DÜŞEN BİR YAPRAK
Kızarmış kurumuştu yaprak
Dalarda son Kalanlardandı Kardeşleri hep dökülmüş Rüzgarın önünde savrulup Uçup kaybolup gitmişlerdi Yaprağında son günleriydi Düşündü geçmişi İlkbaharda canlanmıştı Ağaç Taze dallar çıkarmış Dallarda yapraklar doğmuştu Ne çok kardeşleri vardı Rüzgar etraflarında Dolaştıkça Onlarda şarkı söylerdi Esen rüzgara Yol kenarındaydı Ağaç Atında bir bank vardı Gelen geçen çok olurdu Yorulan otururdu Bazen yaşlı insanlar Bazen de genç sevgililerdi Onları dinmek de güzeldi Sevgi vısıldarlardı El ele tutuşup Rüzgar savururdu saçlarını Yaramazca Hınzırlık yaparak Ne günlerdi o günler Nasılda çabuk geçti Yaşlıların dediği gibi Yıllar çabuk geçiyor Ne zaman geçti bunca yıl Ne çabuk ihtiyarladık Hiç anlamadık Evet hiç anlamamıştı güzel yaprakta İşte bak oda dalında zor duruyordu Rüzgar biraz sert esse Hemen kopacaktı Bir ses duydu altında İşte geldi dedi Çöpçüydü süpürüyordu Yolları Tüm arkadaşları Süpürge önünde Çöp kovasına doluyordu Yumdu gözlerini Bir an Son damlalar düştü yanaklarından aşağı Bu gün olmasa yarın dedi Gidilecek bu dünyadan Kimse baki değil Hayat bu işte Doğdun yaşadın ve öldün Ayşe Karan |