Ben yarimi öperken ilk alnından öpmüşüm,
O benim hem sevgilim kaderim alın yazım.
Can yoldaşım kırk yıllık,yüzümü güldürmüşüm,
İki cihan değerim servetim itibarım.

Besmeleyi çekerek öpmüşüm dudağından,
Cennette yer bulurum yarin her bakışından.
Ruhuma bedenime sinmiş gül kokusundan,
Bir gül dört mevsimimdir odur yazım baharım.

Bu kul dört mevsimini onla beşe çevirdi,
Bu aşk çok mevsimleri seneleri devirdi.
Yıllar su gibi aktı ne çabuk geçiverdi,
Doymadım gül aşkına yıllara intizarım.

Bu sevdayı duymayan işitmeyen kalmadı,
Gizli saklı sevmeyi adamlıktan saymadı.
Bu can erkek gözüyle sevdiğine bakmadı,
Adam gibi uğrunda akıttım gözyaşlarım.

Bu kul yari uğruna herşeyi göze aldı,
Kirpiğini kırpmadan her bir belaya daldı.
Hayat çok şey götürdü bir tek aşk baki kaldı,
Bu aşkı sabır ile yaşattı dua’larım.

O yüzden yar dua’nın en makbülüne reva,
Etmedi bu sevdanın umudunu berhava.
Ayrık otları ile mahşerliktir bu dava,
Mahşerde yakasına yapışacak ah’larım.!

Adam olanın gözü yar’den başkayı görmez,
Yarinden gayrısına nefesini tüketmez.
Yar alnım yazısıdır silmeye bir güç yetmez,
Bu kul yarine sadık aşk yüklü umutlarım.

Kul TİRYAKİ bu aşkı dua ile besliyor,
Günda beş vakit Rab’be avuç açıp diliyor.
Her duanın sonuna yar ismini ekliyor,
Ne aşk biter ne dua zerredir yazdıklarım.!

09 Kasım 2013
00.34
İstanbul