DOĞMAYINCA...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın FON RESMİ YEĞENİM ÜMMÜ GÜLSÜM AKBAŞ’IN KARA KALEM ÇALIŞMASI. ULUDAĞ ÜNİVERSİTESİ BİRİNCİ SINIFTA İKEN.
Güneş tam ufukta batmak üzereyken, Vurmuş yansıması masmavi denize. Kederi içime atmak üzereyken, Elvan gül yollamış şu kız bendenize. Aldım elime de bir hayli kokladım, Kokladım… Kokladım, geçtim de kendimden. Gözlerimi açıp etrafı yokladım, Ne göreyim ki ben kız gitmiş elimden. Önüme gelene sorup soruşturdum, Bulamadım bana güller yollayanı. Çaresiz kendimi oda tutuşturdum, Yaktım gittim daim beni sollayanı. İçim kan ağladı güllere bakarak, Şaşırdım kaldım ya ne yapacağımı ben. Aradım durdum kız, naralar atarak. Dedim; böyle yapmaz hakikaten seven. O da ne? Bir gölge! Gerçek mi, hayal mi? Baka kaldım. Durdum, durdum da seslendim, Dört açtım gözümü, gündüz mü, leyal mi? Gel, gel haydi bana diyerek ünlendim. Aklım baştan gitti, yok oldu aniden, Düşünüp de dedim, doğmayınca güneş. Gidersin kupkuru sen ki bu faniden, Bulamadan CEMİL kendine malum eş. KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)-KEPSUT-6.12.2012 |
Düşünüp de dedim, doğmayınca güneş.
Gidersin kupkuru sen ki bu faniden,
Bulamadan CEMİL kendine malum eş.
KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)-KEPSUT-6.12.2012
Saygıdeğer üstadım yüreğinize sağlık
güzel bir şiir daim saygılarımla......