yıkılır önce kentler bir sıradanın elinden tutarak çözülür sen beni burada bırak bir kır kahvesinde bir yol üstü kamyoncu lokantasında tenim sevişir nasılsa kendi boşluğuyla
yıkılır önce kentler sırtımı dayadığım bütün duvarlar çözülür bir sinir harbi bir çift güvercin yuvasından fırlayan elaya kendi varlığını düşürür adam değildir artık
yıkılır önce kentler bu şehirde bütün yüzler yalancıdır zaten aklını kaçırır seni anımsatan puslu ışıkları yalnızlığımın beni uzak ihtimallere soyutlar
bir çiçeği bekler gibi bekler adam yıkılanları, yitirilenleri serseri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KENTLER şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KENTLER şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
keşmekeşlik....
bir kır kahvesi
orman, dağ, bayır, çayır neresi olursa olsun
kentlerde yaşamaktan daha mutlu etmiştir beni
ki şair dostta bu kalabalık kentlerin ve ruh halinin portresini gözler önüne sermiş şiiriyle
yalnız kalmak da güzeldir bazen
eskiler ve yalnızlık bende olmasını istediğim şeylerdir
eski bir köy evi
eski bir gramofon
veya siyah beyaz bir fotoğraf...
bana bunları anımsatan şaire teşekkürlerimle
saygıyla.....