GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ
Ben kavganın büyüttüğü çocuğum,
Bütün zamanları zamansız yaşayan Ecelsiz ve zamansız ölen Umulmadık zamanda bulup, Beklenmedik zamanda kaybeden Reddederken bütün bilinenleri, Feodal yanı ağır basan Gevrek bahar sabahının tadına varmadan Zemheriyi iliklerinde hisseden Ve acıyan sol yanımla Okyanusları aşıp derede boğulan Dostları süslü laflarla teselli edip Yüreğine ve beynine söz geçiremeyen Ve elleri üşüyen biçare Şimdi kırağı düşmüş ümitlerimle Arkamda gerekli gereksiz izler bırakarak Birileriyle çoğalırken kendimden azalarak Törpülene törpülene yok olmuş hayallerimle İçimdeki çocuğu ve sırlarımı yanıma alıp Sonsuz karanlığa gitmek istiyorum Yılmaz Özdemir |