Her şey..
Yapışıp kalmanın tarifsiz hissiyatıyla
Dokunuyorum kendime İçime çekiyorum benliğimi Benliğim tenimi içime çekiyor Kendi kendimi yutmaya başlıyorum Benliğimi senliğime yutuyorum. Deliliğinin ötesine geçiyor bilincim, Sonra bir oluyor, sonra doluyor, Senliği kaplıyor, ben ve sen Kavramlarının ötesinde, anlam bile Veremediğim mananın da ötesinde Bir hale bürünüyor görebildiğim Ya da göremediğim her şey. Sözcükler anlama tabi değiller Anlam kavramının ötesine kayıyor Benliğimle birlikte sözcükler de İçine, sonsuza sonsuzun da ötesindeki Başlangıçtaki tek noktaya Var oluşun başındaki sonsuz. Tek ana çekiliyor benliğim, Akan mürekkep, içime çektiğim nefes, Dalgalanan ışık, yaşanan hayat Bir tek noktaya çekiliyor Anlamlı ya da anlamsız, Bir varlığa tabi, ya da değil her şey Şey diye nitelendirilen tüm şeyler, Kısacası sonsuzda bütünlenen Tüm olgular o tek şeye doluyor, sığıyor Hayat tek bir kabre sığıyor Bir noktaya sığıyor her şey Şey demek ne güzel Ne kadar anlamlı, Sana yüklemeye çalıştığım tüm olgular, Tüm harkulade olgular yalnızca şeye sığıyor Yalnızca bunu söyleyerek Utangaç, gururlu, mağrur, emin, naif.. Sami Arlan.. |