğiniz gibi bu durumu anlatın. Gülam benim yanımdan ayrılmıyor. Gelen heyet derhal geri gittiler. Dirilen zat da Hz. Ali’nin yanında Küfe’de kaldı. Nihayet Sıffin Savaşında şehit edildi. Küfe ehli de Hz. Ali hakkında ve ona olan söylentileri hakkında ihtilafa düştüler.

(Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.100-103 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; el-Hatip Şeyh Muhammed Ridâ el-Hakîmi “Selûni Kable en-Tefkudûni” C.2, S.256-259 Mektebet’is Sadr 1415 Tahran Bas./ er-Ravda S.26 / Şâzân bin Cibril el-Kummi “el-Fedâil” S.1-5 / Hüseyn bin Abdülvehhab “Uyûn el-Mucizât” S.28-32 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas. / el-Meclisi “Bihâr ’ül Envâr” C.40, S.274-277)

12- Birgün, Sultân-ı Enbiyâ ve Resûl-i müctebânın huzûrlarına üç kişi geldi. Biri hazret-i İbrâhîm aleyhisselâmın kavminden, biri hazret-i Mûsâ aleyhisselâmın kavminden, biri hazret-i Îsâ aleyhisselâmın kavminden idi. “Salevâtullahi aleyhim ve alâ nebiyyinâ.” Hazret-i İbrâhîm kavminden olan kimse ileri gelip, dedi ki: Yâ Muhammed! Bütün Peygamberlerin büyüğü ve efdali benim diyorsun. Nereden bilelim ki, Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretlerinin makbûlüsün. Hazret-i İbrâhîme Allahü teâlâ halîlim demişdir. Resûlullah “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdu ki: “Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretleri, hazret-i İbrâhîme halîlim dedi ise, bana habîbim demişdir. Kişinin dostumu yakındır, yoksa mahbûbu mu [sevgilisi mi]” O kimse hayrân olup, cevâba kâdir olamadı. Hemen Resûl-i ekremin mubârek cemâline nazar edip, kalpten: “Eşhedü en lâ ilâhe illallah vahdehü lâ şerîkeleh. Ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resûlüh” dedi. Ondan sonra hazret-i Mûsâ kavminden olan kimse ileri gelip, dedi ki, yâ Muhammed! Bütün Peygamberlerden benim mertebem yüksektir. Hepsinin serveri ve sultânı benim, diyorsun. Allahü teâlâ hazretlerinin yanında senin merteben, diğer Enbiyâdan yüksek olduğuna nereden inanalım ki, İşittik ki, Allahü teâlâ , hazret-i Mûsâ’ya kelîmim demiştir. Her zemân onu Tûr-i sînâya çıkarıp, kelâm söyler idi. Hazret-i Fahr-i âlem ve seyyid-i veled-i Âdem “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdular ki, “Allahü Sübhânehü ve teâlâ, hazret-i Mûsâya ‘Kelîmim’ dedi ise, bana ‘Habîbim’ demiştir. Eğer hazret-i Mûsâyı Tûr-i sînâya çıkardı ise, bana, hazret-i Cebrâîl aleyhisselâmla, Cennet elbiseleri ile burakı donatıp, gökleri, yerleri, arşı ile kürsîyi ve Cennet ve Cehennemi ve kevn-ü mekânı az zemân içinde seyrettirdi. Kabe kavseyn ev ednâ rütbesine varınca, Allahü Teâlâ bana o şekilde ihsânlar ve nihâyetsiz lütuflar eylemiştir ki, hicâbı aramızdan kalkmıştır. Elhamdülillah ki, Allahü Sübhânehü ve teâlâ biz zayıf kullarını o sultânın ümmetinden eyledi. Allahü teâlâ hazretleri bana va’d eyledi ki, benim ümmetimden her kim benim rûh-i pâkime günde yüz kerre Salevât-i şerîfe getirmeyi âdet hâline getirip, terk eylemese, bin kere rahmet eyler. Ve Cennet içinde bin derece verir. Bin günâhı mahvolur. Bin altın sadaka vermişçesine sevap verir.” Ebû Hüreyre ve hazret-i Enes bin Mâlik rivâyet etmişlerdir ki, o kimse de birşey söyleyemeyip, cevâba kâdir olmayıp, Resûlullah “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” hazretlerinin mübârek ayaklarına yüz sürüp, bin zevk ile parmak kaldırıp: “Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resûlüh” dedi. Ondan sonra, hazret-i Îsâ aleyhisselâm kavminden olan, ileri gelip, dedi ki: “Yâ Muhammed! Allahü teâlâ hazretlerine bütün Peygamberlerden yakınım ve sevgiliyim. İlklerin ve sonların seyyidi benim, dersin. Hazret-i Îsâ aleyhisselâmın Rûhullah olduğunu işitmedin mi? Allahü teâlânın emri ile ölüleri diriltirdi.” Fahr-ül kevneyn ve Resûl-i sekaleyn “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdu ki, “Varın, Alîyi çağırın.” Ashâptan birisi gidip, hazret-i Alîyi çağırdı. Hazret-i Alî geldikden sonra, Resûl-i ekrem hazretleri, o kimseye buyurdu ki: “İmam Ali’ye en eski mezarı git ve göster” O kimse dedi ki: “Falan yerde bir mezâr vardır. Bin yıllık mezârdır.” Hazret-i Habîb-i ekrem “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” buyurdu ki: “Yâ Alî! Var o mezârın üzerine üç kere çağır. Bekle ki, Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin emri ile ne zuhûr edecekdir.” Hazret-i Alî “Kerremallahu vechehü” o mezârın üzerine varıp, bir kere “yâ Ya’kûb!” diye çağırdı. Allahü tebâreke ve teâlânın emr-i şerîfi ile mezâr orta yerinden yarıldı. Bir def’a: “yâ Ya’kûb” diye çağırdı. Mezâr açıldı. Bir def’a dahâ “yâ Ya’kûb” diye çağırdı. O sırada mezârın içinden bir nûrânî pîr kalktı. Saçları uzamış. Başından toprağı saça saça ayak üzerine durup, yüksek sesle dedi ki: (Eşhedü en lâ ilâhe illallah vahdehü lâ şerîke leh. Ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve Resûlüh.) Ondan sonra hazret-i Alî ile hazret-i Habîb-i ekremin “sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem” huzûruna gitdiler. Bu açık mu’cizeyi görmekle çok kâfirler îmâna geldiler. Hazret-i Îsâ “alâ nebiyyinâ ve aleyhisselâm” kavminden olan kimse müslimân oldu.

(Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, Yirminci Menâkıb)

KAFATASINI DİRİLTMESİ

13- Ammar es-Sâbiti’den: İmam Ali, Kisra kralının sarayında dolaşırken Kisra Kralının tahtına oturduktan sonra Müneccimi çağırdı. Müneccim Dellaf geldikten sonra orada bulunanlarla birlikte sarayı gezmeye başladı. İmam Ali gördüğü her şeyi sanki Kral Kisra döneminde yaşamış gibi anlattı. Bu anlatımıyla İmam Ali herkesi hayrete düşürdü. Sarayda dolaşmaya devam ederlerken bir kafatası bulurlar. İmam Ali orada bulunanlardan leğen getirmelerini söyler. Leğen gelince İmam Ali içine su döker ve kafatasını leğenin içine koymalarını emreder. Kafatasını leğenin içine koyduklarında

İmam Ali kafatasına: “Ey kafatası! Bana haber ver, ben kimim ve sen kimsin?” diye sorar. Kafatası: “Sen Emir’ül Müminin’sin. Vasilerin seyyidisin. İtaat edenlerin imamısın. Zahiren ve batine seni ne kadar muazzam etseler azdır, sen daha muazzamsın. Ben ise Allah’ın kulu ve Emetillah’ın oğlu Kisra Enü Şirevan’ım.” İmam Ali ile beraber Sâbât ehlinden olan bir kavim buradan ayrılıp evlerine gittiler ve ailelerine olanları ve kafatasından duyduklarını anlattılar ve Emir’ül Müminin’de ihtilafa düştüler. Sonra İmam Ali’yi bulup Kimileri onun hakkında Hristiyanların Mesih (İsa) hakkında dediğini ve Abdullah bin Sebe ve arkadaşlarının dediği gibi (Onun İlâh olduğunu) dediler. Halktan bazıları ona: “Eğer bunları hallerine terk edersen insanlar küfre girecektir” İmam Ali onlardan bu söylediklerini duyunca ashabına: “Onlara ne muamele uygulamamı istersiniz?” Dediler ki: “Onları Abdullah bin Seba ve arkadaşlarını yaktığın gibi ateşte yakmanı istiyoruz” İmam Ali onları topladı ve onlara dedi ki: “Bana niye böyle diyorsunuz?” dedi. Dediler ki: “Kafatasının konuşmasını ve sana ne dediğini duyduk. Kafatasının bu şekilde konuşması Allah’tan başkasına caiz değildir, bundan dolayı dediğimizi dedik.” İmam Ali onlara: “Sözünüzden dönün ve Allah’a tövbe edin” dedi.

Onlar: Biz sözümüzden dönmeyeceğiz, bize istediğin muameleyi yap” dediler. Bunun üzerine İmam Ali onların ateşte yakılmasına emir verdi. Ateş hazırlandı ve onları ateşte yaktı. Yandıktan sonra İmam Ali halka: “Onların küllerini havaya uçurun” buyurdu. Halk onların küllerini havaya uçurduktan üç gün sonra Sâbât halkı İmam Ali’nin yanına gelip dediler ki: “Allah Allah Muhammed (saa)’in dinine! Ateşte yaktıkların adamlar eski hallerinden daha güzel bir biçimde evlerine döndüler.” İmam Ali onlara cevaben buyurdu ki: “Ben onları yakıp, siz küllerini havaya uçurmadınız mı?” Onlar: “Evet, öyle oldu” dediler. İmam Ali buyurdu ki: “Ben onları yaktım, Allah da onları diritti”

Bunun üzerine Sâbât halkı şaşırmış halde oradan ayrıldılar.

(Muhaddis en-Nûri ‘Ö.1320 H.’ “Müstedrek’ül Vesâil” C.18, S.168-169 Hadis No: 22410

Müesset-i Âl’il Beyt H.1408 Kum-İran Bas.; Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.20-21 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut-Lübnan Bas.; Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.90-91 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.; İsbât’ül Hüdât C.2, S.491 Hadis No: 320 / et-Tabari “Nevâdir’ül Mucizât” S.22, Hadis No: 5 / es-Seyyid Murtada el-Askeri “Abdullah bin Sebâ” C.2, S.188-189 )

Başka bir rivayette Hz. İmam Ali buyurdu ki: “Ben onları yaktım, sonra onları dirittim”

Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.20-21 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut-Lübnan Bas./ Ebi Ali el-Hüseyn bin Himâm “Kitab’ül Envar”

RAHİMDE OLANI BİLMESİ

14- Ammar bin Yasir ve Zeyd bin Erkam dediler ki:

Bir Safar ayının 17’si olan Pazartesi günü idi. Hz. Ali ile sohbet ederken müthiş bir ses duyduk. Hz. Ali: “Ey Ammar, bana Zülfikar’ı getir.” Dedi. Ben de hemen getiriverdim. Hz. Ali Zülfikar’ı kılıfından çıkarıp bacaklarının üstüne koydu ve “Ey Ammar, bu gün bütün Küfe halkının gammını gidereceğim, müminin imanı daha da artsın, muhalifin nifakı da daha da artsın. Ey Ammar kapıdakilere bir bak” dedi. Ammar: “Kapıyı açtım ve bir baktım ki, genç bir bayanı deveye bindirip getirmişlerdi. Genç bayan da bağırıp duruyordu. Yalvararak: “Ey yalvaranların kurtarıcısı, ey büyük güç sahibi, ey kemikleri dirilten, ey yardımcısı olmayanların koruyucusu, ben sana teveccüh ettim, senin veline tevessül ettim, Senin Resul’ünün halifesine kasıt ettim. Yüzümü ak eyle ve beni bu ızdıraptan kurtar!” diye yakınıp duruyordu. Bayanla bir birlikte binlerce kişi gelmişti. Onların bir kısmı bayanın lehinde, bir kısmı da aleyhinde idiler. Bayanı deveden indirip mescide getirdiler. Bayan Hz. Ali’nin yanına yaklaşıp dedi ki: “Ey mevlam! Ey çekinenlerin imamı! Senin yanına geldim ve seni kasıt ettim. Bendeki gammı gider, senin buna gücün yeter. Sen şimdiye kadar olan ve Kıyamet gününe kadar olacak her şeyi bilensin.” Bunun üzerine

Hz. Ali Ammar’a dedi ki: “Küfe’lileri çağır ve onlara de ki: Allah’ın, Muhammed’in kardeşine verdiğini görmek isteyen mescide gelsin” Ammar çağırınca mescit bir anda dolup taştı.

Hz. Ali: “Ey Şam halkı! Ne isterseniz sorun” dedi. Anında aralarından ihtiyar birisi ayağa kalkar, selam verir ve “Ey mevlam! Bu bayan benim kızımdır, kendisine Arap kral ve emirlerinden talip oldukları halde beni aşiretimin nezdinde rezil etti. Oysa ben Arapların sayılı eşraflarındanım. Ama ne yazık ki, kızım evimden hamile çıkıp beni rezil etti. Ben İflis’in oğlu Filis’im, içim ateşle yanıyor. Ne yapacağımı şaşırdım” dedi. Hz. Ali, bayana: “Babanın iddia ettiği şey hakkında sen ne diyorsun” dedi. Bayan: “Senin hakkın için ey mevlam, ben masumum, asla ihanet etmiş değilim. Evet karnım büyüyor, ama nedenini ben de bilmiyorum. Ama biliyorum ki bunu benden daha iyi biliyorsun. Ben yalan söylemedim. Ne olur beni kurtar!” der. Bunun üzerine Hz. Ali Zülfikar’ı alır mimbere çıkar ve: Allahu Ekber! “Hak geldi, batıl yıkıldı, batıl zaten yıkılacaktı” (İsra 81) buyurdu ve “Bana Küfe’nin ebesini getirin” dedi. Lebna adındaki Küfe’nin ebesi gelince Hz. Ali ona: “Ey Lebna, seninle insanlar arasında bir perde çek ve şu bayanı muayene et ki hamile olup olmadığını öğren” dedi. Ebe, bayanı muayene eder ve Hz. Ali’ye: “Evet, senin hakkın için ey mevlam! Hamiledir” der. Bunun üzerine Hz. Ali, bayanın babasına: “Sen Şam’ın Asar köyünden değil misin?” diye sorar. Adam: “Evet” der. Hz. Ali ona: “Sizin oralardan biriniz bana şimdi bir parça kar getirebilir mi?” diye sorar. Adam: “Bizim orada kar çoktur, ama getirmemiz imkansızdır!” Der. Hz. Ali: “Şehriniz buradan 250 fersah uzaktır” der. Adam: “Evet! Doğrudur ey mevlam” Bunun üzerine Hz. Ali mübarek elini uzatır ve geri çekince istenilen kadar karla dolu eli görünür. Oradaki insanlar şaşakaldılar. Hayretle birbirlerine bakışıp camiyi gürültüyle doldururlar. Hz. Ali onlara: “Susun!” buyurur. “İsteseydim karı dağlarıyla beraber getirebilirdim” buyurur. Kar parçasını ebeye verir ve “Bayanı al da caminin dışına çıkar, bir eve girin, bayanın altına bir leğen koy ve kar parçasını bayanın mahremi altına koy. Göreceksin içinden 75 derhema ve 2 dank ağırlığında bir alaka düşecektir” buyurur. Ebe, Hz. Ali’nin dediğini yapar ve gerçekten alaka düşer, tartılır. Ağırlığı aynen Hz. Ali’nin dediği gibi çıkar.

Bayan temize çıkınca, Hz. Ali bayanın babasına döner ve: “Ey ebel ğadab! Kızını al ve git. Allah’a yemin olsun ki hayatında hiçbir erkekle ilişkisi olmamıştır. Ancak 10 yaşındayken bir gün girdiği bir suyun içinden kızın içine farkına varmadan bir alaka girip yerleşerek bu duruma gelene kadar karnında büyümüştür” buyurur. O anda kızın babası Hz. Ali’ye: “Tanıklık ederim ki, sen rahimdekileri ve damarlardakini bilensin. Sen dinin kapısı ve direğisin.” Bu mucizeyi gören Küfe’liler Hz. Ali’ye: “Ey Emir’ül Müminin, bizde uzun zamandır yağmur yağmadı, bize rahmet olsun diye dua eder misin? Ey Muhammed’in ilminin varisi!” dediler. Hz. Ali ayağa kalkar ve eliyle göğe işaret eder. Anında yağmur yağmaya başlar. Sular taşınca Küfe halkı Hz.Ali’ye: “Bu kadar bize yeterlidir” dedi. Bunun üzerine Hz. Ali bazı kelimeler söyledi. Yağmur durdu, ardından güneş çıktı. Ali bin Ebi Talib’in faziletinde şüphe edene Allah lanet etsin.

(el-Meclisi “Bihâr ’ül Envâr” C.40, S.277-280 Müesseset’ül Vefa 1404 H Beyrut Bas./ Şâzân bin Cibrîl el-Kummi “el-Fedâil” S.155-158 Dar’ür Radiy 1363 H. Kum Bas. / Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyûn el-Mucizât” S.25-28 Müesseset’il A’lemi lil Matbuat 3.Baskı H.1403 Beyrut Bas. / El-Hatip Şeyh Muhammed Ridâ el-Hakîmi “Selüni kable en Tefkudûni” C.2, S.259-262 / er-Ravda S.32-33 / Yunus Ramadân “Buğyet’üt Tâlib Fi Marifeti Ali Bin Ebi Tâlib” S.311-313; Seyyid Haşim el-Behrâni “Medinet’ül Meâciz” C.1, S.264-266 Müesseset’ül Alemi Lil Matbûât H.1423 Beyrut Bas.)

SUS! EY SELFA’!

15- El Hüseyn bin Ali Deynuri, Muhammed bin el-Hüseyin’den, İbrahim bin Gıyas’tan, Ömer bin Sabit’ten, İbn-i Ebi Habib’ten, el-Haris el-A’var’dan rivayet ederken Hz. Ali, kadılık yaparken yanındaydım. Kocasını şikayet eden bir kadın gelir ve ifadesini verir. Ardından Hz. Ali, kadını haksız bulur. Kadın kabul etmeyip müthiş öfkelenerek “Ey Emir’ül Müminin, bana zulümle hükmettin. Allah bunu mu sana emretti?” deyince Hz. Ali ona: “Sus ey selfa’, ey muhi’, ey karda’, sana hakkıyla hükmettim” buyurdu. Kadın Hz. Ali’den bu sözleri duyunca huzurundan uzaklaştı. Peşinden Hureys oğlu Amru gitti. Ona yetişir ve: “Bayan! Senden acaip hareketler gördüm, Hz. Ali’nin sana söylediği kelimeler nedir ki, sen onlardan hiçbirine cevap veremedin!” der.

Kadın: “Ey Allah’ın kulu, Ali’nin bana söylediklerini bir Allah bilir bir de ben. Ondan uzaklaşmamın sebebi de bana daha büyük şeyler söylemesinden korktuğum içindir.” Amru dedi ki: “Bana bildir, sana neler söyledi?” Kadın dedi ki: “Bana ey selfa’ dedi. Manası ‘sen diğer kadınların adet gördüğü yerden adet görmezsin” Ali yalan söylemedi, doğrudur, ben gerçekten böyleyim. Bana: ey muhi’ dedi. Doğrudur, ben erkeklere eş değilim, kadınlarla görüşürüm. Bana ey karda’ dedi. Doğrudur, ben kocamın evine sadık değilim ve ona bağlı da değilim” dedi. Amru: “Ali bunu nereden bildi, sihirbaz veya kahin midir, sende olan şeyleri sana haber etti. Bu büyük bir ilimdir?” diye sorar. Kadın: “Ey Allah’ın kulu! Ali, asla sihirbaz veya kahin değildir. Ancak nübüvvetin Ehl-i Beyt’indendir. Kendisi Resülullah (saa)’ın vasisi ve varisidir. Kendisi Resulullah’tan gördüğünü insanlara bildirir. O, Allah’ın bu yaratıkları üzerine peygamberimizden sonra onun hüccetidir ” dedi.

Daha sonra Amru meclisine döner. İmam Ali ona: “Ey Amru! Benim sihirbaz olduğumu nasıl düşünebilirsin?” der. Amru: “Affet beni ey Emir’ül Müminin” der. Hz. Ali ona: “Bunun hesabını Allah’a vereceksin” buyurur. Hz. Ali: “Benim mucizelerimi garip görmeyin. Çünkü bu Allah’ın resulüne öğretip resulünün de bana öğretmesindendir. Bildiğiniz gibi Yuşa bin Nun, Hz. Musa’nın vasisi, Asaf bin Berhiya da Hz. Süleyman’ın vasisidir. Yuşa Güneş’i durdurdu. Asaf da Belkıs’ın tahtını bir göz kırpmasıyla getirdiği zaman Asaf, kitabın bir ilmini bildiğini söylediyse, ben onlardan çok daha güçlüyüm. Çünkü kitap ilminin tümü bendedir” buyurdu.

(Hüseyn bin Abdülvehhâb “Uyun el-Mucizât” / Şeyh Müfîd “el-İhtisâs” S.305-306 / Muhammed bin el-Hasan bin Furuh es- Saffâr “Besâir’üd Deracât” S.359-360 / el-Meclisi “Bihâr’ül Envâr” C.41, S.291-293 / El-Hatip Şeyh Muhammed Ridâ el-Hakîmi “Selüni Kable en-Tefkudûni” C.2, S.335-336 Mektebet’is Sadr 1415 Tahran Bas)

(1) İbn-i Kesir “el-Bidaye ven-Nihaye C.6, S.94; el-Kunduzi “Yenabi’ül Mevedde” C.1, S.416

Alıntıdır: http://huseyin.dk/alinin%20mucizeleri.htm

Mehdi Aksu
8 Ağustos 2012/Yeni Mesaj Gazetesi
Dört kanun


Her insan için dört kavram ve kanun vardır. Bunlar, veraset, (kalıtım) eğitim, beslenme ve çevre kanunlarıdır. Bu dört kanun kendi içerisinde menfi ve müspet olarak ikiye ayrılır.
Kalıtım kanunu, anne ve babada bulunan genler vasıtası ile çocuğa geçen vasıflara denir. Kıskanç bir anne ve babanın çocukları da büyük bir olasılıkla kıskanç olurlar. Zira genler vasıtası ile anne ve babada bulunan sıfatlar çocuğa sirayet eder. Bunun terside böyledir. Şöyle ki, insaflı ve merhametli bir anne ve babanın çocukları da büyük bir olasılıkla şefkatli ve merhametli olur.
Eğitim kanunu da insan için çok önemlidir. Eğitim kanunu açısından yanlış ve kötü bir eğitim içerisinde olan insan kendisine ve topluma zararlı olur. Bu kişi eğer Müslüman ise din içinde dinsizlik eder, dine bidatler ve hurafeler sokar.
Beslenme kanunu da insan için çok önemli ve etkilidir. İslam dini beslenme kanunu hakkında özellikle anneye birçok emirler vermiştir. Örneğin, hamile kadınlara ayva, elma, armut yemeleri ve kokulu olan yiyeceklerden kaçınmaları tavsiye edilmiştir. Bunları tıp ilmide tavsiye etmiştir. İslam’a göre helal ve haram yiyeceklerde çocuğun ruhunda eserler bırakır. Bir çocuğun nutfesi haramdan teşkil olursa bu çocuk fasık olabilir.
Çevre kanununa gelince, insanın bulunduğu çevre salim, güzel ve sağlıklı bir çevre ise veya kötü, bozuk ve ahlaki değerlerden yoksun bir çevre ise, insan büyük bir olasılıkla o sele kapılacaktır. Çünkü akarsuyun aksine doğru yüzmek çok zordur. Çevre kanunu da insan hayatında bu denli önemlidir. Bir insanın bu dört kanunun bir tanesinde bile olumsuz alanda bulunması, insanın fitneci ve fesatçı olmasına sebep olabilir.
Ama bazı insanlar her dört kanunda da olumsuz bir ortamda olmasına rağmen ilim vesilesi ile kendilerini kurtarmışlar ve hidayeti bulmuşlardır. İnsanlık ve İslam tarihinde bunun birçok örnekleri vardır.
Ömer b. Abdul Aziz Emevi halifelerindendi. Halifeliğinin o kısa müddetinde Şia’ya birçok hizmetleri olmuş ve toplumsal adaleti sağlayabilmiştir. Onun hilafeti zamanında İslam memleketlerinde pek fakir bulunmazdı. Hilafeti gasp etmesinin dışında tarihi açıdan iyi bir şahsiyetti. Ama imamet inancına göre bize göre kabul gören birisi değildir. Muaviye ve sonrasında olduğu gibi Ömer b. Abdul Aziz döneminde de Hz. Ali’ye (a.s) her namazdan sonra lanet etmek yaygındı. Ömer b. Abdul Aziz bu lanetlemeden fazlasıyla rahatsızlık duyuyordu. Bu sebepten dolayı uzun yıllar yapılan bu Emevi çirkefine bir son vermiş ve İmam Ali’ye (a.s) lanet edilmesini yasaklamıştır. Ömer b. Abdul Aziz’ in kendisi şöyle diyor; “Ben eğer iyi bir insan olduysam, iyi bir insan olmama bir muallim vesile oldu.” Görüldüğü gibi bir muallimin vermiş olduğu ilim, Ömer b. Abdul Aziz’in toplumsal adaleti sağlamasına ve İmam Ali’ye (a.s) yapılan laneti kaldırmasına sebep olmuştur. Bunları yapan kişinin babası Abdul Aziz Emevi halifelerinin hatibiydi. O dönemde halifelerin hatibi minbere çıktığında İmam Ali’ye (a.s) lanet okumak zorundaydı. Aksi takdirde hatip olamazdı. Ömer b. Abdul Aziz babası hakkında şöyle diyor; babam çok usta bir hatip olmasına rağmen Hz. Ali’nin (a.s) adına geldiğinde dili kekelerdi. Bir gün babama sordum; “Sen çok usta bir hatip olmana rağmen neden Hz. Ali’nin (a.s) adını diline getirdiğinde dilin kekeliyor?” Bana şöyle cevap verdi; “Eğer halk Ali’in faziletlerini bilseydi bizim etrafımıza toplanmazlardı. Ali faziletlerin kaynağıdır.”
Abdul Aziz’in bu hali oğlu Ömer’in veraset kanunu açısından çok kötü bir durumda olduğunu gösterir. Beslenme kanunu açısından da kötü bir konumdaydı. Zira o öyle bir babanın ekmeğini yiyordu ki, o babanın kazancı Hz. İmam Ali’ye (a.s) yapılan lanet ile ele geliyordu. Eğitim ve çevre kanunu açısından da iyi bir konumda değildi. Bunlara rağmen, bir muallimin Ömer b. Abdul Aziz’in kalbine attığı bir kıvılcım zamanla alevlendi ve Ömer b. Abdul Aziz açısından olumsuz olan dört kanunu da etkisiz hale getirdi.
Bu tarihi vakıada da görüldüğü gibi, ilim menfi tarafta olan dört kanunun müspet olmasına sebep olmuştur. Bunun için muallimlerin işi Allah katında çok önemli ve değerli bir şeydir.

Öldüren "Allah" diyor; öldürülen de diyor
Birisi nur içinde, diğeri lanet yiyor
Taban tabana zıttır; denk tutan akıl kıttır
Lanet olsun Yezid’e; durmadan lanet yiyor.

Tüm ayetler mutlaktır, tekini dışlayan can
Dinsiz ve imansızdır, taşımaz Müslüman kan
Din tek başına olmaz; olur diyen kafirdir
(SAV) Peygamberi seven kul, Ehl-i Beyt’e çizmez yan.

Yezidler namaz kılar; hep lanet yiye, yiye
Sünnete ters düştüler; küfürler diye, diye
Daim zarar verdiler, Ehl-i Beyt’i yerdiler
Allah’a karşıydılar; Hakk soracaktır niye.?!

Farz kılınmış imamet, gerçekleşti kehanet
Kerbela bir vahşettir; yapan etti ihanet
Hüseyin ölümsüzken; Yezit soyu lanetli
Ayetle oldu sabit; Ehl-i Beyt’tir kehanet.