Ahu ZarMeclise düştü derinden bir Heyhat! Kapa kalp gözün kinden Göğsüne hapset! Gül bağla gülzara Koma bülbülü altından kafese Bil ki; Zar etse gülşen Kanar o bülbül... Bir canda canı şad eyler beden Nur ile yol açar gülzara giden Nişan eyler mahından Ol cana ruşen Zar etse bir can Yanar o bülbül.. Kavli sefa ol Koş gir bu saf’a Hakk’ı rehber kıl Ezeli ezberdir yola Derya kan dolsa ne çıkar Ol Hakk mürşidim Zar etse bir kul Kanar o bülbül.. Karaahmet! Karaları bağlayıp girme o bağbana Elde kitap Dil nice Gör bak softaya Yaşı baş eyleme Aldanıp da yabana Zar etse bir dal Yanar o bülbül... Ahmet Coşkun |
Şair; gül ile gülzarı bağlayıp, dil ile kalbi birleştiriyor şiirde..Ve şair kelimelerin gücünü iyi biliyor..Seslerle arası iyi..Öyle ki; gül ile bülbülün senfonisi duyuluyordu şiirde..En sonda şair; gerçek aşka iz düşüyor,sonsuz devinim de bu değil mi zaten.?
Bülbülün konmadığı bir dala,konar bir karga; karga kalkar,dal sarkar..
Şiir ne ders verir,ne ders alır..Olmaz öyle bir gayesi..Şiir mesajını verir geçer,almak isteyen alır..Kelimeler şairin tepkisidir,olaylara,kavramlara,bir nevi sentezidir şairin,kendisidir..Şiir özgürlüktür en fazla da..Ben de bu özgür ve özgün kaleme tebriğimi ve selamı gönderiyorum..