GERÇEKTEN DOKUNUR MUSUN?
bilmiyorum.....
ne kadar kelime tükettim dilimde, okuduğum kaç masalda seni aradım satır satır, kokladığım hangi çiçekte kokunu duydum ciğerimin taaa ortasında ve kim bilir kaç tende dokunuşlarını bulabilmek için harcadım kendimi... bilmiyorum; ___bu kaçıncı damgalanışım...! cehennem ateşi gibi yokluğun hiç bir kış soğutamıyor hüznümün kırmızı rengini. gözyaşlarım damıtamıyor hasretinin taş keşmiş halini. olmadığın şu sokaklarda dilenci gibi perişanım, saçım, başım darmadağın nikotin doldu içim dışım yüreğimin cebi delik biliyor musun? ____en çok ta bu canımı yakıyor...! ben bilmem öyle afilli lafları şairliğimse, bir muamma... ne zaman özlesem seni, ne zaman üşüsem yalnızlığımda, alırım karanlığımı yanıma dökerim içimde ne var ne yoksa... dağınıklığımın da kusuruna bakma...! ___hepsi kırık dökük dünlerden kalma....! bak....! yine tutamadım dilimdeki tutsak cümleleri oysa ki yasak etmiştim kendime Seni hatırlatacak her şeyi alışırım sanmıştım; bu varlığındaki yokluklarına. meğerse, ne çok inanmışım ben yarattığım masaldaki bu adama...! ____ADAM......! ben sana böylesine inandım ya... bir sabah uyandığımda, gerçekten dokunur musun ki suratıma? /NergizA/ |
bir dokunuş bekliyor sabah ..
yüreğine sağlık cok güzel bir aşk şiiriydi..