KEFİL!..
Kefil
Düşümün imkansızı, hayalin peri kızı; Katlime sebep olup güneşimi solduran; Ey benim dudağıma sus emri veren sızı; Ayrılık sonrasını kadehime dolduran; Katlime sebep olup güneşimi solduran… Senden gelen ne varsa taç eylerken başıma; Gözlerim yangın yeri, yanaklar yara–bere; Sarıldım yokluğunda soğuk mezar taşıma; Ve çıktı gözyaşlarım bir dönülmez sefere; Gözlerim yangın yeri, yanaklar yara–bere… Gel deseydin yürekten inan seni bulurdum; Fikrime dil dökerken, aklımın heceleri; Gözlerinden vurgun yer kirpikte kaybolurdum; Hayırsızda her bakış kuşatma geceleri; Fikrime dil dökerken aklımın heceleri… Böyle koştur peşinden hergün nefes nefese; Yakındır kadehine zehir-zıkkım katışın; Aldırış etmelisin ben geldim diyen sese; Yoksa neden telaşlı albümlere bakışın; Yakındır kadehine zehir-zıkkım katışın… Doğan günden umutsuz öyle ki yerli-yersiz; Yarınların namına bugünü kefil ettim; Hasretini koynumda büyütürken habersiz; İçimdeki bülbüle az mı şarkı söylettim; Yarınların namına bugünü kefil etim… Ali ALTINLI – 24/09/2013 Saat: 21:51 |
acaba insanlar bu kadar güzel şiiri niçin okumazlarlar,okuyorlarsa bir teşekkür bırakmazlar sayfaya.
teşekkür eder,saygılar sunarım.