CEYLANIM
CEYLANIM
SENİ CAN EVİNDEN VURMUŞ AVCILAR, BAĞRINDAN,YÜREĞİNDEN YARALAMIŞLAR, O OK GİBİ BAKIŞLARIN,YERE DÜŞMÜŞ. GÖZLERİN YORGUN,ALNINDA ÇİZGİLER,BELİRGİNLEŞMİŞ. SANKİ GÖNLÜNE SONBAHAR GELMİŞ. SOLMUŞ YAPRAKLAR DÖKÜLÜYOR. GÖNÜL BAHÇENDEKİ ÇİÇEKLER, BİR BİR SOLMAYA YÜZ TUTMUŞ. O İNCECİK BAŞIN DİNLENECEK KUCAK , ARARKEN,DÜŞÜVERMİŞ BEDENİN HAYALLERİNLE... O AN NE ANNENİ NEDE BABANI ARADI , GÖZLERİN, SADECE ARADI MİNİK YAVRU CEYLANINI... ARANMAZMIYDI O MASUM CEYLAN, KİM BİLİR NEREDE,NE YAPIYOR, HABERSİZCE ANNESİNİN VURULDUĞUNDAN, ACIMAZMIYDI YÜREĞİ,TİTREMEZMİYDİ ELLERİ ... UFACIK YÜREĞİ ANLAMAZDI OLANLARI, ZEVK İÇİN AVCILARIN ANNESİNİ VURDUĞUNU, NE BİLİRDİ O YAŞADIĞI DÜNYADA, SADECE AV VE AVCILAR KANUNU VARDIR. SEVAL MORUL GÜLER |