Sen öldükten sonra değiştim Oysa seni yürekten sevmiştim Evimiz, yuvamızdı gidişim Sen gittikten sonra değiştim Sevmiyorum sensiz tat almıyorum Artık buralara uğramıyorum
Bu soğuk bile sensiz çekilmiyor Senin yokluğun benden gitmiyor Artık sevmiyorum senli anılar, Bırakmıyor peşimi bu acılar Gidişinle yaptım devrimler
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sen öldükten sonra değiştim Oysa seni yürekten sevmiştim Evimiz, yuvamızdı gidişim Sen gittikten sonra değiştim Sevmiyorum sensiz tat almıyorum Artık buralara uğramıyorum işte sevgi bu çok duygusaldı allah rahmet etsin ağlayarak okudum sizi anlıyorum bu dizelerde saygılar hocam yürekten kutluyorum .
Sevdiğini toprağa teslim etmenin nasıl bir duygu olduğunu iyi bilirim. O çaresiz kalışı, o parçalanmayı bilirim. Ayrılıktan daha beter bir duygudur çünkü bir daha ne sesini duyabilir insan ne de bir an olsun görebilir yüzünü. İnsan, bin tane şey düşünür. "Ayrılık olsaydı da çok özlediğimde bir kez arayıp sesini duyabilseydim" der, mesela. "Yaşasaydı da evlenip mutlu olsaydı, ben razı olurdum bu acıya" der. Gecelerce rüyasında onunla telefonda konuşur. Öyle bir yere yerleşir ki giden sevgili yürekte, bir daha oraya kimse ulaşamaz. Özel, ulaşılmaz ve ulvi bir yerdir artık yüreğimizde ki yeri.
Ben, çok gençtim sevgilimi kaybettiğimde. Bir günde ayrılmıştık ikimiz de çok severken birbirimizi. Yaşadığım en zor tecrübeydi. Kabullenmek ve alışmak yıllarımı aldı. Hatta bekledim belki beni de alır yanına diye. Kimseleri almadım kalbime, ona haksızlık ve vefasızlık olur diye. Çok genç bir yaşta yitirdiğim bu sevgi, beni erkenden büyütmüştü. Hayatımın en güzel zamanlarını onunla paylaştım ve bir melek gibi uçup gitti.
İyi ki tanımışım diyebileceğim bir insan ve iyi ki yaşamışım diyebileceğim güzellikte ve masumiyette bir sevgiydi. Her zaman saygıyla ve sevgiyle anıyorum kendisini.
Yıllarca, "Ayrılsaydık ama ölmeseydi" diye çok sayıkladım. "Keşke benden ayrı bir hayatı olsaydı ama gitmeseydi" dedim çoğu kez. Ayrılıkların en acısıdır, ölüm. Bir anda tek başınıza kalırsınız, yaşadığınız için suçluluk duyarak. Bir anda bir ömre yetecek kadar acı dolar kalbinize, yavaş yavaş zamanla azalacak derin bir acı. Ancak yaşayan kişinin anlayabileceği bir acı.
Ondan sonra yaşanacak ayrılıklar da özgün ve hüzünlüdür de sizi o derece yaralamaz. Hatta şükredersiniz bu defasında, en azından hayatta ve mutlu olabilir belki diye düşünürsünüz. Ölmediğine, yaşadığına şükredersiniz ayrıldığınız kişinin. Bilirsiniz ki ne kadar kırgın olursanız olun, sesini duymak istediğinizde arayabilirsiniz. Pişman olursanız yaptıklarınıza ya da pişman olursa yaptıklarına; yeniden konuşup kaldığınız yerden devam edebilirsiniz. Bu ne büyük bir lükstür, bilirsiniz. Ayrılık, nasıl hüzünlü bir süreç olursa olsun onun yaşadığını bilmek bile su serper insanın içine.
Yeniden bir araya gelmek mümkün olmasa da mutluluk dileyebiliriz birbirimize, biliriz. Duyarız başarılarını ya da mutluluklarını, seviniriz; biz anlaşamamış olsak da. Bir dönem mutluluk paylaştığımız kişinin mutsuz olmasını istemeyiz, sevgi dolu bir yüreğimiz varsa eğer. Hatta özür bile dileyebilir üzdüğü için ve ne kadar değerli bir insan olduğumuzu söyler. Yüreğimizin sevgiyle arınmasına yardım eder, bu sözler. Yeniden sevgi yolunda yürümek için yolumuzu açar, biz de onun yolunu açarız. Biraz daha büyüyerek ve biraz daha derinleşerek devam ederiz hayata.
İnsan, çok genç bir yaşta bu derinlikte bir acı yaşayınca, ayrılıklarda bile şükredecek şeyler bulabiliyor. Yaşadığımız her acı ve üzüntünün faydası var bizlere. Anlıyoruz ki her an hayatımızdan biri gidebilir ve biz de gidebiliriz başka hayatlardan. Ne kadar özenli davranırsak birbirimize o kadar iyi. Bir gün sonrasını kimse bilemiyor çünkü. Sevgileri hızlı ve umursamaz bir şekilde tüketen herkes, bir kez daha düşünmeli bence.
Şiir, beni yıllar öncesine götürdü ve paylaşmak bana da iyi geldi.
Şiire yansıyan sevginin sahibi dilerim ışıklar içinde olsun. Saygılarımla.
hayal deniziii tarafından 11/28/2013 4:40:07 PM zamanında düzenlenmiştir.
Beni sensizlik kovalıyor Sen gideli tadı kaçıyor Sen gideli arkadaş meyler Hasretin peşin sıra koşuyorum Sen gideli buraları sevmiyorum Yürek sevdiklerimizin ardında yaşamamıza nasıl dayanıyor diye hep sormuşumdur zaman anılarla yaşamayı öğretiyor insana keskin çarkları can yaka yaka... Rabbim sevdiğinden ayırmasın kimseyi kutlarım emeğinizi saygılar selamlar
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Cevap Yaz