İÇİMDEKİ SENtek kelime bile konuşmak istemiyorum hangi söz dindirebilir ki acılarımı dokunsalar ağlayacak gibiyim artık ben bende değilim hiç bir söz yetmiyor seni anlatmaya bir anlık değil içimde bilinmezliklerim acısı çıkıyor belki de suskunluklarımın şimdi iyi olan ne varsa üzerine çizgi çekemediğim bir tek sen varsın sarıyorsun dört bir yanımı ben bile kendimi tanımıyor anlamıyorken senden nasıl beklerim anlaşılmamı suskunluklarım kırgınlıklara incinmişliklere ve bir de habersizce gidişlere dokunsalar ağlayacağım sanki bir ömür boyu... Refik 03.11.2013 İstanbul |
KUTLUYORUM ŞAİRİM...
SAYGILAR YÜREĞİNİZE...