BİR BAKIŞ BİR HÜZÜN
Her gün yeni bir hüzünle diriliyorum
Toprağa damla damla düşerken Bir ah çekiyorum Yeşeremiyorum doğaya Yetmiyor güneş ışığı Aynı gölgenin altında ağlıyorum yeniden Yetmiyor tohumlar tekrar doğmama Yüreğim yetmiyor Gözyaşlarımla diriliyorum Beni anlayan bir o Birde duvar var heryerde Yokluğunun çaresini Ruhsuzlukta arıyorum Ve yeniden diriliyorum hüzünle Her bakışı bir hüzne hesapladım Matematiğim yetmedi onu çözmeye Kim bilir? Belkide yokum bile Yokluğum kadar aslında; Varlığımda yok hiçbir yerde .. |