İBRET!
İBRET!
Kum taneleri vuruyor suratıma Güneş yok olmuş tufan vurur toprağa Sular azgınlaşıp yükselince yukarıya Yuvarlanarak kızarak kaldırır havaya Aciz olup suskunlaşırsın ey insan Hani kibrinden yanına kimseyi sokmazdın Saltanatın servetin niye kaybettin Nerede eşin? çocukların başın neden eğdin. Gururlana gururlana binerdin arabana Yaklaşınca gariban birde söverdin ona Sinekler basmış bak bir suratına Kaldıramıyorsun başını sokmuyorsun yanına. İbret almadın hiç etrafından yokluktan yoksulluktan Biçare olan dayanmışken kapına açmadın korkundan Tertemizdi oysa yürekleri belki dua-sını alırdın yürekten Ne kaybettin dönüp bakmadın geriye yoksul kaldın yoksul kaldın cennetten. AHMET YAVUZ AHMET43 |