Sen yoksun
Ay keybetti beyazlığını,
güneş ondan da renksiz. Yıldızlar parlamıyor, gökyüzü mavisi kayıp. Çünkü sen yoksun! Kaybetti tüm varlıklar güzelliğini; Gökkuşağı yedi renk değil artık, siyah! ağaçlar siyah.. Gökyüzü, deniz, mutluluklar, asklar, üzüntüler siyah. Sen yokluğuna büründü herşey. Sensizliği yaşıyor dört mevsim. Yazın güneş açmıyor, siyah çiçeklerle merhaba diyor günler bahara. Son baharda yapraklar dökülmüyor artık, tamamen ölüyor ağaçlar Kışın heryeri kapkara bir kar kaplıyor. Buz gibi değil ama .. biz gibi. |