ezelî ve ebedi dostlukların da mı?
yoksa izlenimlerin de mi bir yanlışlık var
neden hep boşta kalıyor yapılan tüm atılımlar
yoksa boşluk bizim içimizde mi konaklar
boşa konunca dolmaz dolu kabul buyurmaz ağalar

pattadak çalınıyor tüm değer adına ne varsa
bir heyecanı da kalmadı şu mazlum millette
vatan millet aha Sakarya diye
ne analara diz dövdürülüp ağlatılmadı ki
gönül boşluğundan gözyaşları bir bir düşerken
ev ve ocakta tencere bile kalmadı ağalar

yaşayıp yaşamamışsın ki ne önemi kalır
bir tek dostun olmadıktan sonra
Bayrak yürek-yürek Bayrak olmadıkça
ezanın huşuyla okunduğu mu var ağalar

sahiplenmek adına elde bir şeyin olmadığını görmek
verdiğin emeklerin tümünün uçup gittiğini bilmek
yalnızlık sendromunu artırdığı vakit
elindekinin ne önemi ve değeri kalır ki ağalar

sahibi sen olmadıktan sonra
bir sızı oturur yüreğe işte o an
ne yenir
ne de yutulur
içtiğin su bile aslında bizim değil ağalar

toprağa bağlılığın ne önemi kalır ki
elin olduktan sonra o sadece bir topraktır işte
garip kalan bastığın yerde taş toprak ağlarken
yaşamışlık da hayalse eğer
yaban böceği gibi döner durur bedenler ağalar

sinip otururken sana ait olmayan bir yerde
neyi anlayıp
neyi paylaşabilirsin ki
bin kez yırtınıp parçalansan bile
kahırların yüreğe ok gibi saplandığı o anda
nefes almak mümkün müdür ağalar

dış eller de büyüyen çocuklar kimi tanır
tüm ailenle esirsin işte
prangaların ömrünü en oyduğu andır o anlar
ister ağa ister maraba ol
ne fark eder ki varlık için de varlıksız yaşamak ağalar

hür iradeyle yeşermezse gül gibi fidanlar
camii siluetine sığınan ağalar
resulün yolun da gitmedikten sonra
cem’in olmuş camiin olmuş neye yarar
içinizi burkmaz mı hiç sizin ters köşeye yatırılmak
ruhun da hissettiğin an sahipsizliğini
hayatının bir yabanın elinde oyuncak olduğunu görürsün
tüm ulvi yatının elden gidişidir bu ağalar

yağmur gibi tek tek düşürüldükçe şehitler
ne içindi
kimin içindi
kefen diye bayrağa o sarılmalar
boş yere mi atıldı o nutuklar ağalar
boş yere miydi taziyeler de ki o görkemli kutlamalar

...bu vatan bizim değil bizi öldürenlerin olduktan sonra
…vatansız yaşamışız ne
…yaşamamışız ne zaten hep analar ağlıyor
Biz bu dünyaya anaları ağlatmaya mı geldik ağalar…





(09.10.2013) AZAP…





DOST İNCİLERİ



Nemiz doğru ki;
Menfaat yoksa dostlukta yok.
Hinlik dünden oturmuş yüreğe.
Köşeyi tutanların göbekleri şişkin karınları tok.
Dostlar birleşip bağdaş kurmuşlar çöreğe
Fakiri çağırmazlar ağam...

Tencere tavayı çala çala eskittik
Mutfakta pilav yapacak kap kalmadı.
Kahve pişirecek cezve.
Kaşıkların sapını kırdık.
Hurdacılar köşeyi döndü billahi.
Sahi ne kazandık ağam?

Hala saçıldıkça saçılırız
Düştüğümüz yerde ot bitmez.
Çimlenip filiz olamadık
Her danemiz nişasta oldu be ağam,
Çürüyüp gittik.

Her Allah dedikçe inadına
Daha beter sarılırız haramlara.
Yetimin sesine sağırdır kulağımız .
Bıkmadan katılırız talanlara
Dünyanın pırıltısına
Heveslenir kanarız ağam....İ. Süklüm