YAŞAMAK
yaramazlık yapar yalnızlığın
seher vaktinin kızıl krallığı güneşin altın sarısına yenilir kedilerin uyanır; tembel, umarsız yoklasan hafızanı acıtır anılar dağılır alfaben, dilsiz kalırsın düşlerinin sintinesine sığınıp katık ederken korkuyu geceye insan olduğuna sinkaf edersin gül kokar oysa… güzeldir yaşam hüznü, kederi, acıyı iyi bilirsin de… göz görmez, söz yetişmez âşıksan köşe yastığı, eşikteki terlik, kapı gıcırtısı kedilerin mırıltısı bile mutluluk verir okşayıp sarmalar hovarda bir ilkbahar yeli elleriyle sunar; papatyayı, mor menekşeyi sesini duyarsın patlayan tomurcuğun kokusunu çekersin içine sana sunulan hayatın insan zoru başarmalı dersin…yaşarsın… Hüsamettin GÜNAÇTI |