...KİM?...
İki sene önceden kalma
Terkedilmişliğimin kokusu var odamda. Gözyaşlarım sinmiş yastığıma. Odam gece lambasının sarılığına vurgunken Şimdi kırmızılığına vurgun. Hıçkırıklarımın sesi hala duvarlarda. Aynamda bıraktığım sönük gözler şimdi yine bakmakta. Terkedilmişliğimin gölgesine saklı güvensizliğim hala karanlıklarda saplı. Kim vermiş ki aydınlığı? Saplanıp kalan güvensizliğimi kim çıkarabilmiş ki? Kim ay ışığı yerine güneşim olmak istemiş ki? Kirpiklerimin arasında çağlayan ırmaklarımla kurumayı Tebessümlerimin altında yok olmayı Ben mi istemişim ki? |