Kırık dökük, boynu bükük
Hatıralar yığını hayatım
Seni seven kalbimdir
Hala varsa enkazdan kurtardıklarım.

Harabeyi andırsa da görünüşüm
Biraz dibine yanmış koksa da gülüşüm
Canım can çekişse de can evinde
Henüz uğramadı yıkık, dökük bedenime ölüm

Seviyorum işte sevmeyi beceremesem de
Sana çok ta bir şey vadedemesem de
Yorgun, kırgın, küskün ruhla gelsem de
Seviyorum işte zombi filmlerinden fırlamış gibi görünsem de

Seni sevmeye hakkım var mı yok mu inan bilmiyorum
Tek bildiğim şey var seni her görüşte parça parça oluyorum
Kendimi, kafesimi, içimdeki duvarları parçalamak istiyorum
Seni kalbimin derinliklerinde saklamaktan başka
Bir şey gelmese de elimden, edebi laflar dökülmese de dilimden
Gözlerine bakamasam da, sana yaklaşamasam da çekingenliğimden
Seviyorum işte, belki de seni hiç hak etmeden.....

DURAN ATİK