YAĞMURGün geceydi, Sessizlik ulu orta hakimdi her yere.. Sokakları aydınlatan lambalar, insanların yüreklerini aydınlatmıyordu.. Ve Yağmur yağıyordu.. Yağmur.. Her bir taneciği bir okyanus gibiydi, Kirlenmiş camlardan bakmaya çalışan insanların gülmesine, Hatta sevinmesine sebep oluyordu.. Yağmur.. Oluk oluk yağıyordu, Bütün birikmiş duygularını, Bütün düşüncelerini salıveriyordu başıboş sokaklara.. Yağmur.. Bir fırtına gibiydi daha sonraları, Korkutuyordu ama seviliyordu.. Mutlu ediyordu dahası..! Yağmur.. Bir kabus gibiydi artık, Sanki kırılmıştı, incinmiş duygularıyla oynanmıştı.. İntikam alırcasına yağıyordu hayata.. Yağmur.. O bir nimetti velinimetimdi, velinimetimizdi.. O olmasa ıslanamazdık, Biriken duygularımızı onda gizleyemezdik.. Yağmur.. O hayaldi, kurak bir çöle sahip bir kalpte yağmasını beklemek gibiydi.. Uzaktı ama bir o kadar da yakın..! Yağmur.. Şuan karşımda, gözlerine bakıyorum.. Sırılsıklam oldum ben bile görmüyorum..! Ne güzel yağıyor, ne de güzel ıslatıyor.. Yağmur yağıyor, Yağmur..! Emre Haliloğlu 14.10.2013 21:34:09 |