Ben değildim senden ayrılmak isteyen
Sen hep bahaneler uydurdun gitmek için
Ne zaman tutmaya kalksam ellerini
Hep ellerini kaçırıyordun benden gizlice
Oysa ki ben seni deliler gibi seviyordum
Sen beni uçurumlardan itip giderken
Bak gör işte ikimizde ihanetin bedelini
Çok ağır ödüyoruz ne sen mutlusun artık
Nede ben yeterince mutluyum hayatta
Sanki ayrıldıkta dünya senin mi oldu
Yada bütün dertlerimiz bitmiş mi oldu
Hayır sanmıyorum hepsi yerinde duruyor
Aksine zaman hayatımızdan çok şey aldı

Daha iyi bir hayatımız olmasını isterken
İkimizinde hayatı yerle bir oldu sayende
Ah şu başı boş öfkelerin olmasaydı da
Bizde böyle olmasaydık bitmeseydi keşke
Birlikte yaşadığımız o mutlu günlerimiz
Bilmem anlatabiliyor muyum dertlerimi
Benim derdimde sendin sevgimde sendin
Yediğim yemek içtiğim suyumda sendin
Ellerimi semaya açtığım her vakitte
Allah tan dilediğim tek duam dın sen
Şimdi ise kocaman bir yanlızlığımsın
Biliyor musun gözümün nuru ikimize de
Yakışmadı böylesine saçmaca bir ayrılık.

Ufuk GÜNEY