1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
479
Okunma
Yüzünü batan Güneş’’e döndü.
Uzansa tutacakmış gibi duran,
sarı aydınlığı okşadı gözleriyle.
Ve öptü her bir dudağıyla umudunun.
Hiç düşünmek istemedi parasızlığını,
anına yaklaştırmadı,
kestane ve patlamış mısır kokularını.
Küçük sevinçleriyle zengin,
aç karnını doyurdu yaşam sevinciyle.
Hiç üşümeye yenilmedi,
soğuk poyrazında rıhtımın.
Anına yaklaştırmadı,
sıcak çay ve bardağın avuç ile birlikteliğini....
5.0
100% (1)
Cevap Yaz