Bir gönül vadı’ki bende
Sanki deryalar kadardı / ne katsan içine alırdı / Şendi şakrakdı
hemen / hemen her bişeyi tamam yav lafımı olur deyiverir güldürürdü
Ne sendi / ne bendi’yi bilirdi / Ne darılır ne kırılırdı
Bir gün geldi bilenler çoğaldı / o bilenler’ki hep bencillerdi
Hep bana hep bana diyorlardı / Ölçüp biçmeden konuşuyorlardı
Çok garip bişeydi bu / Bilmek böylemi olurdu
Bir gönül vardı’ki bende
Çekip gitdi arıyorum onu şimdi / gittiğim her yerde
Yokki şimdi aslı /bende boşum / belli’ki / Doldu /doldu / doldu
Zaten son zamanlarında hep / sabrediyordu
Taşı’verdi belliki /yeter artık deyiverdi
Sözde /söz olsaydı bari /incir çekirdeğini doldurmayacak kadardı
Bir Bakdım / deryaları sığmayan hiç darılmayan kırılmayan gönül Çekmiş gitmiş
Aramaya gittim kendimi / kendimde vardım yanımda nerde bulacağımı biliyordum
Çok aramadım tenha bir yerde buldum / artık sendi bendi’de vardı yanın’da
biraz üzüldüm /O hiç darılmayan kırılmayan gönül’e bak / hani o hep şen şakrak
İncir çekirdeğini doldurmayacak sözden kırılmışdı
Anlamadım dedim neden böyle oldu / susuyordu / hiç konuşmuyordu
Üsteledim / nedendi /ha neden ? yeter artık dedi / sanki mırıldandı
Hadi gidelim dedim gönlümü /nereye bile demedi / hayır dedi
Anladım dedim Kendimi / biliyordum / hayır derse / hayırdı inatçı derlerdi olsundu
Zaten rasgele bişey demezdi ölçer biçer / bir kere hayır derse hep hayır derdi
Zaten kolaylan evet demez / evet derse de / hep evet derdi
Gitmişdi gönül gelmiyordu /zaten / kimseye / şüphe ettirmedi bence tertemizdi
Kendini biliyordu kimseye arkasına / bakdırmadı / şüphe ettirmedi farkındaydı
Madem dedim kal orda kirlenmeden tertemiz halde/olan bana olsun insan içinde .
Yahya sevim ; Aydın .