Gazoz İçimi Sevdalarımız

Gazoz içimi sevdalarımız vardı bizim
Gazı kaçmasın diye
Evimizin bahçe duvarlarına gömerdik ellerimizi
Dokunmak ölümüydü sanki sevgimizin

Çekirdek çıtlattığımız
Yazlık sinema salonuydu aşkımızın hududu
Her bir babanın Erol Taş olduğu günlerdi

Mektuplarımızdı sevgi anlatılarımız
... Söz olacak kadar bir türlü büyümezdi
Beslenme saati arası vermediğinden hayat olacak

Mektuplarımızın postacısı da
Alıcısı da yine bizdik
Bilmezdi ki platonik aşkımızın sahibi
Kendini

Ona dokunan her elin sahibi
Kara Bizans şövalyesiydi
Cüneyt Arkın olur
Olmayan kılıç darbesiyle savaşırdık
Savaşanda bizdik
Ölende

Sadece sevenlerin öldüğü zamanlarda
Sevdik
Sevginin çekingenliğiyle
Hep başımız öndeydi
Gökyüzünü de yer bilirdik

Evliliklerimiz evcilik oynamak kadardı
Çocuğumuz olurdu
Annelerimizden aşırdığımız bez parçaları
Sadece kızlar oynar dendiğine bakmayın bez bebeklerle
O sözler hayatın artıklarıyla oynayanlar için geçerli değildi

Sevdalarımız vardı bizim
Sevdalarımız
Varlıkları sadece bizimle yaşayan

Ne saçları vardı bir gün dökülecek
Nede yeşil gözleri
Bizden başkasına kendini âşık edecek
Gazoz içimi kadar yaşarlardı
Cebimizdeki gazoz alacak para kadarlardı



Akif Tütüncü

















Bu dünyada yalnız olmak nedir yetimlerin gözlerinden izlenir
Ne saçları tutulmayı bilir
Nede annelerin merhameti vardı kalplerinde
Bebeğimsin
Bestelenmemiş şarkıdır
Çiçekleri gülmez sabaha
Masal anlatmaz kuşları
Hüzün ayaklarına dokunur
Üşür parmaklarının hayata uzanan yolları
Ayrılıkları salar zamanı
Suya benzer
Havanın her hali şekil değiştirir
Ah babasının ölümü merdivenleri olanlar
Merdivenleriniz bir tek yangına çıkar
Yüreğinizde akşam olmakta