-sır-lı gece-

Tam da o an infilak etti güneş
Kavruldu gölgesinde soluklanabilecek her bir ağaç
Dahi
Çöllere çilekeş molekül her bir kum tanesi kavruldu

Ve
Kabul etmez oldu artık siyahı karanlık
Çatlamış dudaklarda alev alev yanıyorken yalnızlık
Sır dolu g-özyaşlarına gömüldü sevişmeler
*Yerebatan’da


-varoluş ilk adımdır aslında ölüme-

“Aşka bırak her şeyi
Ona güven
O yapacaktır gerekeni…”


Şekillenmemişti henüz yeryüzü
Umman karanlıklarla doluydu boşluk
Çırılçıplak dalgalanıyorken sularda hiçlik
Ateş dedi evren
Ateş ışık
Işık gündüz oldu kopartarak ruhunu geceye yandaş karanlıktan

O muazzam kubbesiyle hiçliğe arz etti isyanını gökyüzü
Suların
Tam ortasındayken yaşam
Huzme huzme
Ölüme
Aydınlandı
Güneş



-günah kutsalıdır aşkın-

Evrimleşebilen organizmaların
En gaddarı yabanıl şehvetiyle avını zehirleyen yılandır
Biliniyor olanlara sebep ise
Tek ısırımlık kurtlu bir elma

Özgürlük denilen damızlık zorluyorken bakir kapılarını ruhların
Olmaz denileni bu yüzden olur kılar aşkın çatal dili
Ve
Çıkar ayyuka ihanet
Kenetlenmiş olsa da ağızlara eller sımsıkı



-avimelek gizlemi-

“Korkma, hiç bırakmadım çünkü seni…”

*Rahel küçüğüm affet beni
Tek sevdiğimsin… Yemin ederim!

Kristal prizmam isyanıyla boşalan
Günahkar eğrilerimin aydınlattığı her kadında
Senin büyülü adın

Pierre Loti kırsalında
Ve
Senin
Adını verdiğim kapısındayım nihayet
Ölüm vadisinin

Öyle ki;
Sana tutkumu duyumsayan Çerkez kızı dahi
Mezarından
Çırılçıplak çıkmış
Şehvetle haykırmakta şu an adımı körfeze
O kapı ardından…

(Yıldıray Kızıltan)