Her Sonun Başı Vardır
Bu şiire başlarken, ortasından başladım
Hani şiirin başı, bir türlü bulamadım Soru verdim kaleme, kalem düştü eleme Dedi dellenme şair, düşersin ikileme Sonra bir el uzattı, olanları anlattı " Yüreğinin sesini bana yazmak görevse Her başlangıç bir sonuç, her başın sonu vardır Nereden başlarsan başla, seni söyleten yardır" Böyle diyorsa kalem, vardır elbet bildiği Açık tuttum yüreği, sırra kadem basmadım İşte başladı şiir, kalemin güzelliği Kan ağlasa da içim, suratımı asmadım * * * * * * * * * * Bakma be güzelim, bakma gözümde yaş olmadığına Hep gözler ağlamaz ya, bazen yürekte ağlar Bana ağlamak yasak Neyleyim göz yaşını Kendini zamana kaptırıp, akıp giderken ayrılık İncinmiş yüreğim, devrilmiş bir çınar gibi, fırtına bekler oldu Nereye esecek fırtına? Nereye götürecek bu koca çınarı? Ah be gülüm! Kim susturabilir yüreğimi Gün doğdukça, dalgalar denize vurdukça Kim unutturabilir sensizliğimi... Allah aşkına, ne sen, ne de eller Kimse ilişmesin yüreğime Bırak, bıraksınlar; yavaşça süzülsün duygular Bu günlerde hep of çekmek istiyorum Kulağa hoş gelmese de, of ulan of diyorum Of ulan of, dünya ne tuhaf Böyle, böyle süzülecek yüreğim Ve giderken rahmete, huzura ereceğim Allah’ın huzuruna Tertemiz gideceğim... Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN |
yorum ve kalem çok güzeldi nicelerine