VEFA GAZELİ
Yitirdi mânâsını, terketti gönülleri,
Matem doldu yürekler, soldu vefa gülleri. Nisyanın çöllerinde hasret kaldım vahaya, Bin ümitle yaşarken, savurdu sam yelleri. Asra sığmaz acılar, kısacık bir ömürde, Bulutlar kardeş bilir, gözden akan selleri. Kederden yana oldu, günler, aylar, seneler, Hep dikenler bürüdü dosta giden yolları. Mağlup oldu baharım, hazan düştü payıma, Tomurcuklar yanarken, hüzün kırdı dalları. İnsan-ı kâmil için bu mukaddes hasleti, Düştüğü yerden alsın Yaradan’ın kulları. Nice ömürler bitti, bir bir söndü çerağlar, Unutanlar utansın mazideki yılları. Gazi Hüseyin KILBAŞ |
Vefayı unutmayanlara selam olsun.