NERİMAN
Uçuyor yerinde sanki kelebek,
Seni arıyordum buldum Neriman. Tanrı yaratırken çok vermiş emek, Görür görmez aşık oldum Neriman! Bahçende gül olsam bakacak mısın? Ocağımda ateş yakacak mısın? Kulağına küpe takacak mısın? Kabak çiçeğiydim soldum Neriman! Bundan sonra sensiz gülmem diyordun Adımı sorsalar bilmem diyordun Çağırsalar bile gelmem diyordun, Senden uzaklarda kaldım Neriman! Yıllar nasıl geçti unutamadım Bir garip gönlümü avutamadım Ateşim yükseldi soğutamadım, Derin rüyalara daldım Neriman! Yaşayalım dedim ömür yetmedi Yollarına çile ektim bitmedi Başımdaki bela asla gitmedi, Dünyada dersimi aldım Neriman! DOĞANAY’ı sordum yanında iken Ayağıma batar bir çakır diken Sade sen mi oldun hep boyun büken, O şarkıyı ben de çaldım Neriman! Kemal DOĞANAY |