Şimdi...
Karışık bir durum mevcut burada...
Kendimi,
olayın kahramanlarının yerine koyuyorum.
Sevdiğim insana,
ellerini tutarak, gözlerinin derinlerine bakarak soruyorum:

''Ne düşünüyorsun ''

Cevap alıyorum;

''Öyle bir yerdesin ki içim de
Kalbimin tam merkezinde yaşıyorsun...
Sana başladığım cümlelerin ucu bucağı yok
Dizlerinin bağı çözlüyor kelimelerin...

Noktasız kalıyorum
Susamamaktan korkuyorum...

Aşk
Sana doğru yürüdüğüm yol
Ve ben
Hiç yorulmuyorum...

Anlamlısın...

Sessizim ama
Anlatmak istediğim en sesli yanımsın...

Mutluyum.''

Benim vereceğim cevap,
''Seni seviyorum değil.''

Ben bu cevap karşısında hiç bir şey söyleyemiyorum.
Çünkü,
dizlerimin bağı çözülmüş,
oracığa bayılıp düşmüşüm mutluluktan.

Ya şairim!...
Bana böyle bir sevgi sunan bayanın var ya, kölesi olurum, kölesi...
Heyecandan dilimiz de bozuldu, argoya kaydı gitti söz.

Neyse...
Bu şiirin neresini yorumlayalım biz?
Şaşkınlıklardayız...




Bir tutam hayat tarafından 10/9/2013 9:16:06 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bir tutam hayat tarafından 10/9/2013 9:17:48 PM zamanında düzenlenmiştir.