Kamuflajında Mevsim/sizken.Vefasın da güz sazlıklarını bilir misin sen? Konuk göçerlerini misafir eden Dere boyu sazlığında ki güneşine İçtenliğinle gülümseyen benli vefasını desem. Birde Yeşil ördeklerini üveyiklerini Keklik, çil, suna ördeği ve bıldırcınlarını El sürmeden gözleriyle takip edip Koruyup da gözleyen. Ama sadece içlerinden birine yanan Gitmesini istemeyip Gönül oklarını sabah güneşinde Sevimli derelere saplayan Sazlığın ta kendisi Sevisin de örselenen bir abası yanık Naçizane yine ben. Sine sazlığıma Köşe bucak saklarken seni Konup da uçacağını bilemedim sevgili. Hani göçebe Yörükleri gibi haber bile vermeden Zamanlı zamansızım sen/sizce Yine de kızıla çalar yanağım Nefes olur kanat sesin her ürperişimde Ne hava şartların aklıma gelmişti Ne de seni arzulu seçimim Sülün edasından süzme çekik gözüm. Seyrek çalılıklar bile bana Senin yanındayken gönül yatağı iken Orada yaşayamayacağını bilemedim. Geldiğin yeri Bildiğin soğuğa yürümenin Ne alemi vardı desem Duymadıktan duyulmadıktan sonra! Sen sazlığımın defterini düren olmuşsun bile Konuşan şeklinde ki ayrılıkmış Gökkuşağının kör renklerinde ki yakan zulmün. Vefası dolaşığım desem Kördüğümün çözülür müsün ki tez elden canıma? Seni ne ile adlandıracağımı bir türlü bilemedim. Bazen süslü uzun kuyruklu mor erguvani Ayağı mahmuzlu kırmızı gözlü bir sülün. Bu büyük hışımda neydi Dikine uçuşların Anlamsızlığa neden Bazen de bir çil oluyordun ova kuşum Seni bu kadar Çok mu sıkıştırmışım dersin Yanımda ki dik duruşun Kamuflajında mevsim/sizken. Sanırım sanmamamın zamanı geldi Tekrar dönsen sazlığına Öğretsen geri uçuşunun ben olmayacağını Başın göğe erecekse. Sanmıştım ki! Neyse boş ver! Yaşamın müptezelliğini takılmışsın belli ki her çiçeğin sana açılacağını mı sandın yoksa? Anlasan da anlamak istemediğin sitemimsin işte Ben söyledikçe anlamazlıktan gelinen. |
güzel şiiri de yüreğinizi de
esenlikle kalınız