yalnızlık dümeni
ay karanlık gecelerden sızlanıyor,
Bulutlar ona engel sis; keza o da öyle, ay var gökyüzünden ayrılık vaktine, Sevdama şahid ay var, kalkın aradan, Gül kırıldıkça gülümsemelere mahçup, İnsanlar ona engel aşk; keza o da öyle, Gül var bahçesinden, ayrılık vaktine, ahdimiz çiğnenirken , açın yaramdan, Ayrılık derde mi saldıkça kanatır, Dermana da mı saldıkça sızlatır, Ayrılık ayrı bir mecra , bu mecra suskunluğunu hep mi sızlatır...! Yunus emre nayir |