Yokluğuna yolculuk
Hele bir bakın kalbimin penceresinden
kalbimi tekmeleyen kumral güzel orda mı ? varlığı içimde en şiddetli fırtınayken Yokluğu beni bıçaklayan ezeli düşmanım mı ? Grilere boğuldu evimin manzarası Güneşim soldu çiçeğim açmadı, Yokluğu kalbimde yaralı bir ceylan Açtım kapıları ama yinede çıkmadı. Kızardı yanaklarım doğa beni utandırdı Güneş eritti buzu ama buz buna hiç kızmadı Yaşamamız birer amaç için koşulsa, Güneşim olup beni eritmene kızmadım. Bir yolu olmalı sensiz kalmamalıyım Amacıma kefilsen bensiz kalmamalısın Paylaşma duygusu eğer içinde olsaydı Tabi ki sende böyle yalnız kalmazdın. Burası benim cennetim babamdır vekaletim Gözlerinde hapissem ben kalbimdir kefaletim Kalbini kırdım kaç seferdir gitmedi zerafetin Öldü bugün gözlerinde kurduğum adaletim. |