Günün ilk günaydınını bırakırken bir martı sevdalısı denize
Ağzı Çiçekli Kadın pervazda,uykuya sırtını döndüğü bi başka gecenin elvedasında
Geceden yüreğine ektiği umutlarıyla sabah güneşine dururdu bedeni çıplak
Başı dönene kadar beyaz tuvali izler kahvesini yudumlardı yatağın başında
Bi çiçeklerini sularken ıslak toprağı avuçlamayı severdi
Bi de piyanoda beethoven çalmayı,kalbi sevgiye sağır
Saatlerin yarışını izlemekden sıkılınca sokağa dökerdi tomurcuklarını göğe dokunmak için
Kolunun altındaki küçük kesikde gizliydi yalnızlığı sızardı kaldırımlara
Kayalıklardan bir kirpik düşürür denize onla gezerdi dünyayı maviliklerde
Bulur bir gölgelik rüzgarda soğuturdu çayını üflemezdi asla
Dalından kopardığı elmadaki diş izinde rüyalar görürdü bulanık
Gölgesinde ağacın okuduğu kitapta hayatın altı çizili mürekkebi soluk
Bulutlar kararınca gamzelerini yağmurla doldurmak için gülümserdi gözü kapalı
Ayak parmaklarından akar giderdi keşkeler amalar belkiler
Suya dokununca beyazlaşan rakı gibi renk değiştiridi aşka dokunan kalbi
Sobaya dokunan çocuk gibi yanardı canı,gözleri kırık bir bilye gibi dalgalı
Mutluluk bir sigara dumanı diye düşürmezdi elinden sigarasını,üflerdi karanlığa
Ölümden korkmazdı ağzı çiçekli kadın ona yaklaşmayı severdi bazı bazı
Her yıldıza ayrı ayrı asmıştı kalbindeki kilidin anahtarlarını bilirdi insanların kanadı olmaz
Unutulmuş bir kralın tacına döküp takar başına anıları
Saçlarından salar ,
Yastığının işlemesindeki karanfille konuşarak uyurdu Ağzı Çiçekli Kadın