ÇIĞLIKLAR
Uyandığımda çığlıklar olur benim beynimde,
Dünden kalan, uyurken bile suratıma kırbaçlar şaklarcasına hissettiğim çığlıklar. Gitti diyen, Dönmeyecek diyen, Ağlatan, sızlatan Öldürmeyip acıtan çığlıklarla uyanırım. Sonra hayat beni içine çeker dev bir hortummuşçasına, İçine girerim o hortumun etrafım toz, duman, hayat kavgası... Unuturum o çok sevdiğim çığlığı Seni unuturum... Kavga biter, eve dönerim Kızarım kendime neden izin verdin diye çektiğin acının tozun dumanın arasında kirlenmesine? Yine seni düşünürüm o zaman; yine kalbi çarpar, yine heyecanlanır, yine çığlıklar duyar, yine acı çekerim... Acı çekmeyi severim Çünkü o acının senin bende bıraktığın tek şey olduğunu bilirim... |