UTANSIN
UTANSIN
Bir efkâr ki yüreğimi kapladı Beni bu efkâra atan utansın Şu ayrılık hançerini sapladı Gönlüme söz edip çatan utansın Diyarı gurbette gülmüyor yüzüm Uzaktan sılayı seyreyler gözüm Ne kadar yazsam da yetmiyor sözüm Beni bu ellerde tutan utansın Zalim gurbet tuttu yurt da salmadı Sazım küstü bana teller çalmadı Ahiri zamanda tadım kalmadı Tatlı aşa zehir katan utansın Zalime engeldim yol oldum şimdi Kapıda bekleyen kul oldum şimdi Değer biçilmezdim pul oldum şimdi Beş kuruş paraya satan utansın |