PAZAR OLMAYAN UYKUSUZ GÜN ORTASI
Günlerden Pazar
Alem uykunun en tatlısında Saatse altı otuz beş; Birazdan tatil tadında uyanacak tüm insanlar Rahatlamış vücutların kahvaltı sefası gezinecek mutfaklarda Her kez günün anlamıyla özdeşleşecek Bense her günün verdiği o farkı anlamaktan yoksun Sanki tek bir günün yaşandığı dünya benimkisi Hatırladığım tek gün Pazar olmayan uykusuz gün ortası Şimdi her anım bu gün Her yerim aynı cümle ile yankılanıyor (ne seni ne kendimi) Yazmayı unuttuğumun arifesiydi o gün O gün Yani pazar olmayan uykusuz gün ortası Şimdi dönüyorum kendi etrafımda Tohumu ayrılık olan birçok aşkın şahidi olduğum hatırımda Her ardından bakışların tek günüydü belki o gün Belki tarif edemediğim şairlerin çılgınca mısralarıydı Beklide isimsiz bir ÇİCEĞİN acı çığlıklarıydı bana Yıllar sonra bana tekrar anlamsız yazılar yazdıran güzel Günlerimi teker teker alıp beni bir teneke kutuya mahkûm eden güzel Yine aşka bozdurdum tüm sevmelerimi Yine göz bebeklerine mahkûm oldum belli belirsiz Bıkmışlığın sonunda yorgunluğum ve bu yorgunluğun ardında yine kendime rastlayışım Beklenmemekteyim bilmekteyim... Ey güzelim siması ile aklımı alan Söndüremediği ateşi sinemde yakan güzel Sen yapraklarını dökerken aşkı-sevmeye göremediğin çok şey var avuç içlerimde Düşürüp düşürüp bir türlü elde tutamadığım hislerimi Yine açtım sol yanımda büyüttüğüm cevahirle birlikte bir masaya Yinede bir günü şiir tadında yaşayabilmenin heyecanındayım Pazar olmayan uykusuz bir günü Şimdi çivi çivi sökerimi bilmemekteyim O güne prangalı hayallerim ne vakit beraate kavuşur beklemekteyim Ne vakit gözlerimden ellerime akıttığın o bal damlaları ile hayat bulurum ve silkinip çıktığım bu şiir kitaplarında bir daha seni görürmüyüm??? Ünal 10.06.2007 |