PUSLUSUN GÖNÜLBellidir yıllarca halin ahvalin Gülümsemez yüzün yaslısın gönül Alnına yazılmış budur nevalin Kerem’in nezdinde Aslı’sın gönül Ah çekip dinlersin sevda kuşunu Yordu bu nağmeler garip başını Kurarsın her daim hayal düşünü Sanırlar Mecnun’un neslisin gönül Başından geçeni anlatsan ele El getiremez ki aşkını dile Hesapta kitapta bilinse çile Mutlaka Ferhat’ın mislisin gönül? Şu kara bahtında olmadı meşkin Çağlayıp akarsın sellerin taşkın Özünde benzemez kimseye aşkın Sen duygularımın aslısın gönül Hiç eksik olmadı içinde ki köz Fayda da etmedi anlatılan söz Andıkça maziyi buğulandı göz Kara bulut gibi hislisin gönül Ektiğin sevgiler naza dönüştü Sonunda yaktığın ateş sönüştü Ne bir selam saldı ne de konuştu Hala dili lala seslisin gönül Sana teselliden diller yoruldu Uçan şahinlerde kanat kırıldı Umudun perçimi yere savruldu Hali aşikara puslusun gönül 06.10.2013 // Numan AKKOYUNLU |