İstanbulda
Bakırköy’de bir rüzgâr esintisiydin
Denize atılmış tuz batışı gözlerinden Martılar kaç kelimeyi parçaladı bilmiyorum Şiirime koymak için Kaçı bir simitteki hayat deneyimi (Kaç dalga aşkın diliyle konuşur Sahile vururken kendini küçülme pahasına) Kadıköy’de dalından koparılan çiçektin Direnişiydin bir daha eskisi gibi olmayacak şeylerimin Kaçıncı sevgilisi olmadan sevenlerdendik bilmiyorum Ama çiçeği koparılanların hepsiydik İçimiz bir ülkeydi Askerleri kayıplarımız Sınırları sevdiğimiz (oysa bizim hiç gerçek sevgilimiz Olmadı) Eminönü’nde ekmek arası yediğim balıktın Hep başkalarının oltasıyla yakalanan Beyazıt’ta deniz gördüren okulumdun Ara sırada aşka geçit köprüm Akif tütüncü |