DUYUN BENİ
Sokaklarda yaşadı daha on beş yaşını
Aldı götürdü onu yalnızlık zehretti aşını Kimseler yoktu toprak ile sildi yaşını Sokaktaki çocuğun sesiyim hadi duyun beni Korktular onlardan dışladılar bencilce Terkedilmişliğin acısını içkiyle tinerle Atmak istediler olmadı soğukta gecelerce Ağlayan çocuğun sesiyim hadi duyun beni Kimisi ölü bulunur kimisi yaralı Sahibi yok diye ezmek insana hak mı Bir tabak yemek elini yaktı mı Yalnızlığı kusan çocuğun sesiyim hadi duyun beni İçindeki ateşi söndürmek kolay sanmayın Onlar kimsesiz diye kimse yok sanmayın Rabbim yarattığını gözetmez sanmayın Kimsesiz çocuğun sesiyim hadi duyun beni |