GÜNEŞ BEN VE ÇOCUKLARbu gece tüm sancılara perde çekebilirim anne hiç olmadığım kadar güçlüyüm saçlarımın uçlarından bir tutam kestik sen sen avucun kadar bil yere düştü kestane sarısı sadece biraz çapak gözlerimin kenarı gözlerimin kenarından öpse anne düşer bir sabah sessiz sedasız çapağı yastığımın üstüne büyürken gözbebeklerim birazı öksüz birazı yetim birazı okumuş birazı yazmış birazı bir cümlede asılı kalmış ... yalnız beni bilecekler anne göğsümden binlerce çocuğum büyürken sütlerimden birinin ayakları çok üşümüş avuçlarımda bir gün yürümüş bir gün koşmuş düşlerimde düşüm düşlere dalmış düşün anne benim kollarımda çiçek açmış öbek öbek sarılı pembeli bir çocuğun boynuna dolanmış gözlerimdeki çapak akmış bir günün ertesi güneşe çelme takmış benim çocuklarım önüme düşmüş düşün artık anne güneş güneş bir gün bana doğmuş |