Bütün sözler yalancıysa kulaklarıma, bunun sebebi sensin
Hadi kaldır kadehini yokluğuma iç, bu gece bendensin

Bir ayrılık şiiri yazıyorum yokluğunla bütünleşen
Vuslatı yok, hüznü çok, bana bakan gözleri de yok
Ah gözlerin ah
Gözlerinden kovulduğumdan beri
Mülteci bir hayatı yaşıyorum yapayalnız
Her gittiğim kapıdan kovuluyorum apansız
Herkes sayende yabancı,
Her bakış sanki mayın tarlası
Lakin acıtmıyor hiç bir yerimi daha fazla, yaralarım zaten sensizliğe ağlıyor
Ve ölümler taşıyorum gecelerden sabahlara, uykusuz dur duraksız
Her solukta can adıyorum yokluğuna, yok olan yanıma
Kasvetli saatler ant olsun ki şahidimdir
Beni bir tek kanlı yağmurlar anlıyor
Ben her mevsim sırılsıklam sensizim, kimse bilmiyor
İstersen gecelere sor beni,
Kaç gece içimdeki çocuğu öldürmeye kalktım
Kaç gece düşlerimi beş para etmez laflara sattım
Kaç gece haddimi aşıp önüme gelene sövdüm vurdum
Kaç gece kendini bilmez sokaklar da sabahladım
Kaç gece ah kaç gece

Sen giderken yalnız kaldığım karanlıktan
Kim bilir kaç karanlık daha doğuracağım korkudan
Şizofreni bir hal sergileyeceğim sonradan
Militan ruhumu intiharlara sundum, ben ben değilim artık
Ha gayret diyemiyorum, gücüm yetmiyor
Dört tarafım sensizliğe adanmış zifiri karanlık
Güneş mi? Gözlerinde bıraktım,
Ah gözlerin ah,
Burası yokluğunun başkenti, ölümün yeni adresi sensizliğim dir
Her solukta can verdiğim son halimdir
Son halim