Görmeyi umut ettiğim şehirler var
Adı aklıma gelince,içimin sızladığı dostlar
Mehtabına kadeh kaldırıp
Gecesine sevda dolu şiirler yazdığım akşamlar
Senin kentinden yola çıkan parçalı bulutlar
Benim kıraçlaşmış gönül havzamı sular.
Eteğine dolanan müzip rüzgarlar
Kokunla birlikte gelir,gözyaşlarımı yalar
Yapayalnızdır benim sevdam
Minik bir çocuk bedenine sığar.
Çocuk yüzüm erken unutmuş tebessümü
Bakışlarım bir çelik kadar sert
Varlığında çiçekler açan bu gönüle
Yokluğun türlü türlü dert
Dertlerin ömrüme açtığı derin izleri
Senin kentinden gelen yağmurlar temizler.
Çocuk yüreğimde saklı duran
Kaf dağının erişilmez anka kuşu
Ne büyük bir erdemdi
Huşuyla kendini aşka sunuşu
Küçücük bir masaldı yürekte belki
Benim hayallerime tuz biber ekti.
Senin kentinin parlayan akşamları
Benim şehrimi hep ağlattı.
Senin kentinde güneşler doğarken
Benim şehrim kapkaranlıktı.
Senin kentinde filizlenen bir sevda
Benim şehrimin yaralarını kanattı.
Şimdi bu şehrin toprağında yatıyor
Bir garip sevdalı ölü
Sen bilmezsin kentin,şehrimin toprağında gömülü.