CEYLANIM
SENİ CAN EVİNDEN VURMUŞ AVCILAR,
BAĞRINDAN,YÜREĞİNDEN YARALAMIŞLAR,
O OK GİBİ BAKIŞLARIN,YERE DÜŞMÜŞ.
GÖZLERİN YORGUN,ALNINDA ÇİZGİLER,BELİRGİNLEŞMİŞ.

SANKİ GÖNLÜNE SONBAHAR GELMİŞ.
SOLMUŞ YAPRAKLAR DÖKÜLÜYOR.
GÖNÜL BAHÇENDEKİ ÇİÇEKLER,
BİR BİR SOLMAYA YÜZ TUTMUŞ.

O İNCECİK BAŞIN DİNLENECEK KUCAK ,
ARARKEN,DÜŞÜVERMİŞ BEDENİN HAYALLERİNLE...
O AN NE ANNENİ NEDE BABANI ARADI , GÖZLERİN,
SADECE ARADI MİNİK YAVRU CEYLANINI...

ARANMAZMIYDI O MASUM CEYLAN,
KİM BİLİR NEREDE,NE YAPIYOR,
HABERSİZCE ANNESİNİN VURULDUĞUNDAN,
ACIMAZMIYDI YÜREĞİ,TİTREMEZMİYDİ ELLERİ ...

UFACIK YÜREĞİ ANLAMAZDI OLANLARI,
ZEVK İÇİN AVCILARIN ANNESİNİ VURDUĞUNU,
NE BİLİRDİ O YAŞADIĞI DÜNYADA,
SADECE AV VE AVCILAR KANUNU VARDIR.

SEVAL MORUL GÜLER