Yar, hiç…
Kabahati yok
Hasrettiğim kelimelerin
Cümle içinde sarf ettiğim
Kelamı kaidelerin
İnsan, bildiğini yazar
Ve o nispette
Anlaşılmaya adaydır,
Bir anlamda kabulü hicrandır

Konuşulan
Lisanın eski ve
Ait olduğu yere
Atfederek, Osmanlıca,
Arapça, farsça diye
Kerçai bir edeple
Su al etmenin
Ehemmiyetinden
Bile nasipsiz olması
Üzen bir vakıadır

Merakını
Sadece keyfiyeti
Ve hevesi için serdeden
Ve hatta öğrenmeyi
Nefsi için
Önceleyen her nefes,
Beşer kalmakta ısrar eden
İrfan ve erdeme
Mesafeli duran bedendir,
Ruhu ve kalbinden
Habersiz olan bedbindir

Can
Sıkıntısını
Gidermek maksadı
Ve bahanesiyle
Arayış içine giren
Muvazenesizdir,
İnsan ne kadar
Hesabi olursa, o nispette
Azim ve ikbal için iradesini
Kullanmaya amade rehberdir,
Nedensiz yaşayan aklıselim midir?

Umman dalgası
Derya muvacehesindedir
Mazlum ve masum nefeslerin
Sessiz çığlıkları adına
Haykıran figandır
Kendi sevdasına meftun
Bir aşk insicamından
Nükseden abı şeraptır,
Nasibe adanmış firkattir

Kul
Kendini hesaba çekmeli
Sevgi dilini talim edip,
Kırıp dökmeden yol almalı
Hiçbir nefesten beklenti içinde
Bulunmamayı kavrayıp,
En yakından uzaklaşmamalı
O’nun yoluna
Can kurban olmalı,
Canan için aklı karartmamalı,
Umut içinde yaşayan
Yeise kapılmamalı

Mustafa Cilasun