DERTLİYİM
Sussam bağrım yanar
Konuşsam dilim kanar Ezelde kılınmış kavli karar Gülü solmuş bir dal gibiyim. Sırtıma saplanmış hançer Sancısı, acısı yüreğimi biçer Ağıtlarımdan akar kanlı ter Divaneye dönen âşık gibiyim Derdim ulu dağlar kadar Boğar beni uçsuz vadisinde Acı sözler böğrüme batar Dili tutulmuş, lal gibiyim Gözlerimin kurudu pınarları Devrildi gönlümün çınarları Kalemime bıraktı ağıtları Silinmiş boş bir sayfa gibiyim Yüreğim kan revan içinde Istırabım ölmez durur zinde Ak sayfalarım kaldı geride Suya hasret toprak gibiyim. Güneş vurmaz ışığı ufkuma Şafak sökmez ulu burcuma Ölmeden gömüldüm kuma Âdem’den Âdem’e gider gibiyim |