Taştan Gelir Sesim
Mesti dilberim
Sen değilsen kim haberim... Kimse Yaşamadıkça Kendisinden daha fazlası olamıyordu Bir vakit süzüldü Kapandı içine büzüldü Farklıyı bildi Unuttuklarıyla Tutuştu önceyi sildi Âdem donunda İnsan oldu sonunda Kocaman bir vade Yaşayan yaşananlarla Cansızı çevrimle kade Dileğini tuttu Emeği kuttu İnsan üzere insani Sosyo toplumla sade Mazin ehadiyet Sürecin vücut Yaşam Öyle kutsal, öyle dirim ki Zaman mekân bulmadıkça Var olmuyordu Yılan çıyan Hırsızıyla halka kıyan Ezeli olmayan Sonda devrandı Anam başta ağıt Babam sonda bağıt Sevgi gelecekte de sevgi İlgim sana Biz seninle şimdi Geleceği yaşıyoruz. Ayrılıkta birlik, birlikle ayrılık Bir el icabınca Yazıyordu sanki kâtibi Sarılmıştı yaşam birbirine dolak dolak Bir vahdeti vücut gibi 20.10.2013 |