Şiir İçlenmesiOysa, Hiç birşeyimdiniz Ben sevmeden önce... Bir bağlaç gibi duruyorken ömrünüzde Henüz kapatılmamış bir parantez boşluğundayım Karanfiller yanıyor Ve bir deniz Küsmüş Kıyılarından çekiliyor Göç mevsimi başlamamışken daha Nerede tüm kırlangıçlar Yahut Göç etmeyi bile bilmeyen serçeler Gücenmiş olamaz ya tüm kuşlar Ki, günü uyandıran cıvıltıları duyar gibiyim Ellerimdeyken henüz biten bir mevsimin kokusu Gözlerim aşiyan Hayır diyorum gitmez, gidemez Tüm kuşlar Sepya bir fotoğraf gibi tüm yapraklar Şehrin sokakları Hazan kokuyor Yağmur ha yağdı ha yağacak Ölesiye bir kasvet Şehir kendinden kaçıyor Akşam olmadan daha Yanıyor tüm ışıklar Nihavend makamında esiyor rüzgar Öylesine ılık Saçları dağılmış bir kadın gibi kordon boyu Deniz kokuyor gerdanı Nereden baksan tutarsız Kendi içinde çelişiyor ellerim Yüzüme sürdüğüm her yüz Elbet benim değil Söylenmiş sözlerde öyle Bir cağ yanıyor sanki karşımda İnsanlık derin uykuda Kayıp, edilmiş onca yemin Ve yakılmış tüm gemiler Serseri bir düş gibi Sersefilim sokaklarda Tüm sehir benim! Gülay Bulut 18kasımo13 |
Çok içten çok saimi çok sıcak
ifadeler bunlar şiiri okurken
takıntısız pürüzsüz satır geçişleri
mükemmel
finişe yaklaştıkca heyecanı artıran
bir paylaşım olmuş
kutlarım şair yüreğini